حسین جمشیدی| قطعا جذاب‌ترین بخش در رشته وزنه‌بردار حداقل برای ایرانی‌ها، دسته فوق سنگین است. درخشش حسین رضازاده از المپیک 2000 باعث شد نگاه ایرانی‌ها به سمت کسب عنوان قوی‌ترین مرد جهان جلب شود. در اواخر دوره حضور رضازاده، یک پدیده جوان اردبیلی ظهور کرد. سعید علی‌حسینی با رکوردهای شگفت‌انگیز خود در رده جوانان نوید روزهای خوبی را پس از بازنشستگی حسین رضازاده می‌داد اما برخی اتفاقات باعث شد تا این وزنه‌بردار خیلی زود از صحنه ورزش کنار برود. مثبت‌شدن 2بار دوپینگ در فاصله کوتاه، با حکم سنگین فدراسیون جهانی علیه سعید علی‌حسینی همراه بود. ابتدا محرومیت مادام‌العمر و حتی کاهش آن به 12سال امیدی را برای بازگشت این جوان اردبیلی ایجاد نمی‌کرد. تا اینکه سال گذشته خبر بازگشت علی‌حسینی به خاطر کاهش محرومیتش به 8سال به گوش رسید. سعید آرام‌آرام به تیم‌ملی برگشت و حالا در آستانه 30سالگی به دنبال نخستین مدال جهانی خود در رده بزرگسالان است. او قبل از اینکه به رقبای خارجی‌اش فکر کند، بهداد سلیمی را در کنار خودش می‌بیند که سابقه قهرمانی در المپیک و مسابقات جهانی را دارد. این رقابت جذاب در داخل کشور با اوج‌گیری سعید علی‌حسینی جذاب‌تر هم شده و حالا تیم‌ملی ایران با 2 وزنه‌بردار آماده رسیدن به سکوی قهرمانی جهان در آمریکا حمله خواهد کرد. در فاصله چند هفته تا آغاز رقابت‌های جهانی وزنه‌برداری سری به اردوی تیم‌ملی زدیم و با 2 وزنه‌بردار فوق سنگین کشورمان دقایقی همکلام شدیم.
بدشانسی عجیب بهداد سلیمی و مصدومیت شدید قبل از رقابت‌های جهانی 2015 حتی حضور او در المپیک 2016 را هم تحت تأثیر قرار داد. اتفاقات دست به دست هم داده تا قوی‌ترین مرد المپیک 2012 چند سال دستش از مدال جهانی دور بماند. حالا وزنه‌بردار 27ساله و خوش‌اخلاق مازندرانی خودش را برای یک بازگشت رویایی آماده می‌کند. در ادامه مشروح گفت‌وگوی «شهروند» با بهداد سلیمی را چند هفته قبل از مسابقات جهانی می‌خوانید.
در ابتدا از شرایط خودت در فاصله چند هفته تا آغاز رقابت‌های جهانی بگو؟
شرایط خوبی دارم و تمرینات مناسبی را پشت سر می‌گذارم. ان‌شاءالله در این مدت باقیمانده اتفاق خاصی پیش نیاید تا بتوانیم در آمریکا نتیجه خوبی بگیریم. ماه‌های زیادی است که در اردو هستیم و امیدوارم نتیجه زحماتمان را بگیریم.
در رکوردگیری بابلسر با وجود عملکرد خوبی که در حرکت دو ضرب داشتی، در حرکت یک‌ضرب یک وزنه را انداختی که کمی نگران‌کننده بود؟
خیلی جای نگرانی نیست. شرایط بدنی‌ام طوری بود که به صددرصد آمادگی نرسیده بودم و هنوز هم نرسیدم. وقتی در اوج آمادگی قرار بگیرم، می‌توانم وزنه‌هایی که قبلا زدم را تکرار کنم.
