شهروند| جست‌وجو در عمق 5متری برف و یخ. عملیاتی سخت و نفسگیر در ارتفاعات اشترانکوه. جدال با سرمای 18درجه زیر صفر، برای پیداکردن آخرین مفقودی بهمن «کول جنون». «سیدعلی حسینی»، جوان امدادگر مشهدی که همراه با 14نفر دیگر صبح 16 آذرماه به طرف قله حرکت کرد، اما در مسیر بازگشت بارش شدید برف و کولاک آنها را از هم جدا کرد و درنهایت بهمن و سرما جان 9نفر از آنها را گرفت. پیش از این، جسد 8نفر از جانباختگان این حادثه پیدا شده بود و صبح پنجشنبه هم پیکر «علی» آخرین قربانی این حادثه تلخ هم پیدا شد.
 عملیات جست‌وجو در «کول جنون»
پیکر ناصر اکبری، مرتضی غلام‌پور، اکرم حقانی، مهشید جوان محمدی، علی قاسم‌زاده، مجید زاده‌تراب، علیرضا عامری از مشهد به همراه امان‌الله جوکار کوهنورد الیگودرزی پس از سه‌روز جست‌وجوی نیروهای امدادی از زیر برف پیدا شدند اما هیچ نشانی از «سیدعلی حسینی» نبود، نیروهای امدادی حاضر در منطقه همان موقع اعلام کردند که عملیات جست‌وجو تا پیداکردن علی ادامه دارد. پیکر علی زیر خروارها برف و یخ در دامنه‌های سرد و عمیق کول جنون پنهان شده بود و با وجود تلاش مستمر تیم‌های امدادی و با گذشت چند روز نشانی از او، به دست نیامده بود، اما در هفتمین روز از وقوع حادثه کانال‌های حفرشده توسط نیروهای امدادی آنها را به علی رساند. در واقع ابتدا کفش‌ها و چند تکه از وسایل او پیدا شد و در نهایت به پیکر بی‌جان علی رسیدیم. اینها را محمدکبادی رئیس پایگاه‌های امدادونجات کوهستان هلال‌احمر به «شهروند» کسی که به دستور شاهین فتحی معاون امداد و عملیات هلال‌احمر از همان روز نخست به محل حادثه اعزام شده بود و عملیات جست‌وجو را فرماندهی می‌کرد: «وقتی من به آن‌جا رسیدم، حجم بزرگی از بهمن کل منطقه را پوشانده بود. دامنه کوه پوشیده از برف و خطر سقوط بهمن هر لحظه وجود داشت. منطقه عملیات جست‌وجو در معرض چند بهمن بزرگ بود و جان نیروهای امدادی را تهدید می‌کرد.» شرایط منطقه به نحوی بود که در بالادست چند دهلیز وجود داشت، به همین دلیل در نخستین اقدام ما ایمن‌سازی منطقه بود. چند دیده‌بان در نقاط حساس کوچکترین حرکت‌های برف را رصد می‌کردند، همزمان 60 تا 70نفر هم مشغول جست‌وجو بودند. فرمانده عملیات جست‌وجوی قربانیان بهمن کول جنون درباره شرایط عملیات و اقدامات انجام‌شده برای یافتن پیکر قربانیان این حادثه به «شهروند» می‌گوید: «همه ‌چیز از پیداشدن یک کوله شروع شد. هرچند بهمن الگوی ثابتی ندارد، اما معمولا ردی برای آغاز جست‌وجوها وجود دارد. موقعیت قرارگیری افراد در هنگام وقوع بهمن خیلی مهم است. این‌که افراد در ابتدا، انتها و کانون بهمن قرار داشته باشند، در موقعیت‌یابی آنها در زیر برف بسیار تعیین‌کننده است. در واقع ما برهمین اساس محل مفقودشدن افراد را حدس می‌زنیم. در این‌جا هم با توجه به پیداشدن تعدادی از وسایل کوهنوردان و همچنین راهنمایی‌های چند نفر از افراد نجات‌یافته، کار جست‌وجو را آغاز کردیم، اما عمق برف و سرمای هوا کار جست‌وجو را با مشکل مواجه می‌کرد. در برخی مناطق، عمق برف به 5 تا 8متر می‌رسید. در این عمق، سونداژ کارایی چندانی ندارد. با این وجود تا پایان روز سوم پیکر همه کوهنوردان به جز علی پیدا شد. همان موقع تصمیم گرفتیم که تا پیداشدن علی کار را ادامه دهیم، اما وسعت منطقه و حجم بالای برف مانع اصلی ما بود.»
پیدا شدن پیکر علی با حفر کانال‌های برفی
ساعت 7 صبح بالگرد به سمت دامنه کول جنون  پرواز می‌کرد. هر روز 60 تا 70نفر نیروی امدادی را به منطقه می‌برد و آنها کار جست‌وجو را آغاز می‌کردند. جست‌وجو در 18درجه زیر صفر. به گفته کبادی، روزها در معرض تابش نور خورشید دمای منطقه 12درجه زیر صفر بود، اما بعد از ساعت 12ظهر با گسترش سایه ارتفاعات دما به کمتر از 18 درجه می‌رسید. در این دما سطح برف یخ می‌زند، سونداژ‌ها را می‌شکست. شرایط آب و هوایی به نحوی بود که عملا از ساعت 3 بعدازظهر به بعد کار غیرممکن بود و نیروها به پایگاه بازمی‌گشتند. چند روز به همین منوال سپری شد، ما کل منطقه را 4بار سونداژ زدیم اما بی‌فایده بود. درنهایت با مشورت نیروهای باتجربه و مربی‌های باسابقه فدراسیون کوهنوردی قرار بر این شد که الگوی جست‌وجو را به‌طورکلی تغییر دهیم. حفر کانال و شبکه‌بندی کل منطقه از پایین‌دست شروع شد، تا این‌که در یکی از کانال‌ها، کفش‌های علی را در عمق 2متری پیدا کردیم. بعد هم با تمرکز بیشتر در همان نقطه، پیکر علی پیدا شد. در واقع حفر کانال باعث شد تا پیکر علی پیدا شود: «این حجم از کار آن هم در آن شرایط و پیداشدن پیکر علی بیشتر به یک معجزه شبیه بود. من به خاطر مسئولیتم در عملیات‌های زیادی حضور داشته‌ام، اما نیروهای امدادی در این حادثه از جان مایه گذاشتند و معجزه کردند.»
کبادی همچنین در بخش دیگری از صبحت‌هایش درباره علت وقوع این حادثه و بی‌توجهی اعضای این گروه کوهنوردی به هشدارهای هواشناسی هم می‌گوید: «این‌ها یک تیم حرفه‌ای بودند. حتی ما از بازماندگان این حادثه شنیدیم که صبح قبل از آغاز صعود، تعدادی از اعضای گروه به دلیل شرایط آب‌وهوایی مردد بودند. اشتباه اصلی آنها محاسبه‌نکردن مسیر بازگشت بود. آنها باید در حین صعود وقتی متوجه تغییر شرایط جوی و بارش برف شدند، باید از صعود منصرف می‌شدند و باز می‌گشتند.»