ترجمه: یاسمن طاهریان| آرماندو آلوارز پانزده‌سال است که با آتشسوزیهای وخیم در کالیفرنیا مبارزه می‌کند. شیفت کاری‌اش ممکن است آن‌قدر زیاد باشد که تا پانزده ساعت هم طول بکشد. با توجه به افزایش میزان آتش‌سوزی‌ها در کالیفرنیا، آدرین گرین، خبرنگار آتلانتیک با آلوارز درباره تاثیرات روحی مشکلات پیش‌رو و نحوه واکنش آنها صحبت کرده است.
تابستان 2016 تنها یک فصل از سالی است که شاهد بدترین آتشسوزیهای جنگلی بوده است: در پنج‌سال اخیر به دلیل بارش کم باران، جنگل‌های کالیفرنیا خشک شده‌اند و به همین ترتیب تا به امروز ۵۳۷۵ آتش‌سوزی جنگلی رخ داده است. طبق گزارش لس‌آنجلس تایمز میزان آتش‌سوزی‌هایی که در نیمه نخست سال2016 رخ داده دو برابر کل آتشسوزیهای سال 2015 بوده است. «اداره کل جنگل‌داری و حفاظت در برابر آتش» یا Cal Fire در 27 آگوست گزارش می‌دهد که حدود ۴۲۷۰ آتش‌سوزی باعث از بین رفتن بیش از 183هزار هکتار زمین شده است - افزایش قابل توجه نسبت به ۳۹۰۴ آتش‌سوزی در همین روز در سال گذشته. با این‌که اکثر آتش‌سوزی‌ها در مناطقی رخ می‌دهد که دست‌نخورده‌تر (از لحاظ کشاورزی یا ساخت‌وساز) باقی‌مانده‌اند، اما مهار آتش در جایی که خانه‌ها در دل مناطق جنگلی ساخته شده‌اند، معمولا سخت‌تر و هزینه‌برتر است، چون آتش‌نشانان باید تمام تلاش‌شان را بکنند تا جلوی آسیب بیشتر خانه‌ها را بگیرند. آتش‌سوزی حاصله از شرایط آب‌وهوایی خشک و بادهای شدید و گرم بسیاری از خانه‌ها و هزاران هکتار زمین را از بین می‌برد. شرایط در ماه سپتامبر بدتر خواهد شد، چراکه شاهد بیشترین میزان آتش‌سوزی‌ها خواهیم بود.
در نتیجه آتش‌نشانان باید با آتشسوزیهای بیشتر و وسیع‌تری مبارزه کنند. برای بخش «هر شغلی چگونه است» در آتلانتیک مصاحبه‌های بسیاری با خدمتگزاران آمریکایی انجام داده‌ام. یکی از آنها مصاحبه‌ام با آرماندو آلوارز است که از استخدامش درCal Fire پانزده‌سال می‌گذرد. با توجه به افزایش میزان آتش‌سوزی‌ها، با آلوارز درباره چالش‌های پیش‌رو برای شناسایی روند اطفای حریق، استرسی که با تماس‌های تلفنی در مواقع اضطراری همراه است و داشتن شغلی با شیفت 18 ساعته صحبت می‌کنم.
گرین: چه‌چیزی باعث شد آتش‌نشان شوید؟
آرماندو آلوارز: من اهل لس‌آنجلس، کالیفرنیا هستم. بچه که بودم همیشه از دیدن خودروهای آتش‌نشانی با کد فعال 3 (رانندگی با آژیر روشن و چراغ‌های چشمک‌زن) ذوق می‌کردم. برای آتش‌نشان شدن، باید تحصیلات داشته باشید. بعد از تمام کردن دبیرستان به کالج رفتم و بعد هم وارد آکادمی حریق شدم، سپس در Cal Fire استخدام شدم و پانزده‌سال است که با آنها کار می‌کنم.
گرین: یک روز عادی برای یک آتش‌نشان چگونه می‌گذرد؟
آلوارز: بعضی روزها خوب می‌گذرد، بعضی روزها بد. بعضی روزها شرایط عادی است: ساعت هفت صبح از خواب بیدار می‌شویم، قهوه و صبحانه را دور میز آشپزخانه (در جایگاه) می‌خوریم و درباره برنامه روزمان صحبت می‌کنیم. روز ما از این‌جا شروع می‌شود. تلفن‌های اضطراری 911 را جواب می‌دهیم. سعی می‌کنیم در زمینه برنامه‌های آموزشی به‌روز باشیم.
