بيشتر آسيب‌هاي ناشي از سرما در قسمت‌هاي برهنه و بدون لباس بدن مانند صورت يا انگشتان دست و پا رخ مي‌دهد. هرگاه دماي هوا پايين‌تر از دماي يخ‌زدن(صفر درجه سلسيوس) باشد آسيب‌هاي سرما و يخ‌زدگي رخ مي‌دهد. يخ‌زدگي محدود به پوست را سرمازدگي مي‌گويند و يخ‌زدگي كه به اعماق پوست و عضله آسيب ‌زده باشد را سرماگزيدگي مي‌گويند.
سرمازدگي ناشي از يخ‌زدن آب روي پوست است كه در نتيجه آن پوست متورم مي‌شود. هرچند اين نوع يخ‌زدگي دردناك است، اما پس از گرم شدن اثري از آن به‌جاي نمي‌ماند. البته سرمازدگي مكرر در يك نقطه ممكن است باعث ايجاد پوست خشك شود و پوست ترك بخورد و حساس شود. تشخيص بين سرمازدگي و سرماگزيدگي از هم مشكل است. سرمازدگي نيز ممكن است خطرناك باشد، زيرا ممكن است اولين علامت يك سرماگزيدگي درحال پيشرفت باشد.
درمان سرمازدگي
1- با گذاشتن قسمت گرم بدن در مجاورت ناحيه سرمازده به آرامي آن را گرم كنيد(دست برهنه را زير بغل يا روي شکم بگذاريد يا اينكه آن را در معرض باد گرم قرار دهيد.)
2- ناحيه را مالش ندهيد. پس از گرم‌كردن، ممكن است ناحيه سرمازده قرمزرنگ و دچار گزگز شود.
سرماگزيدگي زماني رخ مي‌دهد كه دما به زير دماي يخ‌زدن برسد. سرماگزيدگي اصولا پا، دست، گوش و بینی را گرفتار می‌کند زیرا این نواحی عضلات زيادي ندارند تا گرما توليد كند و از مراكز توليد گرما در بدن نيز دور هستند. خطرناك‌ترين پيامد سرماگزيدگي، گانگرن(قانقاريا) و قطع عضو است.