احمد شیرزاد عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس ششم

پیش از این‌که آموزش پزشکی از وزارت علوم جدا شود، داشته و انصافا وزیر موفقی بوده است. در سال‌های اخیر، فعالیت‌های اجرایی چندانی نداشته و فعالیت‌هایش بیشتر معطوف به فعالیت پزشکی بوده که در این عرصه هم بسیار موفق ظاهر شده است.
معرفی آقای فرهادی به‌عنوان وزیر پیشنهادی علوم، از سوی وزارت علومی‌ها هم با مشکلی روبه‌رو نیست، زیرا دانشگاهیان، معمولا مشکلی ندارند که پزشکی در این وزارتخانه وزیر شود، این را می‌توان در زمان وزارت دکتر معین در دوره اصلاحات مشاهده کرد و اکنون بار دیگر قرار است پزشکی بر صندلی وزارت علوم بنشیند. در مجموع فکر می‌کنم، آقای فرهادی برای این سمت صلاحیت کافی و قابل توجهی دارد و می‌تواند کارها و برنامه‌های دولت در این بخش را پیش ببرد. البته، او در جریان‌های سیاسی نبوده و به‌طور دقیق مشخص نیست که مشی مدیریتی و سیاسی خود را چگونه تنظیم خواهد کرد. به عبارتی نحوه تعاملش با دولت و مجلس مجهول است، اما علی‌القاعده نباید حرف و نقلی برای نشستن او روی صندلی وزارت علوم در پیش باشد، زیرا فرهادی مقتضیات جامعه علمی را می‌شناسد و همچنین سیاسی نیست که با مقتضیات جامعه علمی کشور بیگانه باشد. امید داریم که برخی نمایندگان این بار تعصبات را کنار بگذارند و با این پیشنهاد، جناحی برخورد نشود. اگر به این پیشنهاد دولت هم نه گفته شود، معنایش چیزی جز لجبازی و انحصارطلبی برای پذیرفتن کسی که از قوم و قبیله خودشان باشد، نخواهد بود.حال که فرهادی به‌عنوان گزینه نشستن بر صندلی وزارت علوم معرفی شده است، باید به چند اولویت در این وزارتخانه توجه داشته باشد. اولویت‌هایی که از سوی فرجی‌دانا دنبال می‌شد و در این مدت از سوی نجفی سرپرست وزارت علوم هم دنبال شده است. یکی از این اولویت‌ها، مدیریت دانشگاه‌هاست. بخشی از کار در زمان وزارت فرجی‌دانا انجام شد و برای دانشگاه‌ها سرپرست تعیین شده است اما این موضوع در مسیر اداری گیر کرده و شورایعالی انقلاب فرهنگی این انتصاب‌ها را تأیید نکرده است. در این‌خصوص باید تعاملاتی با شورایعالی انقلاب فرهنگی صورت بگیرد تا دانشگاه‌ها از بلاتکلیفی خارج شوند. دنبال کردن پرونده بورسیه‌ها، یکی دیگر از اولویت‌هاست که باید از سوی وزیر آینده علوم دنبال شود، همانطوری که در این مدت دنبال شده است. اولویت بسیار مهمی که باید به آن توجه ویژه و خاصی شود و کیفیت‌بخشی به آموزش عالی است. آموزش عالی در کشور، دوره مشکلات کمی را پشت‌سر گذاشته و اکنون موضوع کیفیت بخشی به آموزش مطرح است که باید به آن به صورتی ویژه توجه کرد. از آن جمله مبارزه با فساد در بحث پایان‌نامه‌ها و مدارک علمی است که در سال‌های گذشته توجهی به آن نشده است.