شهروند| دارنده مدال طلای رشته تیراندازی با کمان پارالمپیک 2012 لندن و بازیهای پاراآسیایی 2014 اینچئون از تصمیم جدیدش برای حضور در المپیک میگوید. او که با وجود معلولیت رکورددار تیراندازی با کمان ایران محسوب میشود، معتقد است میتواند حتی از ورزشکاران سالم نیز بهتر تیر بزند و در المپیک نیز مدال کسب کند. البته تمام این مسائل مشروط به این است که او بتواند بعد از پیستوریوس، دوومیدانیکار آفریقایی که برای نخستین بار بهعنوان یک ورزشکار معلول در المپیک حضور پیدا کرد، مجوز حضور در المپیک را بهعنوان دومین نفر دریافت کند. در ذیل گفتوگوی «شهروند» را با زهرا نعمتی میخوانید.
این تفکر از کجا برایتان بهوجود آمد که میتوانید در المپیک نیز شرکت کنید؟
من شروع کارم در تیراندازی با کمان همراه با المپیکیها بود. در سالهای 88 و 89 بود که با تیمملی تیروکمان ایران نه در بخش معلولان تمرین میکردم و در مسابقات قهرمانی آسیا در تهران و هند نیز موفق شدم یک مقام سوم انفرادی و 2 مقام دوم و سوم تیمی را به دست آورم. از همان زمان میدانستم که میتوانم با ورزشکاران سالم نیز رقابت کنم.
چه شد که از ورزشکاران سالم جدا شدید و به تیمملی معلولان رفتید؟
شرایط برای ورزشکاران المپیکی به خاطر کمبود بودجه سخت شده بود و شرایط من نیز به دلیل وضعیتی که دارم، سختتر از بقیه بود. به همین دلیل من تصمیم گرفتم به شهرم کرمان برگردم و مدتی اصلا در ورزش نبودم. دوباره که خواستم به تیراندازی با کمان وارد شوم، همراه با تیم معلولان تمریناتم را آغاز کردم و در سال 2010 به نخستین مسابقهام در بخش معلولان اعزام شدم که رکورد پارالمپیک را جابهجا کردم. از آن پس نیز به این رشته ادامه دادم و قهرمان پارالمپیک لندن هم شدم.
برای حضور در المپیک جدا از رکوردهایی که باید برای کسب سهمیه به دست بیاورید، نیاز به مجوز هم دارید؟
با شجاعی، رئیس فدراسیون تیراندازی با کمان صحبت کردم که او خیلی استقبال کرد. من درحال حاضر رکورددار ایران هستم و میتوانم با کمی تلاش وضع بهتری هم پیدا کنم. امیدوارم با همکاری فدراسیون بتوانم سهمیه المپیک را کسب کنم و جزو 64 کمانداری باشم که در المپیک 2016 ریو حضور دارند. البته همانطور که گفتم قبلا در مسابقات بینالمللی شرکت کردم و نیازی به مجوز نیست اما برای المپیک باید رایزنیها صورت بگیرد. تیراندازی با کمان جزو معدود رشتههایی است که معلولان هم میتوانند در کنار ورزشکاران دیگر فعالیت کنند.
تا به حال رکوردهای خودتان را با المپیکیها مقایسه کردهاید؟
قطعا رکوردهای المپیکیها بیشتر از پارالمپیکیهاست اما من میتوانم بهتر از این باشم و با تمرینات بیشتر پیشرفت خواهم کرد، البته قدرترینهای دنیا در آسیا حضور دارند و کار سختی در رقابت با آنها دارم. با این وجود وقتی رکورد دارنده مدال طلای المپیک 2012 را با خودم که طلای پارالمپیک را به دست آوردم، مقایسه کردم، متوجه شدم که رکورد بهتری داشتم.
با این وضع فکر میکنید طلای المپیک نیز دور از دسترش ما نباشد؟
در این دنیا هیچ چیزی دست نیافتنی نیست و مدال طلای المپیک نیز جزو همانهاست. فعلا رویای من حضور در المپیک است که هم باید سهمیه آنرا به دست آورم و هم مجوزش را بگیرم. بعد از آن میتوانم به مدالآوری در المپیک نیز فکر کنم.
پیستوریوس در المپیک 2012 اولین ورزشکار معلولی لقب گرفت که با ورزشکاران سالم رقابت کرد. با دیدن رقابت او انگیزه گرفتید؟
بله، او را میشناسم که کار سختی را انجام داد و انگیزههای مرا بیشتر کرد اما من قبل از او در رقابت با سالمها شرکت کرده بودم. من عاشق تیراندازی هستم و به دلیل اینکه فرقی بین سالمها و معلولان در این رشته وجود ندارد، میتوانم موفقتر باشم. البته پیستوریوس سرنوشت خوبی پیدا نکرد و متاسفانه باید به زندان برود که از سرنوشتش ناراحت شدم.
در سالهای اخیر عناوین بینالمللی زیادی کسب کردید اما به نظر میرسد به اندازهای که در خارج از کشور به شما توجه میشود، در داخل اینطور نیست؟
در چندسال اخیر عناوین بینالمللی زیادی کسب کردم که شاید رویای هر کسی باشد. با این وجود مسئولان داخلی توجه زیادی به من نکردند و بازتاب زیادی هم در داخل کشور نداشت، البته برای من مهم است که نام ایران در مجامع بینالمللی طنین انداز شود که توانستم کمک زیادی به این مسأله بکنم. این عدم توجه شاید انگیزه سایر ورزشکاران را کاهش دهد اما از ارزشهای اصلی این موضوع کم نمیکند. ماه آینده نیز در مسابقات جهانی تایلند در قسمت پارالمپیکی و المپیکیها شرکت میکنم که امیدوارم برای کشورم افتخارآفرین باشم.