خوشا به حال آنان كه شكم تهى مىدارند و گرسنگى مىكشند. آنان در روز قيامت
سير مىشوند.
حضرت محمد(ص)
حُسن لالهرویان
دید تا در آتش تعجیل، نعل لاله را
میکند در هفتهای گل خنده یکساله را
هست در سرگشتگی آرامش صاحبدلان
نیست بیگردش وجودی شعله جواله را
عاشقان را قرب خوبان برنیارد از خمار
قسمت از مه یک دهن خمیازه باشدهاله را
کاهلان را بیشتر باشد خطر از رهروان
میزند از کاروانها راهزن دنباله را
از ضعیفان دلخراشی، شاهد سنگین دلی است
از پرستاران کنای بیمار، پنهان ناله را
شیوههای بیشمار دستگاه حسن او
میزند مهر خموشی بر دهن دلاله را
بیجگر با سخت رویان چهره نتواند شدن
لاله و گل چون سپرداری نماید ژاله را
میشود از خال، حسن لاله رویان بیشتر
داغ زینت میدهد دلهای خوش پرگاله را
برنیاید مهر خاموشی به حفظ راز عشق
سد مومین نیست مانع آتش سیاله را
دوربین میگیرد از ایام، حیف خویش را
میکند در هفتهای گل خنده یک ساله را
میرسد در پرده رزق تشنگان بسته لب
از تب گرم است سیرابی گل تبخاله را
فکر صائب گوشها را میکند تنگ شکر
این گلوسوزی نباشد شکر بنگاله را
صائب تبریزی