شهرام شهيدي طنزنویس [email protected]
اگر دیروز خروجی خبرگزاریها را مرور کرده باشید، میبینید که خیلیهایشان و برای مثال سایت الف تیتر زدهاند «مشکل تنهایی بسیاری از ایرانیها، کاری کنید». همین خبرگزاریها هفته پیش به خبری که از لندن مخابره شده بود، میخندیدند و برای آن خبر جوک درست میکردند. کدام خبر؟ اینکه «دولت انگلیس وزیر جدیدی را با عنوان وزیر امور تنهایی منصوب کرد.» به گفته نخستوزیر انگلستان هدف از ایجاد چنین وزارتخانهای رسیدگی به واقعیت تلخ زندگی مدرن است. اینطور که بویش میآید و از آنجا که در سرزمین افعال وارونه زندگی میکنیم بهزودی و در راستای کوچککردن دولت، چنین وزارتخانهای هم در ایران تأسیس خواهد شد. حالا وزیر تنهایی در ایران چه وظایفی به عهده دارد؟
تعریف:
فرد تنها در این قانون عبارت است از: یک نفر -ترجیحا مرد- مجرد که به سن قانونی رسیده و تاکنون از ازدواج به دلایل گوناگون سر باز زده است. وی به علت حضور در پای صندوق رأی هر چهار سال از مقام شامخی برخوردار بوده و بایست در پایان هر دوره چهار ساله مورد تکریم قرار گیرد.
قانون یک: فرد تنها باید ابتدا با تشویق، سپس با ترغیب و پس از آن با تذکر جدی و توبیخ و تهدید و سرانجام با زور بپذیرد که برای جامعه بهتر است نامبرده ازدواج کند. لذا از آنجا که مسئول بهشت و جهنم رفتن هر جوان مجردی وزیر تنهایی است، جوان مذکور با قید وثیقه سه ماه آزاد میشود که بتواند همسر مناسب خود را اختیار کند و موضوع را جهت رفع نگرانی و نیز درج در بودجه خانوارها سال آینده به وزارتخانه مذکور اعلام نماید.
قانون دو: ورود فرد تنها –چه شاد باشد چه غمگین– به هر بوستان، شهربازی و سینمایی ممنوع است. بدین ترتیب فرد تنها یاد میگیرد برای استفاده از مواهب طبیعی و نیز محصولات ساخته بشر بهترین راه در آمدن از تنهایی است.
تبصره: اگر صداوسیما کمی سر کیسه را شل کند و همه هزینهها با صداوسیما باشد میتوان به جایی رسید که هر مرد تنها چند بار از تنهایی در بیاید که بتوانیم بزنیم توی دهان روباه پیر و استعمار سرخوردهاش و بگوییم ما وقتی بخواهیم چیزی را حل کنیم تا تهش میرویم.
قانون سه: وزیر تنهایی میبایست به هر وسیله شده از تردد خودروهای تکسرنشین جلوگیری کرده و ابتدا با هشدار زبانی و سپس با توسل به زور و قوه قهریه نسبت به سوار کردن فردي همراه به این خودرو اقدام نماید. این عمل در راستای از تنهایی در آوردن راننده تنها است و برای خوشحالکردن او انجام میشود. بنابراین راننده برای رساندن مسافر اجباری به مقصد حق ندارد هیچ هزینهای از مسافر دریافت نماید و بلکه باید بابت هزینه این خدمات به دولت فیش پانصدهزار ریالی مربوط به اخذ «مالیات بر ارزش مسافر افزوده» را پرداخت نماید.
تبصره: وزیر تنهایی میبایست به نحوی موضوع را مدیریت نماید که از سوارشدن غیرهمجنس به خودروی فرد تنهای یاد شده اکیدا جلوگیری شود. مسافر مذکور میبایست همجنس راننده و ترجیحا از کارمندان دولت باشد.