مریم سمیع‌زادگان نویسنده

شراره خانم زن زیبایی است و این را خودش می‌داند. هر روز دست به کمر، رو به دوربین لبخند می‌زند و از خودش چند تایی عکس می‌گیرد. بعد بهترینش را انتخاب می‌کند و می‌گذارد اینستاگرامش. حالش که خوب باشد، به یک عکس قناعت نمی‌کند، هر چند ساعت یک‌بار، طرفدارانش را خوشحال می‌کند. او تمام تلاشش را می‌کند تا توی عکس‌ها زیباتر و لاغرتر به نظر بیاید. صبح شال قرمز می‌گذارد و عصر صورتی، شب هم با یک روسری براق طرفدارانش را غافلگیر می‌کند. روزهای تاسوعا و عاشورا به قول خودش «روزهای عزیز»، حال و هوای عکس‌هایش فرق دارد. روسری سیاه می‌گذارد، به لب‌هایش رژ کمرنگی می‌زند، خودش را به هیأتی می‌رساند و ملاقه‌ گنده‌ای می‌گیرد دستش، آشی هم می‌زند یا آبگوشتی، کمی چشم‌ها را تنگ می‌کند، کمی روسری را جلو می‌کشد که موهای بلوندش کمتر پیدا باشد و بیننده به گناه نیفتد. آخر شراره خانم اهل مراعات است، از نوشته‌های زیر عکس‌هایش پیداست که حلال و حرام سرش می‌شود و بی‌قید و بی‌فکر نیست. مثل یک تقویم عمل می‌کند، طوری می‌نویسد «محرم» یا «عاشورا» یا «شب قدر» که انگار کسی نمی‌داند آن روز چه روزی است. شراره خانم همه چیز تمام است، صدای قشنگی هم دارد. گاهی فیلمی می‌گذارد از خودش و تشکر می‌کند از طرفدارانش. گاهی سنگ‌تمام می‌گذارد، یک «خیلی دوستتان دارم»ی می‌گوید و رو به دوربین زبانی نشان می‌دهد و چشمکی می‌زند. او به فکر همه‌ طرفدارانش هست. هرجا که باشد، گزارش می‌دهد. شراره خانم کدبانو است و از هر انگشتش هنر می‌چکد. گاهی از شیرینی‌های دستپخت خودش عکس می‌گیرد. بعضی از خانم‌ها حسادت می‌کنند، زیر عکسش کامنت می‌گذارند: «این که شیرینی بی‌بی است.» شراره خانم با حوصله توضیح می‌دهد که خودش اینها را با دست‌های مبارک خودش پخته؛ مثل کوکوی ناهار یا لازانیای شام. او بچه‌های خواهرش را می‌برد پارک و عکس می‌گیرد. از کادوهایی که در طول ‌سال به هر بهانه‌ای از دوست و فامیل و آشنا می‌گیرد هم، عکس می‌گیرد، «دستبند طلا کادوی مادرشوهر مهربانم» و «گردنبند طلا کادوی جاری خوبم». در کل همه‌ اقوام و آشنایان او، مثل خودش خوب و مهربان هستند و دست و دلباز. احتمالا کمال همنشین در آنها اثر کرده و از آنها فرشته‌هایی ساخته دقیقا مثل خود شراره خانم. شراره خانم، شعرهای خوبی بلد است، زیر بعضی از عکس‌هایش شعر می‌نویسد: «باید که جمله جان شوی تا لایق جانان شوی» کامنت‌های خوبی هم می‌گیرد: «عالی بود بانو»، «چه طبع لطیفی دارید شما بانوجان»، «درد و بلای شما بخورد توی فرق سر من». شراره خانم زن نکته‌بینی است، هیچ نکته‌ای از زیر دستش درنمی‌رود. امروز هم عکس گذاشته و نوشته «اربعین». عکس امروزش غمگین است، مهم نیست، دوستانش نگرانش نمی‌شوند، می‌دانند فردا می‌رود آرایشگاه، آن شال قشنگه که آقای همسر برایش خریده، سَر می‌کند، دست به کمر رو به دوربین لبخند می‌زند و عکس می‌گیرد و می‌گذارد اینستاگرامش. زیرش هم می‌نویسد یک روز خوب...