162 سال پیش، برابر با یازدهم نوامبر 1855 میلادی، سورن کی‌یرکگور، فیلسوف شهیر دانمارکی در کپنهاگ درگذشت. کی‌یرکگور یکی از کسانی بود که بر الهیات جدید و فلسفه، به خصوص فلسفه وجودی تأثیر گذاشت. به او لقب پدر اگزیستانسیالیسم را داده‌اند. آثار کی‌یرکگور تعمداً بی‌نظام است و مشتمل بر مقالات، سخنان کوتاه، گفتارهای حکیمانه، نامه‌های ساختگی و دیگر اشکال ادبی است. بیشتر آثار او تحت نام مستعار منتشر شدند. او اصطلاح وجودی (اگزیستانس) را برای فلسفه‌اش برگزید زیرا او فلسفه را به عنوان بیانی از یک زندگی فردیِ شدیداً آزمون شده ملاحظه کرده بود، نه به عنوان ساختاری از یک نظام یک‌پارچه. از نظر کی‌یرکگور، ایمان یک نوع شناسایی نیست، حرکت با شور و شوق اراده است به طرف سعادت ابدی که همواره انسان خواستار آن است. این شور و شوق بر هر تردید و دودلی ناشی از خارج فایق می‌آید و در امری خلاف عرف و اجماع یا غیرمنطقی و محال قرار می‌گیرد. زیرا وحی و الهام فقط برتر از عقل نیست، خلاف عقل است. از جمله آثار مشهور او می‌توان به: «یا این یا آن»، «ترس و لرز»، «مفهوم دلهره»، «پاره‌های فلسفی»، «مراحلی در مسیر زندگی»، «تجربه در مسیحیت»، «خاطرات اغواگر» و... اشاره کرد.