نرگس فتوت پسند کارشناس ارشد روانشناسی بالینی|  در پژوهشی به بررسی تاثیرتنبیه بدنی بر برخی رفتارهای پرخاشگرانه در کودکان 11-6سال مدرسه دولتی شهر تهران پرداخته است. نمونه این پژوهش کودکانی هستندکه در مقطع اول تا پنجم دبستان تحصیل می‌کنند .تعداد نمونه پژوهش 63نفر است که 31 نفر گروه آزمایش(کودکانی که در خانه توسط والدین تنبیه بدنی می‌شوند)و 32 نفر گروه کنترل(کودکانی که در خانه تنبیه بدنی نمی‌شوند)هستند. این افراد به صورت تصادفی و به وسیله مصاحبه مستقیم با دانش‌آموزان مشخص شده‌اند. ابزار گردآوری داده‌ها در این زمینه پژوهش پرسشنامه معلم ساخته است که دارای 20 سوال است. در این پرسشنامه چهار متغیر، پرخاشگری عملی، پرخاشگری کلامی، گوشه‌گیری و همکاری سنجیده شده است. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که کودکانی که درمنزل توسط والدین موردتعرض و تنبیه بدنی قرارمی گیرند در محیط مدرسه پرخاشگری عملی، پرخاشگری کلامی و گوشه‌گیری بیشتری ازخودنشان می‌دهند، همچنین میزان همکاری کودکان در معرض تنبیه بدنی و عدم‌تنبیه یکسان است، به عبارت دیگر: تنبیه بدنی به هرمقدار (کم- متوسط-زیاد)که صورت بگیرد تاثیر نامطلوبی بر روی رفتار کودکان دارد و باعث اختلال در رفتار آنها می‌شود.