یوهان موجی، رئیس سازمان بشردوستانه CARE در ماموریت یمن است. او در گفت‌وگویی با سایت NPR وضع بحران یمن را تشریح کرده است. موجی معتقد است که بحران در یمن بیش از این نمی تواند ادامه پیدا کند. در حال حاضر مهمترین نیاز مردم یمن غذا و آب است. موجی معتقد است که یمنی‌ها تا به حال وضعیت را تحمل کرده‌اند اما حد تحمل و مدارای مردم یمن نیز روزی به سر خواهد آمد.
شرایط در یمن تا چه اندازه وخیم است؟
من در منطقه‌ای کوچک کار کرده‌ام که حدود 10هزار نفر نیاز مبرم به غذا دارند. فکر می‌کنم میلیون‌ها نفر در سراسر یمن گرسنه هستند.
میلیون‌ها نفر؟
تا حدود دو تا سه ماه پیش 7میلیون یمنی به کمک‌های غذایی نیاز داشتند، معنایش این است که آنها باید هر ماه کمک‌های غذایی دریافت کنند وگرنه خواهند مرد. سازمان ملل درحال حاضر پیش‌بینی می‌کند که تا آغاز سال جدید میلادی، 10میلیون نفر در یمن بشدت به کمک‌های غذایی نیاز خواهند داشت.
ائتلاف سعودی مسیر کمک‌رسانی به یمن را قطع کرد، اما در اواخر نوامبر این مسیر تا حدودی گشوده شد، آیا این مسأله کمکی به بهبود شرایط کرده است؟
بندرها برای تخلیه کمک‌های بشردوستانه باز شده‌اند، اما همچنان کمک‌های غذایی تجاری اجازه تخلیه ندارند. کمک‌های غذایی بشردوستانه توانایی رقابت با کمک‌های غذایی تجاری را ندارند، چون کافی نیستند. معنایش این است که تعداد خیلی بیشتری از مردم قادر نخواهند بود غذای مورد نیاز خود را به دست آورند. ما پنج هفته است که می‌گوییم این محاصره باید به‌طور کامل برداشته شود، در غیراین صورت جهان باید در انتظار یک فاجعه باشد.
چه اتفاقی خواهد افتاد اگر محاصره برداشته نشود؟
نمی‌توان توصیف کرد. نمی‌توان توصیف کرد که اگر 10میلیون نفر که گرسنه هستند نتوانند غذای مورد نیازشان را دریافت کنند، چه رفتاری از خود نشان خواهند داد یا این‌که چه بلایی بر سرشان خواهد آمد.
یمنی‌ها همین حالا چطور با شرایط کنار می‌آیند؟
یمنی‌ها مردم اهل مدارایی هستند. آنها هرچه که دارند با هم تقسیم می‌کنند. البته این کار تا زمانی ادامه خواهد یافت که آنها چیزی برای تقسیم‌کردن داشته باشند، اما واقعیت این است که ذخایر درحال اتمام است.
راه‌حل چیست؟
جامعه بین‌الملل نمی‌تواند به همین صورت غذای مورد نیاز میلیون‌ها نفر را برای بلندمدت تامین کند. ما درحال تلاش هستیم تا طرف جنگ را دعوت به آتش‌بس کنیم. حداقل باید آتش‌بسی برقرار شود تا بتوان راه‌حلی برای این بحران پیدا کرد.
بدترین اپیدمی وبا در جهان درحال حاضر در یمن در جریان است و به یک‌میلیون مبتلا رسیده است. مردم چطور خدمات درمانی دریافت می‌کنند؟
وبا بیماری چندان پیچیده‌ای نیست. مسبب این بیماری آب آلوده است. اگر به‌موقع از ابتلا به بیماری مطلع شوید، به راحتی با استفاده از سرم می‌توان درمانش کرد. در سراسر زمین کلینیک‌های مخصوصی وجود دارد. سازمان پزشکان بدون مرز و دولت یمن کلینیک‌هایی دایر کرده‌اند. درحال حاضر بیش از 900هزار نفر به وبا مبتلا شده‌اند و تنها حدود 3هزار نفر جان باخته‌اند، چراکه روند درمانی خوب بوده است. اخیرا حدود یک ماه پیش، کلینیک‌ها کمتر بیمار پذیرش کرده‌اند، چون تعداد بیماران کمتر شده است. بنابراین تا آن‌جا که به وبا مربوط می‌شود، ما کارمان را درست انجام داده‌ایم. اما این شرایط پابرجا نخواهد ماند تا زمانی که آب پاکیزه نداشته باشیم. اگر سوخت به داخل کشور نرسد تا دستگاه‌های تصفیه آب کار کنند، بار دیگر مردم برای رفع عطش آب آلوده خواهند نوشید و بار دیگر وبا اپیدمی خواهد شد.
