حجتالاسلاموالمسلمین طه موسوی مسئول دفتر نمایندگی ولیفقیه در موسسه آموزش عالی هلال
«اطعام نیازمندان» موضوعی است که در منابع اسلامی ما توجه ویژهای به آن شده؛ بیشک یکی از بهترین مصادیق این موضوع افطاریدادن در ماه مبارک رمضان است. اطعام دادن در رمضان و این دورهمیهای ساده در این ماه ثمرهای فراوانی به دنبال دارد، ثمرهایی همچون تجدید دیدار، ترویج خوبیها، صلهارحام و اطعام نیازمندان. اما اینروزها گاه شاهدیم که این برکت با آسیب به اسم تجمل همراه شده است، فراموش نکنیم قرارمان بود سفرههای ضیافت افطارمان ساده و بدون زرقوبرق آزین شود تا منشأ اثرات سودمندی باشد نه با تجمل بیجا، عاری از خوبیها شود.معصومین علیهمالسلام هم بر رعایت سادگی در افطار تأکید جدی داشتند، حتی در یک مورد وقتی امیرالمومنین خبر برگزاری ضیافت افطار پرتجمل و منحصربهفرد یکی از کارگزاران خود بهنام عثمان بنحنیف در بصره را شنید برخورد قاطعی با ایشان کردند و طی نامهای وی را به دلیل تجمل و دعوت از خواص و حاضر نبودن مستمندان و نیازمندان در دور آن سفره افطاری را مورد عتاب و توبیخ قرارداد. امروزه متاسفانه در بعضی از سفرههای افطار اتفاق نامبارک تجملگرایی درحال وقوع است؛ سفرههای جمعی افطاری که بنا بود منشأ برکات زیبای معنوی و تقویت ایمان و صبر روزهداران باشد گاهی به ابزاری برای فخرفروشی بدل شده که با فلسفه روزهداری در تضادی آشکار است. گاهی در بعضی از خانوادهها و ادارات به بهانه تکریم چنان ریختوپاشی در سفره افطاری میشود که قلب هر بیننده را جریحهدار میکند. این اسراف و تبذیرها موجب خواهد شد که سنت حسنه افطاردهی در آینده به دلیل هزینههای سرسامآورش با آسیبهایی همراه شود. با تکرار این تجملها شاید دیگر شاهد اتفاقات زیبایی که بنا بود در کنار این ضیافت رحمانی شکل بگیرد نباشیم و بیتردید پایهگذاران فرهنگ تجمل در برگزاری سفرههای ساده افطار باید در درگاه الهی پاسخگو باشند.