جهانگیر رها خواننده و ترانه‌سرا
زندگی بهتر کدام است و برای رسیدن به آن از کدام طرف باید رفت؟ دوزیست در ادبیات سیاسی به کسانی اشاره دارد که هم در ایران زندگی می‌کنند و هم مثلا شهروند آمریکایی محسوب می‌شوند. این واژه در مفهوم زیست‌محیطی اشاره به موجودی دارد که هم در آب زندگی می‌کند و هم در خشکی، از سوی دیگر، در بعد اجتماعی هم اشاره به افرادی دارد که در خانه و روابط شخصی در مقایسه با اجتماع رفتار متفاوتی دارند. عبارت «آخرین درنا» در متن ترانه ما در آلبوم «خرس سیاه بلوچی» حکایت از ماجرایی واقعی دارد. صحبت بر سر درنایی است که سال‌هاست به تنهایی درحال مهاجرت است. تنها می‌آید و تنها می‌رود. ستاره دریایی و مرجان و یوزپلنگ آسیایی هم موجوداتی هستند که واقعا درحال انقراض هستند. آرتیمیا در دریاچه ارومیه که البته تنها گونه موجود در دنیا هست هم با خطر جدی مواجه است. قطعه‌ای به نام «بگذریم» در آلبوم اول گروه ما به شکار شدن محیط‌بان اشاره می‌کند. شکار محیط‌بان موضوعی است که خیلی پیش از این اتفاق افتاده بود. جالب است بدانید ایران کمترین تعداد محیط‌بان را به نسبت وسعت جغرافیایی در جهان دارد و بیشترین تعداد کشته‌شدگان محیط‌بانی در سراسر جهان نیز مربوط به ایران است. این آمار توسط سازمان محیط‌زیست مورد تأیید قرار گرفته است. تعداد زخمی‌های فراوانی که چشم، دست یا اعضای دیگر خود را از دست داده‌اند. این موضوع بسیار وحشتناکی است. البته این مورد به‌تازگی رسانه‌ای شده درحالی‌که سابقه آن به سال‌ها قبل باز می‌گردد. گروه ما با نگاه انتقادی به مسائل اجتماعی و محیط‌زیستی می‌پردازد. ما مسائل اجتماعی را از مشکلات محیط‌زیستی جدا نمی‌دانیم. نباید گمان کنیم یک مشخص محیط‌زیستی فقط محیط‌زیستی است. کسی که می‌خواهد محیط‌زیستی حرف بزند مجبور است اجتماعی حرف بزند، چون این یک دغدغه تخصصی است. سخن بر سر فرهنگ غلطی است که تا زمانی که آنها را داشته باشیم، بقیه مشکلات هم وجود دارد و بنابراین باید از آنها انتقاد کرد. چه در میان ما 4 نفر (اعضای گروه خورشید سیاه) و چه در بین چندین میلیون نفر. اما چون فضای کار ما در بخش زیست‌محیطی بیشتر است ممکن است این حرف به صورت مستقل دیده نشود. ما در این کارمان خشونت علیه حیوان‌ها را محکوم کرده‌ایم. چرا که معتقدیم، وقتی در یک جامعه خشونت علیه حیوان‌ها وجود نداشته باشد در مورد انسان‌ها اصلا وجود نخواهد داشت. این موضوع نشان می‌دهد مشکلات فرهنگی تا عمیق‌ترین لایه‌ها نفوذ کرده‌اند. در کار ما هم اشاره به خرس قطبی سمیرم یک طنز تلخ وحشتناک است. این نکته به‌‌قدري ساده است که حتی بچه مدرسه‌ای‌ها هم آن را می‌دانند. اگر فیلم کشتار خرس‌ها در سمیرم را ببینید بیشتر با این قطعه ارتباط برقرار می‌کنید. سطح خشونت بسیار بالاست و به همین خاطر تماشای فیلم به افراد زیر ۱۸سال توصیه نشده است. گویی باید تاریخی بر بیننده گذشته باشد. فکر کنید خرس ماده را کشته‌اند و حالا دو توله‌خرس دارند کنار مادر ناله می‌کنند، شکارچیان زنده زنده شکم دو توله را باز کرده‌اند، توله‌ها دور مادر می‌گردند و از او کمک می‌خواهند اما مادر مرده است...