آنچه موجب تداوم فعالیت ارتش پس از انقلاب شد، وجود بدنه مردمی آن و همسویی‌اش با اهداف اسلامی و میهنی بود. حرکتی که استمرار آن را از همان روزگار پیروزی انقلاب می‌توان دید تا به امروز که با تقویت بنیه دفاعی و همچنین ناامیدکردن جبهه دشمنان ایران همچنان ارتش محبوب قلوب است. شاید زیباترین نمایش ارتباط ارتش با مردم را سال گذشته شاهد بودیم که در کنار و همراه و گاه پیشروتر از نیروهای امدادگر و داوطلب این ارتش بود که همراه و یاور زلزله‌زدگان کرمانشاه شد. به‌واقع، ایثار و فداکاری و از خودگذشتگی آنان را فقط در زمان انقلاب و درگیری با گروه‌های جدایی‌طلب و جنگ تحمیلی شاهد نبوده‌ایم بلکه در هر بحرانی که می‌توانسته‌اند حضور داشته باشند، به مدد مردم و نیروهای کمکی آمده‌اند. ارتشی همیشه حاضر و ناظر.
پس از پیروزی انقلاب، امام(ره) با نگاه آینده‌بینانه‌ای که داشت، نظر تاریخی خود را در ارتش اعلام کرد و با صدور اعلامیه‌ای تاریخی، مشروعیت ارتش را تأیید و اعلام داشت که ارتش مورد حمایت رهبر بوده و ارتشی اسلامی و متعلق به مردم ایران است. با این عمل، روح نامیرایی در کالبد ارتش دمیده شد و اینچنین بود که نیروهای ارتشی نیز در 29 فروردین 1358 در خیابان‌های سراسر کشور رژه رفتند و پیوستگی خود را با ملت و رهبر اعلام داشتند.
امام(ره) با صدور پیامی تاریخی در تاریخ 29 فروردین سال 58 خطاب به ملت، سنگ بنای روز ارتش را گذاشت؛ «روز چهارشنبه 29 فروردین روز ارتش اعلام مىشود. ارتش محترم در این روز در شهرستان‌هاى بزرگ با ساز و برگ به رژه بپردازند و پشتیبانى خود را از جمهورى اسلامى و ملت بزرگ ایران و حضور خود را براى فداكارى در راه استقلال و حفظ مرزهاى كشور اعلام کنند. ملت ایران موظفند از ارتش اسلامى استقبال كنند و احترام برادرانه از آنان نمایند. اكنون ارتش در خدمت ملت و اسلام است و ارتش اسلامى است، و ملت شریف لازم است آن را به این سِمت رسما بشناسانند و پشتیبانى خود را از آن اعلام نمایند. اكنون مخالفت با ارتش اسلامى كه حافظ استقلال و نگهبان مرزهاى آن است، جایز نیست. ما و شما و ارتش، برادرانه باید براى حفظ و امنیت كشورمان كوشش كنیم و به شرارت اشرار و اختلال مفسدان خاتمه دهیم.»
اینک هنوز هم پس از چهار دهه، ارتش ما، پیکره اصلی نیروهای مسلح کشورمان را تشکیل می‌دهد. وظیفه اصلی ارتش، مانند همه نیروهای مسلح جهان، حفظ تمامیت ارضی و دفاع از کشور در برابر تهاجم نظامی بیگانگان است. ارتش به همراه سپاه و نیروی انتظامی، نقطه اتکای دولت و مردم بوده و حضور دلگرم‌کننده آنان در برهه‌های حساس کنونی که منطقه آبستن حوادث و رویکردهای تجاوزگرانه گروه‌های متخاصم و دولت‌های بیگانه است، باعث می‌شود که هویت و عزت‌نفس ایرانی‌مان را به رخ جهانیان بکشانیم و در تحقق وعده‌های اسلامی خود به ارزش‌هایی چون صلح پایدار و مودت و دوستی بین ملت‌ها وفادار بمانیم. نیرو و اقتدار بازدارنده نظامیان و ارتش، حافظ صلح پایدار در منطقه ماست.
29 فروردین در حقیقت یادآور حضور دلیرمردانی است که با قدرت، ایمان، توکل، ایثار و ایستادگی، عزت و شرف را برای جمهوری و مردم به ارمغان آورده‌اند. نظامیان ایران در مرحله نوینی از امنیت‌آفرینی قرار دارد و به‌رغم تهدید‌های فرامنطقه‌ای، مردم با خاطری آسوده زندگی کرده و دلگرم به حضور دلاورمردانند.
شاید برپایه رهنمودهای امام، خودکفایی نظامی، هدف گران سنگی بود که رسیدن به آن قدری دست‌نیافتنی به نظر می‌رسید اما امروز ارتش و دیگر نیروهای مسلح، برای انجام مأموریت‌ها و رسیدن به اهداف مورد نظر، درحال دست‌یافتن به خودکفایی‌اند. فراموش نمی‌کنیم زمانی را که نیروهای ما حتی اجازه انجام‌دادن کوچکترین تعمیرات را روی وسایل نظامی نداشتند، اما پس از پیروزی انقلاب اسلامی و تصمیم در قطع وابستگی‌های سیاسی، اقتصادی و نظامی به کشورهای خارجی، همه مستشاران نظامی از کشور اخراج شدند و کارکنان نظامی، با تشکیل مجموعه‌های تحقیقاتی، تعمیر، تجهیز و نگهداری این وسایل را خود به عهده گرفتند. امروز آنها در این زمینه به پیشرفت‌های فراوانی رسیده‌اند؛ به‌طوری که هم‌اکنون در بیشتر بخش‌های مهم و حساس نظامی، اعم از آموزش نیروی انسانی و نیز ساخت، تعمیر و نگهداری و تجهیز فناوری‌های نظامی، به خودکفایی رسیده‌اند.
حسن ختام این یادداشت را با بیان مقام معظم رهبری، باید به پایان برد که نقشه راه را برای مردم و ارتش نمایان می‌سازد: «نیروهای نظامی باید روز‌به‌روز توانایی خودشان را در درون خودشان از همه جهت افزایش دهند؛ استحکام سازماندهی و ارتقای قدرت رزمی، توانایی لازم را برای تولید و تهیه و تکمیل و نگهداری تجهیزات و بالا نگه‌داشتن روحیه مسئولیت نظامی و همه چیزهای دیگری که با ابتکار مدیریت و مدیران خوب و مسئول امکان‌پذیر است... توصیه من این است که برای آمادگی هیچ فرصتی را از دست ندهید. آماده‌شدن لزوما به این معنا نیست که این آمادگی در زمان کوتاهی به کار گرفته خواهد شد، اما آماده‌نبودن، خطر بزرگ و وحشتناکی را همواره محتمل می‌کند برای کشور و برای آبروی نیروهای مسلح، همیشه باید آمادگی را حفظ کرد و افزایش داد؛ هم آمادگی‌های معنوی و هم آمادگی‌های مادی.»