خبرآنلاین| آخرین بازمانده جمعیت غربی درنای سیبری درحالی برای هفتمین ‌سال پیاپی به فریدونکنار آمده که تا به حال دم به تله‌ها نداده است.
وصف حال شکار پرندگان مهاجر به فریدونکنار را حتما بسیار خوانده و شنیده‌اید. اما برای هفتمین‌سال پیاپی آخرین بازمانده جمعیت غربی درنای سیبری به بزرگترین زیستگاه زمستان‌گذرانی پرندگان فریدون‌کنار آمد؛ فریدونکناری که همزمان لقب سیاه‌چاله پرندگان مهاجر غرب آسیا را هم یدک می‌کشد.  «امید نادیوژنی» نام این پرنده بازمانده از 8درنایی است که نتوانستند از فریدونکنار جان سالم به‌در ببرند. جفت او هم بر اثر تیر جانش را از دست داده است. درناهای سیبری چندین‌سال است که به شمال ایران و فریدونکنار می‌آیند وتا اواخر بهمن می‌مانند.  جمشید منصوری، پرنده‌شناس و استاد دانشگاه، از جریمه‌های سنگینی که برای شکار این پرنده وجود دارد می‌گوید: بعضی مواقع هم عده‌ای پنهانی این کار را می‌کنند. به گفته منصوری حدود 50‌سال بود که این پرنده جزو پرندگان منقرض محسوب می‌شد: از اولین بار که در‌سال 54، 18 درنای سیبری در فریدونکنار دیده شده اما به تدریج از تعداد آن کم شده تا این‌که تنها یک نمونه از آن باقی مانده است. به گفته کارشناسان، زنده‌ماندن درنای سیبری دلایل طبیعی هم دارد؛ این‌که این پرنده دانه‌خوار نیست و در نتیجه در آن دام‌های وسیعی که برای پرنده‌ها گذاشته می‌شود شکار نمی‌شود. دلیل دیگر را روزفعال بودن این پرنده می‌دانند و این‌که شب‌فعال نیست: این باعث می‌شود در تورهای هوایی که به شکل نسل‌کشی پرنده‌ها را در شب شکار می‌کند، شکار نشود چون شب‌ها را می‌خوابد.