کارکردن با سازمان پزشکان بدونمرز در نقاط مختلف دنیا نیازمند این است که بتوانید با شرایط سخت کنار بیایید. فارغ از اینکه محل ماموریت کجا باشد، نحوه زندگی در محل ماموریت کاملا متفاوت است. ممکن است نتوانید برخی از برنامههای روزانهای را که داشتید، در محل ماموریت داشته باشید و شاید از اینترنت خبری نباشد.
سوالی که باید از خود بپرسید این است که آیا زندگی در یک چادر و در شهری دورافتاده در آفریقا چیزی است که بخواهید امتحانش کنید؟ آیا توانایی تحمل آبوهوای خیلی گرم یا خیلی سرد، رطوبت زیاد، بارانهای سیلآسا یا آبوهوای بیابانی را دارید؟ آیا حوصله سروکله زدن با حشرات را دارید؟ آیا تواناییاش را دارید که زیر نور شمع دوش بگیرید و از توالتهای محلی استفاده کنید؟
واقعیت این است که یک پزشک بدون مرز خود را برای همه این چالشها و حتی بیشتر از این آماده کرده است. کار بشردوستانه در نقاط مختلف جهان با فرهنگهای متفاوت چالشهایی نظیر چگونگی ارتباط برقرار کردن و ذهنیت مردم درباره شما را به همراه دارد. شاید در کشوری باشید که مردمش خیلی سخت ارتباط برقرار میکنند. یا اینکه با مردمی مواجه شوید که خیلی برای حفظ حریم شخصی خود احترام قائلند. با توجه به اینکه ممکن است مردم آنگونه که شما میخواهید رفتار نکنند، باید بپذیرید که خود را با شرایط موجود هماهنگ کنید.
بنابراین بهتر است از خود بپرسید آیا میتواند در جامعهای کار کنید که فرهنگش کاملا با فرهنگ شما متفاوت است؟ آیا حاضرید بپذیرید که برای انجام کارها راههای مختلفی وجود دارد و روش شما لزوما در کشوری دیگر با مردمانی دیگر نیز، روش درستی نیست؟
نکته دیگری که در کار پزشکان بدون مرز اهمیت دارد، امنیت و سلامت است. از آنجایی که کار سازمان پزشکان بدون مرز ارایه خدمات پزشکی به مردمی است که در شرایط سختی زندگی میکنند، شاید گاهی پزشکان مجبور شوند به مناطقی سفر کنند که در آن مناطق درگیری نظامی در جریان است یا مناطقی که درگیری نظامی در آن به تازگی پایان یافته و هنوز خطراتی وجود دارد. خطرات بالقوهای که در این مناطق وجود دارد مسلما جان پزشکان بدون مرز را تهدید میکند. البته سازمان پزشکان بدون مرز بهخوبی میداند که نمیتواند در محل ماموریت خطرات را بهطور کامل از میان ببرد، اما تمام تلاش این سازمان این است که میزان خطر را کاهش داده و مدیریت امنیت کارکنان را در سطح خوبی انجام دهد.
هر منطقه ماموریتی محدودیتهای خودش را دارد. این محدودیتها درواقع قوانینی هستند که برای حفظ امنیت کارکنان سازمان پزشکان بدون مرز وضع شدهاند. خطرات بهطور مداوم رصد و قوانین امنیتی براساس برآوردها تدوین میشوند. همه کارکنان سازمان وقتی که در محل ماموریت هستند، باید از قوانین وضعشده که ضامن امنیت آنهاست، پیروی کنند و درصورت سرباز زدن با آنها برخورد شده و از محل ماموریت اخراج خواهند شد.
قوانین وضعشده از سوی سازمان برای حفظ امنیت کارکنانش ممکن است آزادی عمل آنها را محدود کرده و تواناییهای آنها برای ارتباط برقرارکردن با افراد محلی را در ساعات مشخصی محدود کند. ممکن است سازمان اجازه ندهد که بعد از ساعات کاری کارکنانش کمپ را ترک کنند. واقعیت این است که کارکردن با سازمان پزشکان بدونمرز یک تصمیم شخصی است. هر کسی باید با توجه به همه سختیها یا خطراتی که این کار دارد درباره کارکردن با سازمان پزشکان بدون مرز تصمیم بگیرد. پیش از اینکه هر پزشکی به محل ماموریت اعزام شود درباره شرایط منطقه ماموریت و خطرات بالقوه آن توضیحاتی دریافت خواهد کرد. هر یک از کارکنان اگر درباره ماموریت پیشنهادشده احساس خوبی ندارد، میتوانند از پذیرش آن سر باز بزند. حتی زمانی که به محل ماموریت اعزام شدند، اگر احساس کردند که خطرات موجود بیش از حد معمول است، میتوانند برای بازگشت به خانه درخواست بدهند.
کار با سازمان پزشکام بدون مرز یعنی دور بودن از خانواده برای ماهها. این مسأله ممکن است روی کیفیت زندگی خصوصی هر کسی تأثیر بگذارد، بنابراین نیاز است داوطلبان کار با سازمان پزشکان بدونمرز در این خصوص با همسران خود صحبت کنند. شاید تنها ماهی یک بار این شانس را داشته باشند که با خانوادهشان صحبت کنند.
کار بشردوستانه گاهیاوقات بسیار استرسزاست. موارد زیادی میتواند موجب بهوجود آمدن استرس شده و انگیزه افراد برای کار را تحتتأثیر قرار دهد. مشکلات سلامتی، رابطه سخت با همکاران، نبود امکان ارتباط با اعضای خانواده و دوستان، نبود امنیت کافی، تغییرات مداوم در پروژه ماموریتی، ارتباط دشوار و سخت با مقامات محلی، شرایط سخت زندگی در محل ماموریت و رژیم غذایی میتوانند موارد استرسزا باشند.
بنابراین کارکنان سازمان پزشکان بدون مرز باید از خود بپرسند که آیا میتوانند در مواقع بروز خطر خونسردی خود را حفظ کنند؟ آیا تابهحال با تعداد محدودی همکار برای مدت زمان زیاد در یک محل کار کردهاند؟ آیا سطح تحمل و مدارای بالایی دارند؟ آیا توانایی پیدا کردن راهحل برای مشکلات را دارند یا اینکه وقتی مشکلی بروز میکنند خود را میبازند؟ آیا توانش را دارند که مسائل شخصیشان را از مسائل کاری جدا نگه دارند؟ آیا توانایی مدیریت استرس را دارند و از تکنیکهای کاهش استرس اطلاع دارند؟
خلاصه اینکه همه مواردی که ذکر شد باید از سوی داوطلبان کار با سازمان پزشکان بدون مرز مورد توجه قرار بگیرد. اگرچه همه موارد باید مورد توجه قرار بگیرند، اما نباید از یاد برد که درحالحاضر هزاران نفر برای سازمان پزشکان بدون مرز و هر کدام از آنها در منطقهای از دنیا، با شرایط آبوهوایی متفاوت، زیر باران گلوله یا در صلح درحال کار هستند. برای خیلی از کارکنان سازمان رفتن به ماموریت عاملی است برای تغییر زندگی و آنها از این عامل استقبال میکنند. اما واقعیت این است که کار کردن با سازمان پزشکان بدون مرز پیداکردن یک شغل برای رفتن به ماجراجویی نیست. کارکنان برای سازمان همراهیکردن با مردمی است که به کمک نیاز دارند.