حضور سعیدعلی حسینی دسته فوق سنگین را وارد فاز جدیدی کرده است. این اتفاق از نظر تو که در سال‌های اخیر چند نفر دیگر را هم کنار خودت دیدی، چطور است؟
قطعا این به نفع جفت ماست. سعید بعد از 8 سال دوری دوباره به تیم‌ملی بازگشته است. فکر می‌کنم هم در تمرینات و هم در مسابقات خیلی می‌توانیم به هم کمک کنیم. ان‌شاءالله بتوانیم 2سکو از 3 سکوی مجموع دسته فوق سنگین را به دست آوریم و دست پر از آمریکا برگردیم.
این 2سکو می‌تواند مثل المپیک 2012 برای ایران طلایی و نقره‌ای باشد؟
ان شاءالله که این سکوها اول و دوم باشد و مدال طلای جهان به ایران برسد. چند سالی است که برخی اتفاقات باعث شده طلای دسته فوق سنگین به ما نرسد؛ اما امسال امیدواریم. وزنه‌بردار گرجستانی هم رقیب سرسختی برای ماست. همچنین وزنه‌برداران دیگری نیز حضور دارند که نباید آنها را دست کم بگیریم. با این حال از همه سرشناس‌تر همان تالاخادزه است که توانست در المپیک هم قهرمان شود. او وزنه‌های خوبی در ماه‌های اخیر زده و وزنه‌بردار شش دانگی محسوب می‌شود. باید تا روز مسابقه صبر کنیم چون هیچ چیز قابل پیش‌بینی نیست. با این حال من و سعید تمام تلاش خود را می‌کنیم تا بهترین نتیجه را بگیریم.
دوست دارم درباره پروسه سختی که بعد از مصدومیتت قبل از مسابقات جهانی 2015 طی کردی، صحبت کنی.
فقط تلاش کردم و خیلی زحمت کشیدم. قبل از المپیک 2016 که شبانه‌روزی کار می‌کردم تا خودم را به این رقابت‌ها برسانم. در این راه هم خیلی‌ها مرا کمک کردند. به هر حال مصدومیت از ناحیه زانو برای یک وزنه‌بردار فوق سنگین واقعا سخت است و من هم مجبور شدم به خاطر المپیک زودتر از موعد برگردم و همین بیشتر مرا اذیت کرد.
بعد از این مصدومیت سخت هنوز به مدال نرسیدی؛ این‌بار طلسم شکسته می‌شود؟
دوستانم، خانواده‌ام و مربیانم خیلی به من کمک کردند. ان‌شاءالله این برگشت با یک مدال خوب و موفقیت همراه باشد تا بتوانم پاسخ زحمات اطرافیانم را هم بدهم. من همیشه برای مدال طلا روی تخته رفتم و به چیزی جز قهرمانی فکر نمی‌کنم.
چند روز قبل وزیر ورزش در اردوی تیم‌ملی حاضر شده بود. تو و سایر وزنه‌برداران هم خواسته‌هایی داشتید؟
وزیر ورزش توجه ویژه‌ای به وزنه‌برداری داشته و چند باری در اردو حاضر شده است. با این حال من حس می‌کنم نسبت به توقعاتی که از وزنه‌برداری هست، کم‌لطفی وجود دارد. قهرمان‌های نامدار دنیا در تیم ما هستند و برای اینکه موفقیت‌های وزنه‌برداری ادامه پیدا کند، نیاز به توجه بیشتری داریم.
یکی از مسائلی که این روزها فکر جامعه وزنه‌برداری را درگیر کرده، موضوع ویزای آمریکا است؛ چقدر این موضوع روی کار ملی‌پوشان تاثیرگذار است؟
بحث ویزا برای همه ما استرس ایجاد کرده است. شنیدیم که به کره‌شمالی هم ویزا ندادند و به همین خاطر در مسابقات جهانی حاضر نمی‌شوند. در شرایط فعلی هر امکانی وجود دارد اما امیدوارم کارشکنی صورت نگیرد و به همه اعضای تیم ویزا داده شود.
