ادینسون 9ساله‌ عزیز،
این نامه‌ را برای بچه‌ای می‌نویسم که در محله، همه او را «پلادو» صدا می‌کردند. پلادو کچله. وقتی که تو کوچولو بودی، موهای زیادی نداشتی. رشد موهایت کم بود. عجب وضع مسخره‌ای بود. تو هیچ کاری از دستت برنمی‌آمد. باز هم خدا را شکر که به لطف خانواده‌ات، تو را «پلادو» صدا می‌کردند.
خب، خوشحالم که این خبر را به تو بدهم که فوتبال در بیست‌سال آینده تغییرات زیادی را در زندگی تو ایجاد خواهد کرد. برخی از آنها خوب است و برخی‌از آنها خیلی خوب نیست.
فوتبال حتی به تو کمک خواهد کرد که از شر اسم و لقب آزاردهنده‌ات خلاص شوی. به‌ زودی خواهی دید که یک پسر به نام «گابریل باتیستوتا» وجود دارد که تو الان او را نمی‌شناسی، چون بیشتر وقتت را درحال دیدن تام و جری از تلویزیون هستی.
برادر بزرگترت، ناندو، اولین کسی بود که از باتیستوتا الهام گرفت. ناندو دیگر به آرایشگاه نرفت. سشوار مادر را برداشت و موهایش را به دست باد سپرد و درنهایت موهای او مثل باتیگل باشکوه شد. دقیقا مثل وقت‌هایی که باتیستوتا در وسط زمین انگشتانش را به میان موهای بلند خود می‌کشید. این جالب‌ترین صحنه‌ای بود که شما می‌دیدید و درنهایت تو شجاع شدی و به مادر گفتی: «دیگه موهامو کوتاه نمی‌کنم.»
شما، بیرون خانه زندگی می‌کنید. با یک توپ و پاهایتان. آمریکای جنوبی همین است. داخل خانه چه چیزی دارید؟ هیچ چیز جالبی وجود ندارد. نه کنسول بازی، نه تلویزیون بزرگ و نه دوش آب گرم. در زمستان فقط چهار پتو دارید. برای حمام، یک دیگ آب را روی اجاق نفتی گرم می‌کنید.
می‌توانم به تو رازی را بگویم؟ هروقت به آن روزها فکر می‌کنم، حالم بد نمی‌شود. گرما و شجاعت مرا در برمی‌گیرد. زیبایی مرا فرا می‌خواند.
نگران نباش پلادو. خورشید، زندگیت را گرم خواهد کرد.
چرا پوسترهای فوتبالیست‌ها را روی دیوار می‌چسبانی پلادو؟ هریکی دو‌سال که شغل خانواده عوض شود و اجاره خانه پرداخت نشود، شما خانه را عوض می‌کنید و دیوارها عوض می‌شوند، اما می‌دانی چه چیزی خوب است؟ این‌که به هرخانه‌ای بروید، یک زمین وجود دارد و یک توپ و هیچ صاحبخانه‌ای نمی‌تواند جلوی پاهای تو را بگیرد.
مهمترین چیز در زندگی تو، اگر درست به یاد بیاورم، گل‌زدن برای بستنی است. وقتش رسیده که از یک بازیکن از تیم پاری‌سن‌ژرمن سوالی بپرسم. در لیگ فوتبال نوجوانان در سالتو چه‌جوری بچه‌های 6‌ساله را مدیریت می‌کردند تا خوب فوتبال بازی کنند و گل بزنند؟ مشخص است. مربی سوت می‌زد و می‌گفت هرکس اولین گل و آخرین گل بازی را بزند، یک بستنی شکلاتی جایزه خواهد گرفت. یک ایده‌ خالص و ناب که توسط نابغه‌ها خلق شده بود.
یک شادی خالص، یک خوشحالی تمام‌عیار و اگر گل می‌زدی پادشاه آن روز بودی، با یک بستنی میکی موسی با شکلات روی آن در دست.
تو بچه‌ پایتخت نیستی. بچه‌های مونته ویدیو در دنیای دیگری زندگی می‌کنند. دنیای کفش آدیداس و ماشین‌ سواری و چمن سبز. در شهرستان اما همه چیز متفاوت است. در سالتو، همه می‌خواهند پابرهنه بازی کنند. اگر چشم‌هایم را ببندم، هنوز هم می‌توانم داغی خاک را زیر پایم حس کنم، ضربان قلبم را هم همین‌طور و هنوز هم می‌توانم دنبال توپ بدوم و جایزه را بگیرم:   بستنی خنک.
تو این احساس را همه‌ عمر با خود خواهی داشت، چون از آمریکای جنوبی هستی. از سالتو هستی و از اروگوئه. همه‌ نعمت‌ها و همه نفرین‌ها برای توست: این‌که از دست فوتبال آرامش نداشته باشی. یادت باشد که این تاریخ فوتبال و تاریخ اروگوئه است. پیراهن فوتبال را که می‌پوشی، غرور تاریخ اروگوئه را حس کن.
پلادو، ما باید پیش برویم. رویای تو چیست؟ رویایت بازی در اروپاست؟ به آن می‌رسی و با پولش زندگی خانواده را تغییر خواهی داد. رویایت بازی در تیم‌ملی است؟ به آن می‌رسی و اشک‌های غم و شادی فراوانی خواهی ریخت. رویایت بازی در جام‌جهانی است؟ آه، در مورد آن بیا صحبت نکنیم که داستان عجیبی است. رویایت پول زیاد، خودرو‌های خوب و هتل‌های فانتزی است؟ پلادو، تو به همه‌ آنها خواهی رسید.
اما باید به تو بگویم که اینها برای خوشحال‌بودن کافی نیست. تو در 9سالگی چیزی داری که من در 31سالگی آن را ندارم. آن‌هم رهایی و آزادی است. مسئولیت‌های زیاد، فشار و بار روانی خیلی خیلی زیاد و بار سنگین فراوان. می‌دانی زندگیت در 31سالگی چگونه خواهد بود؟ هتل، اتوبوس، زمین تمرین، استادیوم، هواپیما. دیگر نمی‌توانید رویاپرداز باشید و در زمین خاکی بازی کنید و آزاد باشید. هیچ‌جایی برای آزادی نیست. اگر باهوش باشید، فقط یک‌جا برای شما باقی می‌ماند. یک جای خوب برای آزادی، که هربار فقط حدود 90دقیقه برای استفاده از آن فرصت دارید. فقط 90دقیقه...
وقتی کفش‌هایتان را پوشیدید، برایتان فرقی ندارد که روی زمین‌های خاکی سالتو هستید یا روی چمن سبز ناپل یا در جام‌جهانی جلوی چشم میلیون‌ها تماشاگر. من از شما می‌خواهم که کلمات پدر را به خاطر داشته باشید: «لحظه‌ای که پایتان را داخل خط سفید می‌گذارید، فقط فوتبال به شما کمک می‌کند. فقط فوتبال و نه چیز دیگر. نبض شما تند می‌زند و هیجان دارید. به دنبال توپ خواهید دوید تا بزرگترین افتخارات ورزشی جهان را به چنگ بیاورید. درست مثل دویدن شما برای رسیدن به بستنی شکلاتی.»