شهرام شهيد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ي طنزنویس [email protected]
هرچه هم که بگویید، بلند شو برو برای شب یلدا هندوانه بگیر نمی‌روم. اگر یک چیز بخواهم برای شب یلدا بگیرم، همان آجیل مشکل‌گشاست، بلکه بخورم و سر دربیاورم چرا در زندگی نه مثل بعضی‌ها ژن خوب دارم و نه مثل سخنگوی حزب کارگزاران و خانواده‌شان از آی‌کیوی بالا بهره می‌برم. اصلا این دو موضوع طوری مثل خوره روحم را می‌خورد که عنقریب است روح من شبیه آبکش بشود. رفیقی روی حرفم اصلاحیه می‌زند و می‌گوید: شبیه زنبیل قرمز! اگر مثل دوران جوانی حال و حوصله داشتم، از این‌که مرا به زنبیلیه‌ای‌ها نسبت دهند، برآشفته می‌شدم و حرصم درمی‌آمد، اما حالا که فهمیده‌ام علت همه عقب‌ماندگی‌های زندگی‌ام عدم وابستگی‌ام به دو جناح سیاسی ژن خوب و آی‌کیوی خوب است، دیگر مثل سابق عصبی نمی‌شوم. فقط هم من نیستم که چوب این عدم دوگانه «ژن- آی‌کیو » خوب را می‌خورم. شما مثلا به مستأجران زلزله‌زده در استان کرمانشاه نگاه کنید. حتما شما هم شنیده‌اید که بنیاد مسکن گفته به مستأجران زلزله‌زده کانکس نمی‌دهد، چون «اگر به آنها کانکس بدهیم، قطعا در فضاهای عمومی شهر مستقر می‌شوند و سیمای شهر پس از مدتی تبدیل به نوعی حلبی‌آباد می‌شود». خب حقشان است. اگر در همه این سال‌ها به جای کارکردن سعی می‌کردند دوتا کلاس آی‌کیو بروند، دیگر اجاره‌نشین نمی‌شدند که حالا در چله زمستان بمانند وسط خیابان.
نمی‌دانم چرا خبرهای این‌چنینی همه با هم یک روز منتشر می‌شود؟ اصلا چرا درست وقتی خودت و مستأجران زلزله‌زده در کرمانشاه را گذاشته‌ای، در یک کفه ترازو و سخنگوی کارگزاران و آن فرزند برومند سکوت را هم در کفه دیگر و داری به بخت بد خودت لعن و نفرین می‌کنی، یکهو می‌بینی در هزاران کیلومتر آن سو‌تر ژن خوب سوژه رسانه‌ها شده. کجا؟ در ایتالیا! بله دانشمندان کشف کرده‌اند که به دلیل یک جهش نادر ژنتیکی؛ خانواده‌ای در ایتالیا درد را حس نمی‌کنند!
می‌بینید ژن خوب چه تأثیراتی دارد؟ من اگر بودم، با این خانواده وارد مذاکره می‌شدم که با همه اعوان و انصار و اهل و عیالشان مهاجرت کنند بیایند ایران و این‌جا بهشان تابعیت ایرانی و حقوق بالا می‌دادم و تشویق‌شان می‌کردم با ایرانی‌ها ازدواج کنند و هی فرزند پشت فرزند به دنیا بیاورند. چرا؟ چون این‌طوری ژن خوبشان تکثیر می‌شد و چند سال بعد در سرزمین ما هم یک جهش ژنتیکی رخ می‌داد.
اگر این‌طوری بشود، نسل بعدی ایرانی‌ها دیگر درد را حس نخواهد کرد. نفرمایید که این کار مثل دوپینگ‌کردن است. ما که نمی‌توانیم از شر درد و رنج روزمره خلاص شویم. درد هست. خوبش هم هست. زیادش هم هست. پس بهتر نیست حالا که نمی‌توانیم خود درد را از بین ببریم، خودمان را آپگرید کنیم و با به‌روزسانی نرم‌افزارمان کاری کنیم مثل آن خانواده ایتالیایی درد را حس نکنیم؟ ژن خوب نداریم. درست. آی‌کیوی بالا نداریم. درست. درد که دیگر داریم. وقتی درد را حس نکنیم، دیگر لازم نیست دردمان را هم به کسی بگوییم و این‌طوری دارندگان ژن خوب و آی‌کیوی بالا هم از شر ما راحت می‌شوند و زیر آفتاب پاییزی لم می‌دهند.