امسال 9کشور در مسابقات جهانی به دلیل محرومیت ناشی از دوپینگ غایب هستند. این مسأله چقدر ایران را به قهرمانی نزدیک می‌کند؟
به جز روسیه و چین بقیه کشورها رقبای ما محسوب نمی‌شوند. این کم‌لطفی است که بخواهیم موفقیت وزنه‌برداران را به غیبت کشورهای دیگر ربط دهیم. مطمئنا هر افتخاری که در مسابقات پیش رو به دست بیاید، حق ما است چون مثل کشورهای دیگر سمت دوپینگ نرفتیم و این نشانه پاک‌بودن تیم ماست.
وزنه‌بردار 29ساله اردبیلی که همین چند روز قبل محرومیت 8ساله‌اش رسما به پایان رسیده، این روزها در اردوی تیم‌ملی سعی می‌کند بدون توجه به حواشی گذشته خودش را برای کسب یک مدال ارزشمند در رقابت‌های جهانی آماده کند. در ادامه مشروح گفت‌وگوی «شهروند» با سعید علی‌حسینی را می‌خوانید:
بازگشت سعید علی‌حسینی بعد از 8 سال. این جمله باعث خوشحالی تمام علاقه‌مندان به وزنه‌برداری شد. خودت توضیح بده که در این سال‌ها که از ورزش دور بودی، بر تو چه گذشت؟
8سال دوری از میادین، برای یک ورزشکار حرفه‌ای، آن هم در رشته‌ای مثل وزنه‌برداری خیلی زیاد است. در رشته ما مهم دوره جوانی است که باید فشار زیادی به بدن بیاوریم تا رکوردها بالاتر برود. البته از نظر فیزیولوژی سن قدرتی از 25سالگی به بعد آغاز می‌شود. واقعا این 8سال برای من خیلی سخت گذشت، خیلی سخت‌تر از آن چیزی که هر فردی می‌تواند تصورش را بکند.
فکرش را می‌کردی محرومیتت کاهش یابد و بتوانی برگردی؟
واقعا دیگر هیچ انگیزه‌ای برای تمرین وزنه‌برداری نداشتم و اصلا فکرش را هم نمی‌کردم بار دیگر بتوانم تجربه حضور در تیم‌ملی و مسابقات جهانی را داشته باشم. فدراسیون با توجه به تغییر قوانین پیگیری‌های لازم را انجام داد و به من کمک کرد. من هم تصمیم گرفتم یک‌بار دیگر شانس خودم را در وزنه‌برداری امتحان کنم و وارد این چالش شدم. خدا را شکر فکر می‌کنم تا الان بدنم جواب داده و توانستم بیش از انتظار خودم پیشرفت کنم.
قطعا هر وزنه‌بردار یا بهتر بگویم ورزشکار توانایی این کار را ندارد که بعد از 8سال برگردد و رکوردهای قبلی‌اش را هم تکرار کند.
اینکه هر کسی نمی‌تواند بعد از 8سال دوری به ورزش حرفه‌ای و فرم گذشته‌اش برگردد، درست است. حتی درهمین اردوی تیم‌ملی که هستیم، وقتی 2روز تمرین نمی‌کنیم، برای روز سوم تنبل می‌‌شویم. این یک اتفاق طبیعی است اما من چون زیاد از ورزش دور نشده بودم، توانستم برگردم. از طرفی خبر کاهش محرومیتم انگیزه زیادی در من ایجاد کرد تا برگردم و گذشته را جبران کنم. خداوند هم به من کمک کرد تا برگردم و توانایی‌ام را به اجرا بگذارم. البته مهم این است که در روز مسابقه بتوانم وزنه‌های خوبی بالای سر ببرم، وگرنه در تمرین وزنه‌زدن چیزی را عوض نمی‌کند.
در این سال‌ها که از ورزش دور بودی، چه فعالیتی داشتی؟
من تحصیلات تربیت بدنی را در دوره دکترا دنبال می‌کنم و به خاطر همین دور از ورزش نبودم. توانستم با استفاده از همین دانشی که در دوره تحصیل به دست آوردم، بدنسازی مناسبی داشته باشم و یکی از دلایلی که الان بدنم آماده است، همین ماجراست.
