شهروند| بازار ماهی ایران دارای تنوع چشمگیری است. وجود 2 دریا در جغرافیای کشور این طیف گسترده انواع ماهی را برای بازار ایران رقم زده است. دریاچه خزر، منبع آب شیرین و دریای عمان، منبع آب شور به‌شمار می‌آید. این تفاوت شرایط زیستی باعث شده است 2 دریا انواع مختلفی از گونه‌های ماهی را درخود جای دهند. اما با وجود این همه تنوع در بازار، شمار زیادی از مشتریان تنها چند گونه مشهورتر را می‌شناسند و خریداری می‌کنند. در این مطلب مشخصات ظاهری و کیفی انواع ماهی‌های دریای شمال را برایتان شرح می‌دهیم تا هنگام خرید امکان انتخاب گسترده‌تری داشته باشید.
سالمون ایرانی: این ماهی مرغوب‌ترین و گران‌ترین ماهی جهان است. بیشتر خریداران تصور می‌کنند ماهی سالمون موجود در بازار ایران وارداتی است، اما خوب است بدانید سالمون همان ماهی آزاد خودمان است. ماهی آزاد دوکی‌شکل و کشیده است.  فلس‌های ماهی آزاد ریز است و روی پوشش نقره‌ای پوستش خال‌های سیاه دیده می‌شود. رنگ پوست این ماهی سفید به رنگ نارنجی است. فیله ماهی آزاد را معمولا دودی می‌کنند که به رنگ عقیقی نیمه بلوری می‌شود.  
 ماهی سفید: دوکی‌شکل و کشیده است با فلس‌های نقره‌ای‌روشن و سربی‌تیره. دم دو تکه دارد و روی سر آن خال‌های درشت و سفید دیده می‌شود. گوشت آن سفید و بسیار خوش‌طعم است. استخوان‌های بسیار ریز و کم باعث جذب طرفداران بیشتر شده است.
اردک‌ماهی: این ماهی در مازندران سوپ نامیده می‌شود. پوزه کشیده و دهان بزرگ و دندان‌های قوی دارد. فلس‌های ریز آن به رنگ خاکستری- زیتونی است و رنگ زیر شکم آن مایل به زرد است. اردک ماهی گوشتخوار است و ماهی‌هایی به اندازه یک‌سوم حجم خودش را می‌بلعد. گوشتخوار بودن این ماهی از محبوبیت آن کاسته است اما مشتریان مسلمان در صورت تمایل به‌راحتی می‌توانند این ماهی را خریداری کنند زیرا جزو حرام‌گوشت‌ها به‌حساب نمی‌آید.  
ازون برون: یک ماهی خاویاری است که محدودیت صید دارد اما همچنان به دلیل طرفداران زیاد در بازار عرضه می‌شود. ازون‌برون پوست کلفت و خشنی دارد و در شکم آن خاویار مرغوبش وجود دارد. البته ازون‌برون‌های عرضه شده به بازار، بچه ماهی‌ها هستند که فاقد خاویارند.  
سوف: بعد از ماهی سفید، پرطرفدارترین است. بدون تیغ بودن آن و گوشت نرم و سفید و خوش‌طعمش آن را به یکی از محبوب‌ترین‌های بازار تبدیل کرده است. وزن ماهی 20 کیلوگرم و طول آن بیشتر از یک متر است. پشت ماهی سوف یک نوار خاکستری یا قهوه‌ای دیده می‌شود که روی آن خال‌های تیره‌ای وجود دارد. پهلوی ماهی‌های جوان‌تر نقره‌ای رنگ و مسن‌ترها طلایی مایل به سبز است.  
سیم: ماهی رودخانه‌ای است که خود را به خزر می‌رساند. کتابی‌شکل و پهن است با فلس‌های نقره‌ای‌درخشان. گوشت چرب با تیغ‌های ریز فراوان دارد و معمولا نمک‌سود می‌شود.  
کپور: ماهی مرداب است و از مرداب‌های اطراف دریا صید می‌شود. این ماهی بوی گل و لای و حتی لجن می‌دهد. دوکی‌شکل و پهن است با رنگ طلایی مایل به قهوه‌ای و فلس‌های درشت. کپور به دلیل تغذیه نامناسب، طعم چندان خوبی ندارد.
کفال: دوکی‌شکل است با پوزه تیز نقره‌ای رنگ و فلس درشت.  گوشت آن سفید و سفت است. کفال را روس‌ها وارد دریای خزر کرده‌اند. کفال را مردم شمال دودی و شور می‌کنند یا به صورت سرخ‌شده یا کبابی و با نارنج و لیمو صرف می‌کنند.
کولمه: ماهی کوچکی است با فلس‌های درشت و شبیه فلس کپور و با رنگی تیره. این ماهی کوچک را بیشتر به صورت کباب شده مصرف می‌کنند.
کولی: ماهی کوچکی است با فلس ریز نقره‌ای و انواع اصلی آن عبارتند از کاس‌کولی که پشت آن به رنگ کبود پر طاووسی است. سیاه‌کولی که پشتش سیاه است و فلس سربی تیره‌رنگ دارد. شاه‌کولی هم رنگ نقره‌ای و تنه پهن دارد. این ماهی هم از ماهیان کبابی معروف است.
قزل‌آلا: در آب‌های شمالی و برخی از رودخانه‌های داخلی پیدا می‌شود. نسبتا کوچک است با پوست خالدار که البته قزل‌آلا با خال قرمز بسیار مرغوب‌تر است، نوع رنگین‌کمان ماهی قزل‌آلا پرورش داده می‌شود. این ماهی پرطرفدارترین ماهی بازار ایران است و در سبد 25‌درصد از خریداران ماهی پیدا می‌شود.
شک‌ماهی یا هرنیگ: جزو ماهی‌های سرگردان اقیانوس‌ها و دریاها به حساب می‌آید و به دلیل قیمت ارزان پرطرفدار است.  فلس ماهی به آسانی جدا می‌شود و گوشت آن طعم تقریبا مطلوبی دارد. در شمال ایران با نام روسی‌اش یعنی سیلوتکا شناخته می‌شود. یکی از مشهورترین انواع این ماهی کیلکا به‌شمار می‌آید که بیشتر به شکل کنسروی یا منجمد در بازار ایران
یافت می‌شود.