سما بابایی|  این جمعه که بیاید، «آیدین آغداشلو» نمایشگاهی از آثارِ خود را در گالری اثر برگزار می‌کند. خب تا اینجایش خبر معمولی است. این کاری است که بسیاری از نقاشان و مجسمه‌سازان و هنرمندان انجام می‌دهند، اما از آن طرف خبر اصلا معمولی نیست، خیلی هم عجیب و غریب است؛ چه کسی باور می‌کند «آیدین آغداشلو» - نقاش نام‌آشنا - با آن همه سهمی که در نقاشی معاصرِ ایران دارد، قرار است بعد از 40سال – دقت کنید چهار دهه تمام - اولین نمایشگاه نقاشی‌هایش را برگزار کند؛ اولین نمایشگاه انفرادی بعد از این همه سال، آن هم در فضایی که بسیاری از اهالی هنرهای تجسمی، مسابقه‌ای برای خود ترتیب داده‌اند تا هرساله آثارشان را نمایش دهند و از آن طرف، به بالاترین قیمتِ ممکن به فروش برسانند. او مدتی است که برای این نمایشگاه کار می‌کند؛ یکی – دو‌سال و در این روزهای آخرِ مانده تا برگزاری نمایشگاه بیشتر از هر زمانِ دیگری. کارها از دوره‌های مختلف کاری‌اش – کله‌چوبی‌ها، خاطرات انهدام، رؤیای از دست‌رفته، پرتره‌های رنسانس و غیره – است، اما همه‌شان جدید کشیده شده‌اند و برای این نمایشگاه. اما همچنان همان‌طور که انتظار می‌رود تمرکز اصلی روی خاطراتِ انهدام است. خود آیدین در این خصوص گفته است: «روی مجموعه جدیدی کار نمی‌کنم، بلکه همان «خاطرات انهدام» را به شکل و شیوه‌ای دیگر کار می‌کنم، من نمی‌توانم از خاطراتِ انهدام عبور کنم. من با ذهنیتی که در این کارها وجود داشته است، زندگی کرده‌ام. درست است که آدم طی سال‌ها تغییر می‌کند، اما این تغییر در خاطرات انهدام برای من به شکلِ دیگری رخ داده است.»
آیدین آغداشلو البته همیشه نظراتِ خودش را داشته است، مثلا در پاسخ به یک سوال مشخص که چرا تاکنون، نمایشگاهی از آثارش را برگزار نکرده است، جواب‌های متفاوتی می‌دهد. مثلا می‌گوید: «فکر می‌کنم برگزاری نمایشگاه انفرادی نوعی خودنمایی است و این کار را دوست نداشتم. از طرفی انقلاب شده بود و بعد از آن جنگ و آن همه مشکل، دیدم که گالری‌ای برای نمایش کارها وجود ندارد و امکان خرید و فروش آثار نیست و جامعه دارد مسائل بسیار مهم‌تری را می‌گذراند، با خودم فکر کردم چه کاره هستم که عده‌ای را دعوت کنم تا بیایند و ببینند در ذهن و روح و دست‌ من چه می‌گذرد؟» عدمِ برگزاری نمایشگاه البته چیزی از سهمِ و حضورِ او کم نکرده است. در این سال‌ها، او یکی از فعال‌ترین‌ها بوده است، نه‌تنها در زمینه هنرهای تجسمی که در زمینه نقد هنری و البته نوشتن. او در سال‌های اول انقلاب، آن زمان که امکانِ برگزاری نمایشگاه‌های هنری وجود نداشت، روی جلدِ کتاب‌ها نقاشی می‌کرد که حاصلِ آن ده‌ها کتابی است که آثارِ او را در خود دارد. شاید همین هم بهانه‌ای بود برای آن‌که او احساس نیاز نکند که نمایشگاهی از آثارش را برگزار کند، آثارش را مردم می‌دیدند، در همین کتاب‌ها می‌دیدند. هرچند در کنارِ همه اینها او یک دلیلِ موجه دیگر هم داشت: «روالی در تمام دنیا و همچنین ایران وجود دارد که یک نقاش، در طول ‌سال آثاری را خلق می‌کند و زمانی که تعداد آنها به اندازه کافی رسید، به نمایششان می‌گذارد و با پولی که از فروش آثار به دست می‌آورد، در طول‌سال ‌زندگی‌اش را می‌گذراند و این روند معمول و معقول است. اما کدام کار من براساس روال معمول و معقول بوده است که این یکی باشد؛ من در این سال‌ها نمایشگاهی نگذاشتم، چون نقاشی‌هایی را که می‌کشیدم بلافاصله می‌فروختم تا مخارج زندگی خانواده‌ام را تأمین کنم، بنابراین نقاشی اضافی‌ای نداشتم تا در نمایشگاه بگذارم.»
امید تهرانی - مدیر گالری اثر- در همین رابطه می‌گوید: «در این نمایشگاه مجموعه‌ای از دوره‌های مختلف کاری آیدین آغداشلو روی دیوار خواهد رفت که به جز 2 یا 3 اثر که مربوط به گنجینه مجموعه‌داران خصوصی است، مابقی برای فروش عرضه می‌شود. در این نمایشگاه 12 اثر از این هنرمند به نمایش درخواهد آمد که علاوه بر آثار دوره‌های مختلف کاری او که از هر دوره یک اثر ارایه می‌شود، چند اثر از دوره جدید آثارش که شامل پرتره‌های رنسانسی است، پیش روی مخاطبان قرار می‌گیرد.» این نمایشگاه از 23 آبان‌ماه تا 23 آذرماه به مدت یک ماه در گالری اثر ادامه خواهد داشت.