اخیرا در رکوردگیری تیم‌ملی در بابلسر، وزنه‌هایی را بالای سر بردی که فراتر از تصور بود. چطور در این مدت کوتاه به این آمادگی رسیدی؟
من قبلا به این رکوردها رسیده بودم. 7، 8سال قبل من رکورد 215کیلوگرم در یک‌ضرب و 260کیلوگرم در دوضرب را در تمرینات بالای سر می‌بردم. در واقع رکوردهای تمرینی من از وزنه‌هایی که در بابلسر زدم، بالاتر هم بوده و خیلی اتفاق عجیبی نیست. در این چند سال هم تمرینات بدنسازی خودم را دنبال می‌کردم و اینطور نبود که ورزش را کاملا کنار گذاشته باشم. وقتی فهمیدم که امکان تغییر قانون و کم‌شدن محرومیتم وجود دارد، تمرینات وزنه‌برداری را از سر گرفتم تا اینکه به من اطلاع دادند محرومیتم کاهش پیدا کرده است. به دلیل تمریناتی که در ماه‌های اخیر داشتم، آمادگی لازم را پیدا کرده بودم. وقتی وارد اردو شدم، دیگر مشکلی از این بابت پیدا نکردم. با تمریناتی هم که در ماه‌های گذشته در اردوی تیم‌ملی داشتم، به آمادگی خوبی رسیدم و وزنه‌های نسبتا مناسبی را بالای سر بردم. امیدوارم بتوانم به رکوردهای بالاتری برسم تا در مسابقات جهانی سربلند باشم. باید بتوانم زحماتی که در ماه‌های اخیر کادرفنی، فدراسیون و حتی وزنه‌برداران دیگر برای من کشیده‌اند را به نوعی جبران کنم.
در شرایطی برگشتی که بهداد سلیمی هم به‌عنوان یک وزنه‌بردار موفق در دسته فوق‌سنگین در سال‌های گذشته خودش را مطرح کرده است. با این حال به نظر می‌رسد این رقابت به نفع هر دوی شما باشد.
صددرصد این مسأله برای هر دوی ما خوب است. اگر بخواهم درباره خودم بگویم، وقتی بهداد با انگیزه تمرین می‌کند، من هم انگیزه پیدا می‌کنم که بهتر و بهتر شوم. ما بیشتر از اینکه با هم رقیب باشیم، با یکدیگر رفیق هستیم. البته بیشتر بهداد به من کمک می‌کند و من سعی می‌کنم از تجربیات او استفاده کنم. بالاخره بهداد سابقه حضور در 2 المپیک و چند دوره مسابقات جهانی را دارد و من باید از حضور او بهره ببرم. خیلی خوب است که بهداد اینجاست. از این بابت خدا را شکر می‌کنم. از سوی دیگر تصورم این است که این مسأله به سود تیم‌ملی وزنه‌برداری ایران خواهد بود و می‌توانیم 2 مدال خوشرنگ درمسابقات جهانی کسب کنیم.
در پاسخ به این سوال که تو وزنه‌بردار بهتری هستی یا بهداد سلیمی، چه می‌گویی؟
قطعا بهداد از من بهتر است و همان‌طور که قبل از این گفتم، من هم سعی می‌کنم از تجربیاتش استفاده کنم. درنهایت نام ایران مهم است که در مسابقات جهانی ما بتوانیم بهترین نتیجه را بگیریم.
با وجود اینکه به 30سالگی نزدیک می‌شوی، تجربه چندانی در مسابقات جهانی نداری.
من یک‌بار در مسابقات جهانی شرکت کردم که آن اتفاق کذایی برایم رخ داد و دیگر نتوانستم تجربه حضور در این رقابت‌ها را داشته باشم. البته در مسابقات جوانان جهان سابقه قهرمانی دارم. یک‌بار هم در کنار بهداد در مسابقات جوانان آسیا شرکت کردم که سکوهای اول و دوم را تصاحب کردیم.
