محققان موسسه ملی ناشنوایی و اختلالات ارتباطی آمریکا دریافته‌اند 3ژن مرتبط با نوعی اختلال سوخت و سازی کمیاب می‌تواند عامل بروز برخی موارد لکنت زبان باشد. این کشف می‌تواند به ارایه درمان‌های جدیدی برای بیماری‌های گفتاری منجر شود.
دو مورد از این ژن‌ها در سلول‌های مغزی به‌عنوان بخشی از فرآیند بازیافت زباله مورد استفاده قرار می‌گیرد. ژن سوم نقش شناخته‌شده دیگری ندارد.
دکتر جیمز باتی، مدیر موسسه ملی ناشنوایی و اختلالات ارتباطی می‌گوید: این نخستین مطالعه و بررسی انجام‌شده‌ای است که نشان می‌دهد جهش‌های ژنی خاصی عامل بالقوه لکنت زبان است. به‌گفته وی، از حدود 3‌میلیون آمریکایی مبتلا به لکنت‌زبان، حدود 5‌درصد پیش‌دبستانی و یک‌درصد بزرگسال هستند.
پژوهشگران با بررسی دی‌ان‌ای مبتلایان به لکنت زبان و افراد سالم دریافتند افرادی که لکنت زبان ندارند، این جهش‌های ژنتیکی نیز در آنها مشاهده نمی‌شود. پزشکان از سال‌ها پیش می‌دانستند، ژنتیک نقش مهمی در ابتلا به لکنت زبان دارد. به گفته پژوهشگران درصورتی که دو نسخه از یک ژن معیوب وجود داشته باشد فرد به این اختلالات دچار می‌شود. این درحالی است که به‌طور تقریب همه افراد مورد بررسی در این تحقیق فقط یک نسخه از این ژن جهش یافته را داشتند.
نتایج این تحقیقات در نشریه پزشکی نیوانگلند منتشر شده است.