روند کمک به آسیب‌دیدگان حملات هوایی چگونه است؟
دو بیمارستان در صنعا وجود دارد. سازمان بهداشت جهانی برخی تجهیزات را تامین می‌کند. به‌طورکلی امکانات برای ارایه خدمات به آسیب‌دیدگان حملات هوایی فراهم است. با توجه به درگیری‌هایی که در جریان است، ما با چندصد مجروح طرف هستیم، نه هزاران نفر. اگرچه همین تعداد هم زیاد است، اما بیمارستان‌ها می‌توانند از پس این تعداد برآیند.
البته چیزی که شما می‌گویید از جنگی با این شدت درگیری فیزیکی کمی باورش سخت است.
البته تخمین‌زدن تعداد مجروحان سخت است. گاهی به ما خبر می‌دهند که 250 مجروح داشته‌ایم، اما در خبرها می‌خوانیم که 400 نفر مجروح شده‌اند. هنوز معلوم نیست چند نفر جان خود را از دست داده‌اند. برخی از مجروحان به بیمارستان منتقل شده‌اند، اما بیشتر افراد بدون این‌که گزارشی از آنها منتشر شود،
دفن شده‌اند.
آیا پزشک و پرستار به اندازه کافی دارید؟
یکی از مشکلات مهم این است که حقوق پزشکان و پرستاران یک‌سال است که پرداخت نشده است، بنابراین آنها بدون این‌که حقوقی دریافت کنند، کار می‌کنند و واقعا حیرت‌انگیز است که آنها هنوز انگیزه کار کردن دارند.
چیزی که برای‌تان خیلی غیرمنتظره است، چیست؟
وقتی که علی عبدالله صالح کشته شد، ما در
زیر زمین بودیم. در آن زمان صدای شلیک و درگیری زیاد شنیده می‌شد، اما روز بعد از آن خیلی ساکت بود. تقریبا یک روز عادی بود. مردم می‌گویند این شرایط ادامه‌دار نخواهد بود. حتما اتفاقی خواهد افتاد. اما هیچ‌کس نمی‌داند چه خواهد شد.
آیا رفتن در خیابان خطرناک است؟
اگر شرایط برای کار کردن بیش از اندازه خطرناک باشد، ما از کارکنان‌مان می‌خواهیم که در خانه بمانند. در مناطقی که درگیری در جریان و ریسک بیش از حد معمول است، کار را تعلیق می‌کنیم. ما هر کجا که بشود کار کرد، کارمان را انجام می‌دهیم. کارکنان ما می‌توانند در هر شرایطی کار کنند.
در چنین شرایطی چه چیزی به شما امید می‌دهد؟
ما دو روز است که در زیر زمین زندگی می‌کنیم. یکی از کارکنان‌مان یک روز در خانه را زد و گفت که همسرش برای‌مان غذا پخته است. به او گفتم که تو باید حواست به خانواده خودت باشد. دیگر این کار را نکن. اما او گفت این رسم مهمان‌نوازی ما است. ما چنین مردمی هستیم. آن‌جا فهمیدم که یمنی‌ها حقیقتا مردمی هستند که همه چیزشان را با هم قسمت می‌کنند. در ذهن او محافظت از من وظیفه‌اش بود و من واقعا از این رفتارش ممنونم.
آیا در این دو روزی که در زیر زمین گذرانده‌اید، کار هم کرده‌اید؟
زیر زمین ما فرش دارد، ما چند مبل هم داریم، اینترنت هم داریم، بنابراین می‌توانیم کارهایی بکنیم. اما امروز به خاطر آرامش محله توانستیم چند ساعتی بیرون برویم. اما مطمئنا امشب را هم در زیر زمین خواهیم گذراند.