داریوش پیرنیاکان آهنگساز و نوازنده تار
رسیدن به روشی مشخص و همه‌جانبه برای فرهنگ‌سازی درمورد فعالیت‌های داوطلبانه نیازمند برنامه‌ریزی‌های جدی و مطالعه شده است. مقوله فرهنگ و هنر و خاصه موسیقی ازجمله حوزه‌هایی است که نقش تعیین‌کننده و زود بازدهی درمورد تشویق مردم به فعالیت‌های خیرخواهانه دارد. درمورد تلاش اخیر اهالی موسیقی درمورد فعالیت‌های داوطلبانه می‌توان به اجرای آقای حسین علیزاده و گروه هم‌آوایان برای حمایت از کودکان مبتلا به نقص‌ایمنی اشاره کرد. آقای علیزاده در انتهای کنسرت مذکور سه‌تار خود را برای کمک به این کودکان به حراج گذاشت. این کنسرت معرفی‌کننده کارهای خیر داوطلبانه است و بهترین راه برای تشویق مردمی است که اهالی هنر را دوست دارند. وقتی چنین اقدامی توسط اهالی هنر اتفاق می‌افتد، مردم بیش از پیش به حرکت در مسیرهای خیریه به‌صورت داوطلبی سوق پیدا می‌کنند. نکته جالب توجه درمورد سوق‌دادن مردم به سمت فعالیت‌های داوطلبانه دقت‌نظر درمورد مسائل و زمینه‌های اجتماعی است. تا زمانی که این زمینه‌های اجتماعی مورد توجه قرار نگیرند، عملا فرهنگ‌سازی به آن معنا و وسعتی که مدنظر است، اتفاق نخواهد افتاد. به‌عنوان مثال می‌شود با فراهم‌کردن زمینه کار هنرمندان و تسهیل پروسه برگزاری کنسرت در شهرستان‌های مختلف امیدوار بود که هنرمندان در طول سال کنسرت‌های خیرخواهانه فراوانی برگزار کنند و اگر بروز چنین رفتارهایی را حرکت در سمت فعالیت‌های داوطلبانه قلمداد کنیم، می‌توان امیدوار بود با تکرار کنسرت‌های خیرخواهانه مردم نیز به‌سمت فعالیت‌های خیراندیشانه و داوطلبانه حرکت کنند.
فرهنگ‌سازی معمولا از بالا به پایین اتفاق می‌افتد. نکته قابل‌تامل در این مورد آن است که تاکنون تعریف برخی از مدیران این بود که گمان می‌کردند توسعه فرهنگ‌سازی با ابلاغ گزاره‌های دستوری ممکن است اما امروز وضع تغییر کرده است.
در شرایط کنونی بسیاری از مدیران متوجه شده‌اند فرهنگ‌سازی در هر حوزه خصوصا درمورد فعالیت‌های داوطلبانه باید به‌صورت تشویقی و تبلیغی اتفاق بیفتد. کمک‌رسانی مسئولان به‌منظور برگزاری برنامه‌های فرهنگی چون سینما، تئاتر، کنسرت و... می‌تواند زمینه را برای توسعه در این حوزه هموار‌تر کند چراکه برنامه‌های هنری درست و دقیق، حامل پیام‌هایی هستند که مفاهیمی چون خیراندیشی و فعالیت‌های داوطلبانه نیز از درون آنها قابل‌استخراج است، بنابراین می‌توان گفت تسهیل در امر برگزاری فعالیت‌های فرهنگی تا حدود فراوانی با توسعه اقدامات داوطلبانه و خیراندیشانه هم‌عرض است. مردم باید اقدامات فرهنگ‌سازانه را با چشم ببینند و با تمام وجود لمس کنند، تنها در این شرایط است که می‌توان به توسعه فرهنگ‌های زیبای انسانی امیدوار بود. رسانه‌های فراگیر می‌توانند با تاثیرگذاری قابل‌توجهی که بر ذهن و اندیشه مخاطب دارند این پروسه را پیگیری کنند و اقدامات تبلیغی موردنیاز را در دستورکار برنامه‌هایشان قرار دهند. نکته قابل‌تامل دیگر میزان اعتمادی است که هرکدام از افراد جامعه نسبت به نهادهای مسئول دارند.
با افزایش اقدامات اعتماد ساز است که می‌توان مردم را به این مسیر امیدوار کرد، به بیان بهتر بی‌اعتمادی موجود در برخی از بخش‌ها را نمی‌توان تنها با سخن‌گفتن و شعار دادن برطرف کرد. تأثیر یک اقدام اعتمادساز به مراتب از هزاران دقیقه سخنرانی و شعاردادن کاراتر است. وقتی مردم حضور افراد مورد وثوقشان را در رسانه‌های فراگیر شاهد باشند بسیاری از مشکلات اجتماعی خود به خود مرتفع خواهند شد.