روز گذشته صفحه رسمی فیلم سینمایی به وقت شام در گزارشی که برای خیلیها شگفتانگیز بود؛ عکسهای بهنوش بختیاری و مجید صالحی را در افتتاحیه نمایشهای دانشگاهی فیلم به وقت شام در دانشگاه تهران بارگذاری کرد و نوشت که این دو بازیگر کمدی از طرف سازندگان به وقت شام دعوت شدهاند تا از این فیلم تمجید کنند. فارغ از اینکه آیا اصلا دعوت از دو کمدین برای تمجید از یک فیلم
اکشن - سیاسی چه توجیهی دارد و آیا اصلا چنین اتفاقاتی در سینمای دنیا سابقه دارد یا نه؛ و البته اینکه آیا برای دلبری از دانشجویان تماشاگر این فیلم بازیگران و گزینههای بهتری هم میشد یافت یا نه؛ آن چه بیشتر از هر چیز دیگری در این دو روز خبرساز شده است، صحبتهای بهنوش بختیاری در این مراسم بود که گفت طرفدار حاتمیکیا است. بهنوش بختیاری که در سالهای اخیر عادت کرده درباره هر اتفاق و هر شخص و هر چیزی که مورد توجه قرار میگیرد حرف بزند و برای همین هم در فضای مجازی بسیار فعال است و در اینستاگرام دنبالکنندگان میلیونی دارد، در این مراسم گفت: من همواره حاتمیکیا و آثارش را خیلی دوست داشتم، بنابراین اگر روزی از من دعوت کند که تنها در یک پلان از فیلم او باشم حتما لبیک میگویم. من طرفدار آقای حاتمیکیا هستم و به نظرم به وقت شام فیلم خوبی است، بنابراین ما باید قدردان اینگونه فیلمسازان باشیم. بهنوش در بخشی دیگر از صحبتهایش هم گفته: ممکن است برخی به من بگویند شما حرف از شهدا نزن ولی من چنین اجازهای را به کسی نمیدهم.
این سخنان را هر بازیگری اگر میگفت کمتر از بهنوش بختیاری شگفتانگیز به نظر میرسید. درواقع این سخنان بهخصوص بخش پایانی آن میتواند تکرار صحبتهایی باشد که ابراهیم حاتمیکیا در صحنه اختتامیه جشنواره فیلم فجر گفت و بر منتقدانش اف فرستاد.
هر کسی میتواند هر فکر و عقیدهای داشته باشد و نمیتوان و نباید جلوی ابراز عقیده کسی را گرفت. حتی بهنوش بختیاری هم مثل هر شخص دیگری این حق را دارد. اما مشکل زمانی بروز میکند که بعضیها فکر میکنند فراموشی تاریخی که ادعا میشود همه ایرانیان دارند مانع به یادآوری ترمهای زمانی نزدیک هم میشود. مثلا همین دو ماه و یک هفته پیش. فردای روزی که ابراهیم حاتمیکیا با افتخار گفت فیلمساز وابسته است.
هنوز فراموش نکردهایم سخنان بهنوش بختیاری را که فردای صحبتهای حاتمی کیا در اینستاگرامش نوشت: فقط میخوام بگم آقای حاتمیکیای عزیز.... همه ما به شهدا احترام میذاریم نه فقط شما.....حرف ما اینه شما که با وجود حمایتهای معنوی و مادی فیلم میسازید و عقیدتون رو آزادانه میگید، کارگردان خوبیام هستید و سیمرغتونم چند باره گرفتید؛ شکایت به خدا میبرید. پس اون هنرمندی که به خاطر نیم خط انتقادش به وضع جامعه در فضای مجازی ممنوعالکار، ممنوعالتصویر، ممنوعالروزی میشود و راه امرارمعاشش رو میبندن و حتی بهش نمیگن که چه بلایی سرت اومده؛ شکایت به کجا ببرد؟ انتقاد هنرمندان دیگر میشود توهین و تهمت و اپوزیسیون و انتقاد شما میشود حرف دل؟ سیمرغ مبارکتان.