شهروند| «کاوش» نام یک تیم رباتیک 6 نفره است که از چند جوان خوش‌ذوق و مستعد تشکیل شده است. این تیم اخیرا در مسابقات جهانی‌ سال 2014 در شهر ژئوآپسوا برزیل، موفق شد 2 مقام اولی کسب کند. «سامیا کریمی دستجردی»، عضو و سرپرست تیم کاوش به «شهروند» گفت که 6‌سال پیش در مدرسه به صورت خودجوش یک گروه کوچک و یک ربات ابتدایی ساختند. اولین مسابقه‌ای که شرکت کردند در نطنز بود که تا مرحله نیمه نهایی صعود کردند اما در 10 مسابقه ابتدایی هیچ وقت نتوانستند مقامی کسب کنند و اگر خیلی صعود می‌کردند تا فینال بود اما به دست‌آوردن رتبه و مقام در کار نبود. در ‌سال 2011 در مسابقات «ایران اوپن» چهارم شدند و نتوانستند سهمیه جهانی ترکیه را به دست آورند. پس از 3‌سال ناکامی، در‌ سال 2012 گروه‌شان را بزرگتر و قوی‌تر کردند و توانستند با موفقیت در ایران اوپن، به مسابقات مکزیک راه یابند و در ‌سال 2013 نیز در مسابقات هلند حضور داشته باشند. این تیم امسال در مسابقات برزیل حضور داشت و رتبه‌های اول را در بخش لیگ امدادگر به خود اختصاص داد. «سامیا کریمی دستجردی» در گفت‌و‌گویی با «شهروند» شرکت کرد.

در مسابقات برزیل 2 مقام اول کسب کردید و ربات شما بهترین «ارایه» را داشت. درباره فضای مسابقات و کیفیت رقابت‌ها برای ما صحبت کنید.
در لیگ ما که لیگ ربات امدادگر بود 32 کشور حضور داشتند و قوی‌ترین کشورها چشم بادامی‌ها یعنی چین، کره‌شمالی و ژاپن بودند، در بقیه کشورها هم آلمان و انگلیس قوی بودند. یکی از مقام‌های ما سوپر تیم یا گروهی بود که با تیم آلمان همکاری داشتیم که مقام اول را کسب کردیم و به هر دو تیم لوح و کاپ دادند.  
منظور از همکاری چیست و با رقابت چه فرقی دارد؟
30 کشور با قرعه‌کشی و به صورت 2 به 2 با یکدیگر ادغام (joint) می‌شوند. قانون اصلی‌اش هم این است که باید غیرهمزبان باشند یعنی زبان واحد نداشته باشند. در حدود 15 تیم می‌شود که یک روز همه تیم‌ها را قرنطینه می‌کنند و می‌گویند که ربات باید محصول مشترکی را ارایه دهد و تبادلی بین 2 ربات باشد درحالی‌که نه زبان همدیگر را می‌فهمیم و نه از ربات هم شناخت داریم. در این 24 ساعت باید محصول مشترکی را ارایه بدهیم که قواعد خاصی را دارد و 2 ربات باید با یکدیگر تعامل داشته باشند و کاری را که مدنظر داور است انجام دهند. در این مسابقات تنها تیمی که توانست به‌طور کامل کار را ارایه دهد محصول مشترک ما و آلمان بود که 50‌درصد ربات ما و 50‌درصد ربات آلمان کار را انجام دادند و مقام اول را به دست آوردند و حتی مقام دوم و سوم نداشتیم زیرا هیچ تیمی نتوانست کامل این کار را انجام دهد.
برای ارتباط با آلمانی‌ها از چه زبانی استفاده کردید؟
انگلیسی. خدا را شکر به زبان انگلیسی کاملا مسلط هستیم و در «ارایه» هم که بهترین تیم شدیم باید به زبان انگلیسی به داوران توضیح می‌دادیم و ارایه ما به انگلیسی بود. خوشبختانه انگلیسی آلمانی‌ها هم خوب بود. متاسفانه پارسال در مکزیک حذف شدیم زیرا با کشور هلند جوینت ‌شده بودیم و هلندی‌ها کاملا داچ (زبان هلندی) صحبت می‌کنند و انگلیسی بلد نبودند و حذف شدیم، به مشکل برخورده بودیم و با علم و اشاره صحبت  می‌کردیم.
