وال استریت ژورنال مدعی شد
ارسال نامه‌ای جدید از سوی اوباما برای رهبر معظم انقلاب
سخنگوی کاخ سفید: گزارش وال استریت ژورنال را تأیید نمی‌کنم
از چند هفته پیش و همزمان با جدی‌تر شدن بحث تشکیل یک ائتلاف بین‌المللی از سوی آمریکا برای مبارزه با داعش، مقامات آمریکایی مدعی بودند نیازی به حضور و مشارکت ایران در این ائتلاف نیست. با این حال، اکنون یک روزنامه آمریکایی مدعی شده رئیس‌جمهوری آمریکا در همین زمینه با رهبر انقلاب نامه‌نگاری کرده و مطالبی را درباره اقدامات علیه داعش مطرح کرده است. به گزارش «تابناک»، روزنامه «وال استریت ژورنال» مدعی است باراک اوباما، رئیس‌جمهوری آمریکا، اواسط ماه گذشته به‌طور محرمانه نامه‌ای را برای آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر ایران ارسال کرده و در آن از منافع مشترک دو کشور در مبارزه با تروریست‌های داعش در عراق و سوریه سخن گفته است. بنا بر ادعای این روزنامه، هدف اوباما از ارسال این نامه، هم جذب ایران به سوی تلاش‌های بین‌المللی برای مبارزه با داعش و هم مطرح کردن مسائل مربوط به مذاکرات هسته‌ای بوده است. بنا بر ادعای وال استریت ژورنال، اوباما در نامه خود اظهار داشته هرگونه همکاری میان ایران و آمریکا در موضوع مبارزه با داعش، تا حد زیادی منوط به دستیابی ایران و گروه 1+5 به توافق جامع در موضوع هسته‌ای است. این روزنامه اشاره می‌کند که براساس گزارش‌ها، این چهارمین باری است که اوباما در زمان ریاست‌جمهوری خود برای آیت‌الله خامنه‌ای نامه ارسال می‌کند. منبعی که خبر ارسال این نامه را در اختیار روزنامه مذکور قرار داده، اظهار داشته این نامه بیانگر آن است که اوباما ایران را به‌عنوان عنصری مهم در مبارزه با داعش می‌بیند که به‌طور بالقوه می‌تواند در جریان تلاش‌های بین‌المللی برای مبارزه با این گروه تروریستی هم نقش مثبت و هم نقش منفی در این زمینه ایفا کند.
البته ساعتی پس از انتشار خبر ارسال این نامه، جاش ارنست، سخنگوی کاخ سفید طی اظهاراتی گفت: سیاست آمریکا در قبال ایران تغییری نکرده است. با این حال، وی در پاسخ به سوالی درباره صحت گزارش روزنامه وال استریت ژورنال گفت: نمی‌تواند درباره نامه‌نگاری شخصی میان اوباما و رهبر یک کشور اظهارنظری کند. وی گفت: «من در جایگاهی نیستم که درباره نامه‌نگاری شخصی میان رئیس‌جمهوری و هر یک از رهبران جهان اظهارنظری کنم. من می‌توانم بگویم سیاستی که رئیس‌جمهوری و دولتش در قبال ایران داشتند، بدون تغییر باقی مانده است.» جاش ارنست با اشاره به گزارش روزنامه وال استریت ژورنال مبنی بر این‌که اوباما نامه‌ای محرمانه به مقام‌های ایران ارسال کرده است، گفت که نمی‌تواند یک «مکاتبه خصوصی» را تأیید کند.
خرازی: باید به نتیجه مذاکرات امیدوار بود
وزیر پیشین امور خارجه کشورمان با بیان این‌که باید حقوق کشور را گرفت نه این‌که توقع داشت دیگران به ما اعطا کنند، گفت: باید به مقاومت مردم و مذاکره‌کنندگان کشورمان امیدوار باشیم تا مذاکرات ایران و 1+5 به نتیجه برسد. به گزارش ایرنا، کمال خرازی روز پنجشنبه در حاشیه بازدید معاون حقوقی رئیس‌جمهوری از پژوهشکده علوم شناختی پردیس در جمع خبرنگاران در پاسخ به سوال خبرنگار ایرنا درخصوص ارزیابی‌اش از اصول توافق جامع میان ایران و 1+5 افزود: در هر صورت این مذاکرات تابع این است که چقدر حقوق کشورمان تأمین می‌شود و حقوق ما هم مشخص است. وزیر پیشین امور خارجه کشورمان گفت: آنچه مهم است خطوط قرمزی است که در جمهوری اسلامی ایران توسط رهبر معظم انقلاب ترسیم شده و طبیعتا نمی‌شود از آن تخطی کرد و باید در راستای احراز آنها گام برداشت. خرازی افزود: مذاکره‌کنندگان ما نیز در همین چارچوب و به پشتوانه ملت و رهبر معظم انقلاب مذاکره می‌کنند که باید امیدوار بود این مذاکرات به کجا خواهد رسید. وی ادامه داد: نمی‌شود تضمین کرد که طرف مقابل بخواهد حقوق ما را رعایت کند چنانچه همیشه این‌گونه بوده، حقوق را باید گرفت نه این‌که توقع داشت که دیگران به ما اعطا کنند.
معاون وزیر امور خارجه روسیه: در مرحله پایانی مذاکرات به حل مشکلات موجود کمک می‌کنیم
معاون وزیر امور خارجه روسیه گفت: در مرحله پایانی مذاکرات مربوط به برنامه هسته‌ای ایران، کشورش به حل مشکلات موجود کمک خواهد کرد. به گزارش ایسنا، سرگئی ریابکوف که روز گذشته در رأس هیاتی روسی وارد وین شد، تأکید کرد: مواضع روسیه در قبال این دور از مذاکرات از احترام زیاد همه طرف‌های شرکت‌کننده در آن برخوردار است. وی گفت: اگر چه نسبت به وجود اراده سیاسی در بین طرف‌های شرکت‌کننده در مذاکرات و توجه آنها به ایجاد طرحی برای رسیدن به توافق نهایی همزمان با فرارسیدن زمان تعیین‌شده (24 نوامبر) شکی ندارد اما با توجه به فاصله زیادی که بین دوطرف درخصوص مسائل محوری وجود دارد آیا این اراده سیاسی برای پشت‌سر گذاشتن اختلافات موجود کافی است؟ ریابکوف ادامه داد: این فاصله را نمی‌توان با یک پرش پشت‌سر گذاشت، بنابراین در حال حاضر مهم‌ترین مسأله این است که بفهمیم آیا پایتخت‌های ذیربط تصمیمات سیاسی سازنده و حیاتی را اتخاذ کرده‌اند.