شهروند| بعد از اکران جشنواره‌ای فیلم ماجرای نیمروز در بهمن ماه گذشته، بسیاری از نویسندگان و سینماگران با این‌که بیشترشان به قدرت و قوت این فیلم معترف بودند، اما این‌که چگونه برای ساخت فیلمی از یک کارگردان کم‌سابقه چندین و چند ارگان پرنفوذ و پولدار گرد آمده‌اند، عکس‌العمل نشان داده و آن را زیر سوال بردند. به‌خصوص آنجا این عکس‌العمل‌ها شدت گرفت که در مراسمی ماجرای خودداری جعفر پناهی از دست‌دادن با مهدویان پیش آمد و این کارگردان هم خود را یک سینماگر قلمداد کرد که به او بی‌احترامی شده و نگفت که چگونه تمام امکانات چند ارگان دولتی برای فیلمسازی یک کارگردان معمولی می‌توانند گرد آیند و برای دیگر فیلمسازان نه. این داستان زمانی که صحبت از وجود ارگان‌هایی دیگر، علاوه بر آن سازمان‌های اعلام‌شده در لیست سرمایه‌گذاران این فیلم به میان آمد، شدت بیشتری گرفت؛ با این‌که بسیاری از مدافعان فیلم و کارگردان اینها را اتهام به شمار آوردند، هفته پیش افشین حبیب‌زاده، معاون نظارت شورای شهر تهران از مشارکت 950میلیون تومانی شهرداری تهران در ساخت فیلم ماجرای نیمروز خبر داد.
با این‌که روز گذشته افشین حبیب‌زاده، معاون نظارت شورای شهر تهران داستان را بسط بیشتری داد و عنوان کرد که آن مبلغ 950میلیونی درواقع سهم 25درصدی شهرداری در ساخت فیلم محمدحسین مهدویان است، اما این هم نتوانست ماجرای پیچیده ماجرای نیمروز را باز کند و اتفاقا بر شدت پیچیدگی‌های این فیلم در زمینه سرمایه ساخت افزود؛ که اگر سهم سایر ارگان‌ها برای تأمین بودجه ماجرای نیمروز را در نظر بگیریم، به این معنی می‌تواند باشد که این فیلم بودجه‌ای حداقل چهار میلیاردی
داشته است.
در گزارشی که در آی سینما در این مورد نوشته‌شده آمده: ماجرای نیمروز ساخته محمدحسین مهدویان و به تهیه‌کنندگی سیدمحمود رضوی بعد از موفقیت جشنواره‌ای و استقبال مردمی در زمان نمایش عمومی، دو هفته پیش با این صحبت‌های افشین حبیب‌زاده، عضو شورای شهر تهران که اعلام کرد در دوره گذشته شورای شهر تهران 950میلیون تومان برای ساخت این فیلم هزینه شده است، وارد حاشیه شد. چندی بعد این عضو شورای شهر صحبتش را تصحیح کرد: بنا به گفته رئیس مرکز سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران، موسسه تصویر شهر درواقع قراردادی با سازنده فیلم ماجرای نیمروز منعقد کرده بود که بر اساس آن شهرداری سهم 25درصدی در تولید این فیلم داشته و بر همین اساس 950میلیون تومان برای تولید این فیلم پرداخت کرده است که پس از فروش سهم شهرداری پرداخت شده که البته این روند ادامه دارد. در این روزها که انتقاد از تولیدات دولتی وابسته به سرمایه‌های مشکوک شدت گرفته، رقم مشارکت اعلام‌شده در نگاه اول می‌تواند این نکته را القا کند که هزینه ساخت ماجرای نیمروز با توجه به بازیگران سرشناسی که در اختیار داشت، 3میلیارد و 800میلیون تومان و درواقع رقمی منطقی بوده است؛ یعنی در حقیقت این‌که حتی همین اعلام رقم و مبلغ هم ترفندی بوده برای منطقی جلوه‌دادن ساخت فیلمی چنین؛ با این‌که نگاه به ارگان‌های درگیر ساخته‌شدن این فیلم چنین به نظر می‌آورد که هزینه ساخته‌شدن ماجرای نیمروز بسیار بیشتر از این ارقام به‌تلویح اعلام‌شده است -یا که کاربلدی سازندگان ماجرا را چنین جلوه می‌دهد.
فیلم ماجرای نیمروز در اکران نوروز توانست بیش از 4میلیارد و 300میلیون تومان فروش کند که این رقم به شکل مساوی میان سینماداران، پخش‌کننده فیلم سیمای مهر به مدیرعاملی محمود رضوی و تهیه‌کننده تقسیم می‌شود. حالا باید دید که سرمایه‌گذاران فیلم آیا از فروش آن راضی هستند؛ یا آن گونه که در مورد فیلم‌های مشابه هم دیده‌ایم، سود آنها در گرو این چند میلیارد تومان نبوده و آنها با ساخت این فیلم به اهدافی بسیار بیشتر دست یافته‌اند؟ پاسخ را همه می‌دانیم.