هر تماس تلفنی 911 با دیگری متفاوت است. بعضی از تماس‌ها کوتاه و ساده هستند، مانند دل‌درد یک سالمند. بعضی وقت‌ها هم به اندازه تصادفات رانندگی که کسی زیر خودرو گیر کرده باشد، جدی است. ما دپارتمانی از آتش‌نشانی هستیم که به هر موقعیت خطرناکی رسیدگی می‌کنیم. پس به هر مشکلی از کمک به مردم گرفته تا آتشسوزیهای وسیع، چه آتش‌سوزی خانه‌ای باشد، چه تصادفات رانندگی جواب می‌دهیم.
گرین: آیا تابه‌حال تلفن بخصوصی به شما زده شده که بسیار تحت تأثیرتان قرار دهد؟
آلوارز: یکی از بدترین تلفن‌ها وقتی است که کودکی نمی‌تواند نفس بکشد یا به سختی نفس می‌کشد. سعی می‌کنید تا با سرعت رانندگی کنید تا به کودکی که مشکل تنفسی دارد کمک کنید. خودم که به‌تازگی پدر شده‌ام هرگونه تماس تلفنی در ارتباط با کودکان برایم سخت‌ترین است.
گرین: چگونه میزان استرس این نوع تماس‌های تلفنی را کنترل می‌کنید؟
آلوارز: همیشه با همکارانم درباره اتفاقاتی که افتاده، صحبت می‌کنم. وقتی که به جایگاه برمی‌گردم، احساس خوبی دارم که می‌توانم با همکارانم صحبت کنم. مثلا از همدیگر می‌پرسیم که «چه احساسی دارید؟» نمی‌خواهید که تو خودتون نگه دارید، چون ممکن است اوضاع روحی‌تان و در نتیجه شرایط بدتر می‌شود.
گرین: چقدر از وقت خود را در جایگاه صرف می‌کنید نسبت به زمانی که در خانه با خانواده‌تان می‌گذرانید؟
آلوارز: در زمان همکاری‌ام با Cal Fire در شیفت‌های سه روزه کار می‌کنیم. سه روز را در جایگاه می‌مانیم. هفتادودو ساعت. بعد چهار روز را خانه هستیم. سه روز کار، چهار روز استراحت. اما در کالیفرنیا، چون هوا داغ و خشک است، هنگام آتشسوزیهای وخیم میزان ساعت کاری کاملا عوض می‌شود. یا شیفت ما با آتش می‌جنگد یا شیفت دیگر. وقتی که شیفت دیگری با آتش مقابله می‌کند، ما باید در جایگاه باشیم که به دیگر تلفن‌های اضطراری جواب دهیم.
من همین دیروز از سرکار برگشتم. هجده روز است که شیفتم طول کشیده. هجده روزه که همسر و دخترم را ندیده‌ام. با این‌که دوری بعضی وقت‌ها عذاب‌آور است، اما من همچنان به همسرم زنگ می‌زنم یا پیامک می‌فرستم تا حال همسرم را بپرسم. همسرم عکس‌های دخترم را می‌فرستد. قطعا مرا خوشحال می‌کند.
گرین: چه چیزی به شما انگیزه می‌دهد تا پانزده‌سال شغل ثابتی داشته باشید؟
آلوارز: خیلی این شغل را دوست دارم. یک چیزی که خیلی دوست دارم این است که بیشتر مواقعی که از کنار مدرسه‌ای ابتدایی رد می‌شویم، بچه‌ها با لبخندی بزرگ برای ما دست تکان می‌دهند. این شغل من است. می‌دانم ممکن است کلیشه به نظر بیاید، اما دیدن ذوق بچه‌ها برایم ارزش دارد. می‌خواهند که برایشان بوق بزنید، طوری دست تکان می‌دهند که انگار داریم رژه نمایشی می‌رویم.
