|  دکترآرش بستانی  |   متخصص مغز و اعصاب   |

 نیمی از موارد صرع با افزایش سن افراد خود به خود برطرف می‌شود.
تشنج‌های بیماری صرع منشأ ژنتیکی داشته و در طول زندگی فرد تکرار می‌شوند.
صرع خود را در دوران کودکی یا نوجوانی نشان می‌دهد. بیشتر تشنج‌هایی که در سنین بالاتر ایجاد می‌شوند، عمدتا صرع نبوده و عوامل محیطی در ایجاد آن دخیل است.
تعداد تشنج‌های صرع از یکبار تشنج طی چند‌سال تا چندبار تشنج طی یک روز متغیر است. برخی عوامل ازجمله بی‌خوابی، استرس و نیز مصرف برخی داروها می‌تواند تعداد دفعات تشنج‌های صرعی را افزایش دهد.
شکل بروز این تشنج‌ها نیز متفاوت است. برخی تشنج‌های صرعی با کاهش هوشیاری به همراه قفل‌شدن دهان، خروج کف از دهان، حرکات دست و پا و کبودی صورت همراه است.
در برخی موارد نیز تشنج به شکل ناقص بروز پیدا می‌کند به صورتی که یک طرف بدن فرد بدون کاهش هوشیاری دچار حرکات اضافی شده یا حواس فرد برای دقایقی پرت می‌شود.  طول مدت تشنج‌های صرع در زمانی که کاهش هوشیاری در فرد بروز پیدا می‌کند چند دقیقه است. درخصوص تشنج‌های ناشی از عوامل محیطی تا زمان بر طرف شدن عامل تشنج امکان ادامه آن وجود دارد.
نیمی از موارد صرع با افزایش سن افراد خود‌به‌خود بهبود می‌یابد. این بیماری در نیمی دیگر از بیماران تا آخر عمر باقی می‌ماند و این افراد می‌توانند با مصرف دارو تنها بیماری خود را کنترل کنند.
صرع درمان ریشه‌ای نداشته و با مصرف دارو می‌توان از ایجاد تشنج‌های آن پیشگیری و آنها را کنترل کرد.