مطالعه نظام‌مند ادبیات به منزله ادبیات، بوطیقا یا «ادبیات چیست؟» و تمام پرسش‌های احتمالی با این پرسش سروکار دارد. پرسش‌هایی از قبیل، هنر زبانی چیست؟ انواع و اقسام ادبیات کدام است؟ ماهیت ژانر یا گرایش ادبی چیست؟ نظام «زبان» یا «هنر» یک شاعر خاص کدام است؟ داستان چگونه خلق می‌شود؟ جنبه‌های خاص آثار ادبی کدامند و چگونه ساخته می‌شوند؟ متون ادبی چگونه به پدیده‌های غیرادبی تجسم می‌بخشند؟ موضوع کتاب بحث روایتگری خصوصا در متون داستانی است. در این کتاب این پرسش‌ها و پرسش‌های دیگر را به تفصیل بررسی خواهیم کرد و همین‌طور به ارایه تعاریفی عملی و کارگشا از (روایت داستانی)، خواهیم پرداخت که این تعاریف چارچوبی را برای تامل بیشتر در این زمینه مشخص می‌کند. نویسنده، موضوع موردنظر خود را که پیش از این به معرفی آن پرداختیم، طی یک تقسیم‌بندی مطرح می‌کند.
تقسیم‌بندی اول یعنی «داستان»، که خود به دو بخش رخداد و اشخاص تفکیک می‌شود. تقسیم‌بندی دوم «متن» است که در توضیح
آن 3 بخش، « زمان، شخصیت پردازی و کانونی‌شدگی» معرفی می‌شود. تقسیم بندی سوم روایتگری است که به دو مبحث سطوح و صدا و بازنمایی گفتار می‌پردازد. متن و قرائن متن و فرجام سخن نیز دو قسمت بعدی این کتاب‌اند. به گفته مترجم کتاب، ابوالفضل حری، این اثر از پر ارجاع‌ترین منابع در بحث روایت‌شناسی است. حری، استاد ادبیات و زبان انگلیسی دانشگاه اراك است و پیشتر، كتاب‌های «درآمدی بر زبان‌شناختی نقادانه بر روایت» مایكل تولن و «درباره طنز؛ رویكردهای نوین به طنز و شوخ‌طبعی» را منتشر كرده است.