انتخاب تیم همکار چگونه است؟
کاملا روی شانس است. تنها قانونی که دارد این است که 2 کشور غیرهمسایه و غیرهمزبان باشند.  
شما فقط در لیگ امدادگر شرکت کرده بودید؟
بله، در سطح دانش‌آموزی.
چند سالتان است؟
متولد اسفند 73 هستم.
دانشجو هستید؟
بله.
در چه رشته‌ای؟
مکانیک دانشگاه آزاد قزوین.
شما که دانشجو هستید چطور در سطح دانش‌آموزی حضور داشتید؟
خدا را شکر در مسابقات امسال به دلیل تفاوت سنی می‌توانستم حاضر باشم. زیرا قانون مسابقات نمی‌گوید دانش‌آموزی، می‌گوید تینیجر. یعنی متولدین 1995 می‌توانستند در این مسابقات شرکت کنند و با توجه به اختلاف‌ سال شمسی و میلادی چون متولد ابتدای‌ سال 1995 هستم توانستم شرکت کنم.
کاپیتان‌های تیم چه کسانی بودند؟
هر بخش یک کاپیتان داشت. در بخش الکترونیک آقای امیرعلی ستایشی کاپیتان بود. در بخش مکانیک آقای پارسا یاراحمدی کاپیتان بود و در بخش برنامه‌ریزی آقای داریوش زبان‌دان کاپیتان بود. ارایه برای این 3 بخش است و وقتی این 3 بخش را توضیح دادیم بهترین ارایه شدیم. در ارایه‌ها 3 مقام می‌دهند، یکی برای بهترین design، یکی برای بهترین مکانیک، الکترونیک و برنامه‌نویسی و یکی هم برای robot together  best است که بهترین ربات در همه جنبه‌ها است. ربات ما نه فقط در لیگ خودمان بلکه در بین 2 لیگ دیگر هم بهترین ربات شد زیرا در بخش دانش‌آموزی 3 نوع ربات امدادگر وجود دارد.
 ربات شما به تولید انبوه هم خواهد رسید؟
این ربات در سطح دانش‌آموزی است و می‌توان گفت که ماکت ربات‌های واقعی است، یعنی از لحاظ عملی و علمی همان کار را می‌کند اما از لحاظ ابعاد و حقیقی باید صنعتی شود. الان صنعتی نیست و در بخش واقعی دانشجویی، صنعتی است و قابلیت تولید انبوه دارد.  
چرا اسم ربات را «کاوش» گذاشتید؟
تیم ما 6‌سال پیش تأسیس شد اما ربات امدادگر کاوش 3‌سال پیش ساخته شد. وقتی با یکی از دوستان شروع کردیم اسم ربات، «کاوشگر» بود. این اسم طولانی بود و من و دوستم اسم تیم را کاوش گذاشتیم اما این دوست ما یک سال‌و‌نیم پیش به دلیل خونریزی در عمل جراحی فوت کردند اما اسم کاوش روی این تیم ماند و حالا جهانی شده است.
این ربات باید بتواند مجروحان زیرآوار را شناسایی کند؟
در سطح ابتدایی بله...
از این‌که یکی از اعضای جوان جمعیت هلال‌احمر هستید رضایت دارید؟
ما داوطلبانه وارد جمعیت هلال‌احمر شدیم و پیش از آن هم هلال‌احمر را به دلیل خدماتش خیلی دوست داشتیم. ما به صورت یکپارچه و تیمی وارد هلال‌احمر شدیم و برای همین هم تیم رباتیک ما بولد شد. دیدگاه ما از اول نسبت به هلال‌احمر بالا و عالی بود. آرمان‌های هلال‌احمر خیلی زیباست، داوطلب با قضیه زور و اجبار فرق دارد و هر کسی آرمان خودش را دارد و با نیت خودش وارد این جمعیت داوطلبی می‌شود.
صحبت پایانی‌تان را می‌شنویم.
از آقای گنج‌آبادی، مدیرعامل جمعیت هلال‌احمر استان تهران و دکتر موسی‌خانی، رئیس کمیته ملی روبوکاپ تشکر می‌کنم که در حمایت از تیم ما خیلی موثر بودند.