گرین: چگونه خطر اطفای حریق روی نظر شما درباره شغلتان تأثیر گذاشته است؟
آلوارز: برای همین است که همیشه در حال آموزش هستیم. امروزه همه چیز مدرن‌تر شده، پس ما هم باید به‌روز و به سیستم خانه‌های مسکونی جدید کاملا آشنا باشیم. خانه‌های بسیاری سیستم آب‌پاش سقفی یا الکترونیکی دارند، پس ما هم باید با این سیستم‌ها آشنایی داشته باشیم. در مورد خودروها، بسیاری از آنها الکترونیکی شده‌اند، پس در مواقع سانحه باید نیروی محرکه را بشناسیم. این‌که هنگام تصادفات رانندگی، چگونه قرار است افراد را از داخل خودرو بیرون بیاوریم بدون این‌که جراحت بیشتری به آنها وارد کنیم یا به خودمان آسیب برسانیم؟
گرین: مهار آتشسوزیهای گسترده چگونه است؟
آلوارز: آتشسوزیهای طبیعی با هم فرق دارند. در آتشسوزیهای جنگلی، آتش‌نشان می‌تواند از یک شلنگ 6متری (20 فوتی) برای پاشیدن آب بر حریق استفاده کند (جلوی گسترش آن را بگیرد). برای آتشسوزیهای بزرگتر، جایی که آتش‌سوزی گسترده‌ای به خاطر درخت یا علف هرز وجود دارد، ممکن است به شلنگ 90 متری یا 100 متری احتیاج داشته باشید. آن را باید روی دوشتان بگذارید و از تپه بالا بروید تا شلنگ را دور آتش قرار دهید.
گرین: مهار یک آتش چقدر طول می‌کشد؟
آلوارز: هر آتش‌سوزی براساس سرعت گسترش آن، پوشش زمین و ویژگی‌های جغرافیایی متفاوت است. اگر سرعت گسترش آن کم باشد و تعداد آتش‌نشانان در منطقه کافی باشد، همچنین تعداد خودروهای آتش‌نشانی، تانکرها، بازدارنده‌های آتش، بالگردها و هواپیماهایی که می‌توانند آب‌پاشی کنند، مهار کردن آن آتش نباید وقت زیادی بگیرد. اگر آتش‌سوزی بزرگی باشد که میزان سوختن آن از 24 ساعت بیشتر شود، به مدت زمان بیشتری احتیاج داریم. بستگی دارد به وسعت و شرایط جغرافیایی منطقه‌ای که در آتش می‌سوزد.
من ماموریت‌هایی داشته‌ام که پانزده روز طول کشیده تا توانستیم آتش را مهار کنیم. اگر محل آتش‌سوزی در دره‌ای باشد، یعنی جایی که پوشش گیاهی و علف هرز دارد، می‌توانید به سرعت به آتش حمله کنید و در عرض چهار یا پنج ساعت کار را تمام کنید.
گرین: هیجان‌انگیز است.
آلوارز: بله، قطعا. برای همین در چنین شرایطی، شیفت شما ممکن است 24 ساعت برای اطفای حریق طول بکشد. زمانی که در محل آتش‌سوزی قرار دارید، حریق را شناسایی و آن را مهار می‌کنید. بعد از 24 ساعت، به کمپ برمی‌گردید و 24 ساعت استراحت می‌کنید. خودروی آتش‌نشانی دیگری برای شیفت 24ساعته حاضر است. همیشه یک تیم در منطقه‌ای که آتش‌گرفته حضور دارد.
گرین: کدام قسمت شغلتان باارزش و کدام قسمت آن چالش‌برانگیز است؟
آلوارز: چالشی‌ترین قسمت آن به نظر من دور بودن از خانواده است. اکثر مواقع شما به تعطیلات نمی‌روید، اما درعین‌حال باارزش‌ترین قسمت آن است. به خانه می‌آیید و در آغوش خانواده هستید. مثلا، هجده روز بود که خانه نرفته بودم. دیروز رسیدم. دخترم را دیدم. او در را برایم باز کرد و وقتی مرا دید با آغوش باز به سمتم دوید و جیغ می‌کشید «بابایی». قطعا بسیار خوشحال می‌شوم.
گرین: از نظر شما شغلتان چگونه بر هوییت‌تان تأثیر می‌گذارد؟
آلوارز: من عاشق کشورم هستم. اعتقاداتمان را دوست دارم. به نظر من آتش‌نشانان بهترین شغل را دارند. از طرف اجتماع حمایت بسیاری دریافت می‌کنیم. پس کمک به جامعه (بخشی از هویت من است). به‌عنوان یک آتش‌نشان، تماس‌های تلفنی اضطراری را جواب می‌دهیم، چون مردم در شرایط اضطراری قرار گرفته‌اند. آنها از ما می‌خواهند که شرایط را برایشان بهتر کنیم. روزهایی که تعطیلم، دوست دارم به محله‌ای بروم تا با غذا دادن به فقرا به جامعه‌ام کمک کنم. به همسرم می‌گویم لباس‌هایی که در 6ماه گذشته نپوشیده‌ایم را باید اهدا کنیم، چون دیگران حتما آن را بیشتر از ما دوست خواهند داشت.
منبع: Atlantic