مردم و علاقه‌مندان به رشته وزنه‌برداری چقدر امیدوار باشند که سعید علی‌حسینی در مسابقات جهانی هم رکوردهای تمرینی‌اش را تکرار کند؟
از نظر فنی، من قطعا رکوردهایی که در تمرینات می‌زنم را می‌توانم در آمریکا تکرار کنم. مهم آسیب‌دیدگی‌هایی است که اتفاق می‌افتد. از طرفی شرایط روحی روز مسابقه مهم است. درست است که 8سال از میادین دور بودم اما به اندازه کافی تجربه دارم. سن که بالا می‌رود، آدم قدرت درک بیشتری پیدا می‌کند. من هم به این درک رسیدم که بدانم در روز مسابقه باید چه کار کنم. امیدوارم روز مسابقه، بهترین روز من باشد تا علاوه بر تکرار رکوردهای تمرینی، حتی بیشتر از این وزنه‌ها هم بزنم. در واقع رکورد شخصی خودم را هم در مسابقات جهانی بزنم.
یک رقیب گرجستانی به نام تالاخادزه دارید که آمادگی بسیار بالایی دارد و ایرانی‌ها را نگران کرده است.
حریف گرجستانی از آمادگی بالایی برخوردار است و او از سال گذشته روند صعودی را در پیش گرفته است. من مطمئنم که تالاخادزه هر روز هم شرایط بهتری پیدا می‌کند؛ چون تازه روی غلتک افتاده و می‌تواند وزنه‌های بهتری بزند. همه قهرمان‌های بزرگ جهان در سال‌های اولی که مطرح شدند، بهترین رکوردشان را نزدند و در سال‌های دوم و سوم به اوج رسيدند. این وزنه‌بردار گرجستانی در یک‌ضرب رکورددار جهان است و این نشان می‌دهد که ما کار خیلی سختی برای رسیدن به مدال طلا داریم. با این حال از تلاش دست نمی‌کشیم و سعی می‌کنیم بهترین نتیجه را همراه با بهداد برای کشور عزیزمان به ارمغان بیاوریم.
در تمام سال‌هایی که به خاطر محرومیت دور از میادین بودی، با دیدن مسابقات جهانی و المپیک حسرت نمی‌خوردی یا به خودت نمی‌گفتی که اگر آن‌جا بودی، قهرمان می‌شدی؟
طبیعتا چون زحمت زیادی کشیدم، موقعی که هنوز محروم نشده بودم، فکر می‌کردم بتوانم سال‌ها در مسابقات جهانی و المپیک شرکت کنم. در رویاهای خودم کسب افتخارهای متعدد برای ایران را تصور می‌کردم. اتفاقاتی افتاد که رویاهای من بر باد رفت اما در شرایطی که فکر می‌کردم، همه چیز تمام شده، راه دیگر جلوی پای من باز شد و برگشتم.
با توجه به اینکه بارها گفته بودی محرومیتت ناحق بوده، درواقع الان چند مدال از وزنه‌بردار طلبکار هستی؟
بله، شاید اگر من محروم نشده بودم، الان با کلی افتخار و مدال با شما صحبت می‌کردم. با این حال می‌گویم که خدا بزرگ است و ان‌شاءالله اتفاقاتی رخ می‌دهد که از این پس هم مدال جهانی می‌آورم و هم المپیک تا حسرتش روی دلم نماند.
فکر می‌کنی بتوانی تا المپیک 2020 ادامه دهی؟
بله، به المپیک هم فکر می‌کنم. آرزوی هر ورزشکاری است که در المپیک حضور داشته باشد. حالا که من به وزنه‌برداری برگشتم، دوست دارم در المپیک هم شرکت کنم و بتوانم مدال بیاورم.
در آخر می‌خواهم سوال کنم که از اتفاقات 8 سال قبل، هنوز چیزی به خاطرت مانده و کسی هست که او را نبخشیده باشی؟
من اصلا پیگیر اتفاقات گذشته نیستم و نمی‌خواهم درباره آنها حرف بزنم؛ کاملا گذشته را فراموش کرد‌ه‌ام و از رسانه‌ها و مردم هم می‌خواهم که بیشتر به آینده فکر کنند.