شهروند| ویلیام فریدکین از کارگردانان نسل قدیم سینماست. سازنده شماری از مشهورترین فیلم‌های تاریخ سینما ازجمله ارتباط فرانسوی و جن‌گیر؛ که در تمام دوران کاری‌اش قصه گفته؛ و حتی در این سن‌و‌سال هم دلبسته داستانگویی است. این فیلمساز کهنه‌کار که این نکته را در کارگاهی که در جشنواره لومیر فرانسه برگزار کرد، بیان داشت؛ اما فراموش نمی‌کند از امکانات حیرت‌انگیز سینمای مستند بگوید.
ورایتی در گزارشی از مستر کلاس فریدکین می‌نویسد که یکی از تکان‌دهنده‌ترین صحبت‌های او درباره خاطره ساخت اولین فیلمش مستند مردم علیه پل کرامپ در ‌سال 1962 بود؛ که درباره یک زندانی سیاهپوست منتظر اعدام به نام پل کرامپ- که هم کشیش و رئیس زندان و هم خود کارگردان به بی‌گناهی‌اش ایمان داشتند- بود. ویلیام فریدکین به یاد می‌آورد آن پرونده را که «پلیس شیکاگو کرامپ را وادار به اعتراف کرده بود و دیگر امیدی به اثبات بي‌گناهی‌اش نبود»؛ اما فریدکین امیدوار بود با ساخت این فیلم مستند بتواند زندگی کرامپ را نجات بدهد. در ادامه هم این فیلمساز برنده اسکار تعریف کرد که چگونه این فیلم توانست فرماندار را متقاعد کند که «سایه‌ای از شک و تردید بر پرونده حاکم است»؛ و چنین شد که حکم مجازات کرامپ به حالت تعلیق درآمد.
فریدکین داستان را اینگونه ادامه داد: آن‌جا بود که فهمیدم عجب ابزار قدرتمندی در دست دارم. بعد از آن‌‌هم به ‌هالیوود رفتم. فریدکین 82ساله بعد از تعریف این داستان می‌گوید که تا آن زمان نمی‌دانست چگونه تکنیک‌های مستندسازی را در ساخت فیلم داستانی به کار بگیرد تا این‌که زد ساخته کاستا گاوراس را دید.