مصلحت و مصلحت‌اندیشی از کی آغاز شد؟ مصلحت‌اندیشی اول به وجود آمد یا آزادی اندیشه؟ آنچه در تاریخ ثبت شده، این است که از روزی که شیخ اجل سرود دروغ مصلحت‌آمیز به ز راست فتنه‌انگیز، دوران مکتوب مصلحت‌اندیشی شکل رسمی به خود گرفت، اما نکته تاریخی این پندِ بدِ ادبی این است که در گذشته‌های دور، راست فتنه‌انگیز بوده نه چپ!
نمونه بی‌مورد: در جشنواره فیلم فجر یک فیلم خوب می‌شود و یک هنرپیشه می‌ترکاند (البته ما شنیدیم که ترکاندن و پاچه‌خواری و خفن و اینها واژه‌هایی است که به ‌زودی از بین می‌رود. بنابراین استفاده کردیم که نگویند فلانی بلد نبود) بعد می‌آیند می‌گویند مصلحت نیست شما جایزه بگیری. مصلحت کی نیست؟ بقیه بازیگران؟ بقیه کارگردان‌ها؟ حالا شما فکر کن این مصلحت‌اندیشی را تسری بدهند جاهای دیگری. اگر این‌طور باشد، بهتر است برای هر رشته و حوزه‌ای آیین‌نامه‌ای تدوین کنیم به اسم آیین‌نامه مصلحت‌اندیشی. برای مثال:
   در رشته فوتبال:
مصلحت 1: بهتر است دو تیم پرسپولیس و استقلال با هم بازی نکنند مگر به اجبار و از روی اضطرار
مصلحت 2: بهتر است دو تیم در یک مسابقه نزدیک و طوفانی و فوق رقابتی با رعایت نکات ایمنی و ایزو 2002 و مقررات ملی ایمنی و استفاده از کفش و کلاه و کمربند ایمنی صفر صفر کنند!
مصلحت 3: اصلح آن است که تیم‌ملی به جام‌جهانی نرود و کسی شادی نکند مگر به هنگام اعتدال
   در سیاست:
مصلحت 1: مصلحت این است که حرف نزنیم
مصلحت 2: اگر مجبوریم مصلحت این است که حرف سیاسی نزنیم
مصلحت 3: اگر حرف سیاسی زدیم، تعریف و تمجید بهترین انتقاد است
مصلحت 4: یک بادسنج همیشه همراه داشته باشیم تا جهت وزش باد را بفهمیم
مصلحت 5: برای یک سخنرانی در یک مکان عمومی دو متن سخنرانی له و علیه یک جریان خاص سیاسی در جیب داشته باشیم که با توجه به جو جمعیت ببینیم مصلحت است از روی کدام متن بخوانیم.
مصلحت 6: وقتی دولت می‌گوید به تنهایی قادر به پاسخگویی به مطالبات مردم نیست، نهادها و بخش خصوصی نباید به کمک دولت بیایند، بلکه مصلحت این است که ملت سطح مطالبتشان را کاهش دهند.
   در سینما:
مصلحت 1: مصلحت این است که از امروز برندگان سیمرغ‌های جشنواره‌ سال 1397 را هم اعلام کنیم و با جلوگیری از ساخت فیلم‌هایی که قرار نیست جایزه بگیرند و برپایی پر هزینه جشنواره یک‌سال بودجه سینما را بزنیم به بدن!
مصلحت 2: شریفی‌نیا باید در تمام فیلم‌ها یا بازی کند یا بازی بدهد!
    در مطبوعات:
مصلحت 1: بهتر است روزنامه‌ها نیازی به دریافت پروانه انتشار نداشته باشند، چون این‌طوری برای بستن‌شان هم نیازی به لغو پروانه نیست.
مصلحت 2: مصلحت این است که روزنامه‌ها و نشریات به جز هر چیزی در چاپ هر چیزی آزاد باشند.