نوشین زرگری طنز نویس

عمل‌های «جراحی زیبایی» به جای عجیب و سورئالی کشیده شده است. هر پیک و مجله‌ای را باز می‌کنی و ورق می‌زنی، چیزی نمی‌بینی به غیر از «بیا خوشگل‌ات کنم». «دکتر وازقانی شما را برای همیشه زیبا می‌کند». تمام تبلیغات تبدیل شده به «بیفور» و «افتر». هرچند وقتی دقت می‌کنی، اصلا نمی‌فهمی کدام «بیفور» است کدام «افتر». اینستاگرام که شده «مهد تمدن عمل». یک عمل‌هایی آمده، وقتی می‌خوانی دقایقی به خود می‌لرزی و گمان می‌کنی داری کابوس می‌بینی اما نگو «رویای صادقه» است لامصب. اصلا قابل بیان‌کردن نیست. زنگ بزنیم به آن دکتر مذکور چه بگوییم؟ چه جوری رویمان بشود اصلا؟ کاش یک دوره‌ پانتومیم هم برای عمل‌های درخواستی می‌گذاشتند که ملت معذب نشوند. از این مرحله بگذریم و برسیم به غول آخر. همان غول آخری که آدم‌ها را بیهوش می‌کند و نعره می‌زند؛ «تو از همه زیباتری، تو شُهره‌ شهری از شدت زیبایی، اگر شکل عمه هتی هم باشی، با مهارت دکتر وازقانی سوفیا لورن‌ات می‌نماییم». کاش دکتر وازقانی وجود خارجی نداشته باشد، وگرنه حسابمان با کرام‌الکاتبین است. یعنی هرچقدر هم اسامی بی‌معنا در متن استفاده کنی، مثلا خانم «لبو خانی» ما به ازای واقعی‌اش پیدا می‌شود و یقه‌ات را می‌گیرد. دکتر وازقانی عزیز خودم می‌آیم پیشت و دوبرابر حساب می‌کنم، تو راحت باش. برسیم به بحث اساسی خودمان؛ آخر عمل زیبایی اسمش روی خودش است. یعنی در واقع باید افراد با اعمال شاقه‌ جراحی زیباتر شوند که مع‌الاسف این امر بسیار کم دیده می‌شود، تا جایی که ما می‌دانیم و دیده‌ایم و شنیده‌ایم، اولین اصل در زیبایی «تناسب» است نه این‌که صرفا بزرگ‌کردن و بادکردن مثل یک تاول اندازه‌ یک بالن! اگر شما لب‌هایتان را با «عمل زیبایی!» 50برابر کنید، زیبا نمی‌شوید، فقط به نظر می‌رسد سرتان در کندو گیر کرده و هجوم زنبورها را به سروصورت شما در ذهن بیننده تداعی می‌کند. خب اصلا چرا این‌همه پول عمل زیبایی می‌دهند عده‌ای؟ اگر مقصود فقط و فقط بزرگ‌کردن است، سرتان را فرو کنید تا گلو در کندوهای زنبور عسل و به نتیجه دلخواه خود می‌رسید. دیده شده کسانی که اجزای صورت خود را به نحو اگزجره‌ای بزرگ می‌کنند، قادر به حرف‌زدن نیستند؛ یعنی اصولا لب و دهن و دندان جای اصلی خود را از دست می‌دهند و فرد مذکور قادر به بازکردن دهان خود نیست. مگر نشنیده‌اید که «تا مرد سخن نگفته باشد، عیب و هنرش نهفته باشد»؟ خب اقلا یک‌جوری بزرگ کنید که کمی از هنرتان را هم ببینیم و لذت ببریم. زمانی هم مُد شد گوش‌ها را مدل الاغی عمل می‌کردند. باور می‌کنید؟ واقعا این کار را می‌کردند و این هیچ درست نیست. مدل گوش شبیه الاغ، لب شبیه شتر، گونه‌ها مدل کانگورو؛ انسان می‌ترسد و فکر می‌کند در جنگل بین وحوش گیر افتاده و دلش می‌خواهد با یک تفنگ شکاری به دفاع مشغول شود. الان که بازار «فک» داغ است. هرجا را ببینی، حتی سردر آموزشگاه‌های کنکور نوشته است «زاویه‌دارکردن فک با نازل‌ترین قیمت». یعنی چنان نود درجه‌ای می‌زنند که تیغه‌اش فولاد را سوراخ می‌کند. حالا عمل‌های دیگر بماند و بهتر است درباره‌ آنها سخنی نگوییم. بخواهیم بگوییم هم نمی‌شود و خودتان به هرحال در جریان انواع و اقسام جوارح حیوانات هستید. تب «بکش و خوشگل‌ام کن» چنان شدت گرفته که به واقعیت تبدیل شده است. قبل‌ترها فکر می‌کردیم این یک‌ ضرب‌المثل شیرین فارسی است اما واقعا دیده شده زیر عمل‌های جراحی قبل از به مرحله‌ عظمای «از همه زیباترشدن» زیر عمل به رحمت خدا رفته‌اند، آن هم سر چی، طرف گوش‌اش اصلا مشکلی نداشته و فقط می‌خواسته چهارتا بخیه بزند که گوش را بچسباند به گردن! آدم احساس می‌کند عده‌ای فقط جلوی آینه ایستاده‌اند و با گفتن یوهاهاها از آینه می‌پرسند؛ «ای آینه بگو در این شهر چه کسی از من زیباتر است؟ اگر هست، بروم خودکشون کنم و همه جا را زیر تیغ ببرم، چون این‌طور نمی‌توان ادامه داد» و با یک لگد دخل آینه را می‌آورد و می‌دود به سوی مطب. دویدن‌هایتان پابرجا، سایزهایتان مانا و پیشاپیش «بیفور» «افتر»تان را می‌بوسم. من بروم فک‌ام را زاویه‌دار کنم. خداحافظ.