طرح نو| سیمین غانم در تالار وحدت می‌خواند. زن‌ها با شعرهایش همراهی می‌کنند و صدا هر لحظه بلندتر می‌شود. سالن پر شده از کسانی که ترجیح دادند لابه‌لای برنامه‌هایشان در یک کنسرت خیریه شرکت کنند و علاوه‌بر این‌که از کنسرت لذت می‌برند سهمی هم در کمک کردن به دیگران داشته باشند. کنسرت که تمام می‌شود حال تمام کسانی که در سالن حضور داشتند خوب است. صدای خنده تمامی ندارد و تمایل برای کمک کردن چند برابر شده است. زن‌ها دور هم که جمع می‌شوند می‌توانند کارهای بزرگی انجام دهند. می‌توانند از کنار هم بودن لذت ببرند و این احساس خوشایند را به دیگران هم منتقل کنند. این مهم‌ترین اصلی است که برای کمک کردن به دیگران وجود دارد.» این حرف‌ها را شفیقه فیروزنیا می‌زند. کسی که سال‌های جوانی خود را برای کمک به دیگران گذاشته و حالا در میانسالی، موسسه‌ای را راه‌اندازی کرده که بتواند با کمک اعضای آن به زنان سرپرست خانوار و در جهت بهبود زندگی آنها کمک کند. او معتقد است، کسی که لذتی از زندگی نمی‌برد و برای خودش وقت نمی‌گذارد هیچ‌وقت متوجه نعمت‌هایی که خدا به او داده است نمی‌شود، برای همین هم برای کارهای خیر و کمک به دیگری رغبتی نشان نمی‌دهد. فیروزنیا در ادامه از تجربه این سال‌هایش می‌گوید. از وقت‌هایی که شادی و احساس رضایت از زندگی، انگیزه آدم‌ها را برای کمک به دیگران تقویت می‌کند. اگر بعد از کنسرت‌ها در سالن حضور داشته باشی، متوجه می‌شوی در محیط‌هایی که شادی بیشتر است مردم تمایل بیشتری به کمک دارند. همیشه این تصور وجود داشته که با گریه و تحت‌تأثیر قرار دادن دیگران و استفاده از عواطف مردم می‌توان آنها را به سمت کارهای خیر و عام‌المنفعه کشاند اما من این موضوع را تأیید نمی‌کنم و به‌طور قطع می‌گویم آدم‌هایی که از زندگی‌شان لذت می‌برند و آن را در هر ثانیه خود حس می‌کنند می‌توانند راحت‌تر به دیگران کمک کنند و قدمی بردارند.
موسسه فیروزنیا علاوه‌بر کمک‌های مالی به زنان سرپرست خانوار از طریق کنسرت‌های خیریه، به بعد روحی- روانی زنان هم توجه ویژه‌ای داشته است. زهره واحدی از روانشناسانی است که در هفته یک روز را برای حل مشکلات و صحبت با زنان اختصاص داده است. او می‌گوید: زنانی که به او مراجعه می‌کنند اغلب دچار مشکلات روحی زیادی هستند. افسردگی و کمبود اعتماد به نفس روحیه زنان نیازمند را به‌شدت تحت‌تأثیر قرار داده و اغلب آنها فکر می‌کنند که نمی‌توانند کاری انجام دهند. باید با آنها حرف زد و اجازه نداد که این افسردگی در آنها نهادینه شود. از طرفی باید برنامه‌هایی ترتیب داد که زنان با خانواده‌هایشان دور هم جمع شوند و از زندگی لذت ببرند. تنها کمک‌های مالی کافی نیست و لذت بردن آنها از زندگی شرطی است که می‌تواند در بهبود روحیه آنها موثر باشد.
زنانی که به موسسه فیروزنیا مراجعه می‌کنند گاهی با فرزندانشان می‌آیند. خیلی از بچه‌ها به دلیل شرایط بد زندگی قید درس خواندن را زده‌اند. اعضای موسسه وقتی متوجه می‌شوند پسر 15 ساله‌ای که همراه مادرش به موسسه مراجعه کرده، ترک تحصیل کرده و حالا در یک رستوران کار می‌کند و روزگاری هم در تیم بسکتبال مدرسه بوده، بیشتر از آن‌که به فکر کمک‌های مالی به خانواده باشند، تلاش می‌کنند تا شرایط درس خواندن برای پسر را دوباره مهیا کنند. قرار می‌شود یک نفر برای تحقیق به محل برود و اگر ماجرا واقعیت داشت موسسه فیروزنیا هم به مادری کمک می‌کند که درحال حاضر سرپرست خانوار است و هم شرایط درس خواندن مجدد برای فرزندش مهیا شود. شفیقه فیروزنیا معتقد است کار خیر تنها نباید یک بعد داشته باشد. کمک مالی شاید در کوتاه‌مدت بتواند چاره کار باشد اما در زندگی نیازمندان حفره‌های عمیقی وجود دارد که تنها با پول حل نمی‌شود. داشتن یک شغل مناسب، داشتن شخصیت اجتماعی، آرامش، دلخوشی و اعتمادبه‌نفس مهم‌ترین نیازهای زنان سرپرست خانوار است که باید به مرور به آن دست پیدا کنند. موسسه فیروزنیا در تمام این سال‌ها سعی کرده تا این حفره‌ها را آرام آرام پر کند و جای امنی برای زنان نیازمند باشد.