می‌گویم چهارصد. می‌گوید اس چهارصد؟ ترکیه خریده یا عربستان؟ می‌گویم: نخیر. چرا تا من حرف می‌زنم، یاد موشک و سامانه دفاعی و این‌جور چیزها می‌افتی؟ می‌گوید: از بس کلامت تند و نیشدار است، آدم را یاد سامانه دفاعی می‌اندازی. خب پس چهارصد چی؟ اگر منظورت این است که چهارصد تومان دارم به تو قرض بدهم، باید بگویم این پنبه را از گوشت خارج کن. حقوق‌های ما را مثل خیلی از کارگران و کارمندان دیر می‌دهند و... می‌گویم: بالاغیرتا ننه من غریبم بازی در نیار. کی از تو پول خواستم که این ‌بار دومم باشد؟ تازه با چهارصد تومان من چه غلطی می‌توانم بکنم؟ می‌گوید: خب پس بنال چهارصد چی؟ اگر منظورت تعداد یوزهای باقی‌مانده در ایران است، باید بگویم نصف این تعداد است. جواب می‌دهم: دفعه آخرت باشد اسم یوز می‌آوری‌ها. یوز دیدی ندیدی. تو نمی‌دانی الان و در شرایط اخیر مطرح‌کردن نام یوز خط قرمز روزنامه است؟ کوفتم کردی اصلا. می‌خواستم کلی شوق کنم و با ذوق بگویم که این چهارصدمین شماره شهرونگ است. همین.
راستش این رفیق و همکار ما از آن موقع نشسته روی پله‌ها و فقط بر و بر مرا نگاه می‌کند و آه می‌کشد. البته سیگار هم می‌کشد که چون بدآموزی دارد، نمی‌گویم. همان آه می‌کشد و جوری خیره است به من که کسی به مریض رو به فوتش این‌طور نگاه نمی‌کند. می‌پرسم: چی شد؟ خوبی؟ با دستمال یزدی‌اش عرق روی پیشانی‌اش را پاک می‌کند و می‌گوید: من که خوبم. شماها خوبین؟ چیزیتون نشده؟ البته از نظر مغزی که مطمئنم ناخوش احوالید. وگرنه آدمی که عقل داشته باشد، چهارصد شماره طنز و کارتون درمی‌آورد؟
البته این‌قدر حرفش درست است و مو لای درزش نمی‌رود که به قول آن عزیز در توییتر «از پاسخ می‌مانم»
مثل رضا رشیدپور که وقتی حاتمی‌کیا در اختتامیه جشنواره فیلم فجر از سر تا پای صداوسیما را شست‌وشو داد، از پاسخ ماند.
یا مثل ما که وقتی جواد خیابانی می‌گوید؛ «به دفاع مطلق در فوتبال می‌گوییم دفاع اتوبوسی. بگذارید در فوتسال اسمش را بگذاریم دفاع مینی‌بوسی.» از پاسخ می‌مانیم. اصلا تا حالا دیده بودید کسی به این قشنگی تناسب ببندد؟ از این به بعد خوب یادمان باشد نسبت فوتبال به فوتسال مثل نسبت اتوبوس است به مینی‌بوس! اصلا همه این چیزهایی که تا الان گفتیم را ول کنید و بچسبیم به همین دفاع مینی‌بوسی. اولا چرا یک‌نفر در این مملکت نیست یک واژه خوب فارسی، جایگزین اتوبوس و مینی‌بوس کند؟ ترکیب اتو و بوس را دریابید. آدم به هرجای این مملکت نگاه می‌کند، از پاسخ می‌ماند. بعدش هم دفاع مینی‌بوسی آقای خیابانی؟ آن‌وقت فکر کرده‌ای روی دفاع متمرکز یک تیم در بازی «گل کوچک» باید چه اسمی بگذاری؟ اسمش را بگذاریم دفاع «تاکسی مرسی؟» خوبه؟ بی‌خودی عصبانی شدم. چهارصد شماره در خدمتیم و اگر خدا بخواهد، باز در خدمت‌تان هستیم. همین را می‌خواستم بگویم. مرسی! اَه!