نوشین زرگری طنز نویس
با شروع پاییز یکسری نکات را بهتر است رعایت کنیم. شما را به خدا جای این‌که در کانال‌های فجازی هی از خوبی پاییز و برگ و خش‌خش و دونفره و صدنفره بگویید، یکسری اصول را رعایت کنید. اولا وقتی بچه‌های کوچک که مدرسه‌شان شروع شده، از کوچه و خیابان موقع تعطیلی رد می‌شوند مثل بویینگ ماشین خود را نرانید و کاری نکنید ملت بچه‌های خود را با کاردک جمع کنند از وسط خیابان و بفرستند مدرسه. چه خبرتان است مثل این «شلوار آتش‌گرفته‌ها» می‌رانید؟! در کوچه دومتری برای چی با سرعت پانصد می‌رانید؟! اگر آن‌قدر به سرعت علاقه‌مندید، وسیله نقلیه‌تان را تغییر بدهید و بروید بنشینید پشت هواپیما اما پشت ماشین توهم هواپیما نزنید. اتفاقا اگر هواپیما بخرید، مسیر برایتان باز است و می‌توانید به جای له‌کردن ملت با خیال آسوده گاز بدهید. البته نمی‌دانم هواپیما گاز دارد اما قطعا ترمز دارد. بالاخره یک چیزی دارد. وقتی در آسمان هستید، فوقش می‌توانید یک سقوط ریز بکنید و قال ماجرا را بکنید یا اصلا با بالن تردد کنید. فوق‌فوق‌اش می‌کوبید به یک کلاغ که کلاغ‌ها هم چهارصد‌سال عمر می‌کنند و یک کلاغ سیصدساله دیگر چیزی برای از دست‌دادن ندارد. سیصد‌سال عمر خیلی است و دیگر آردهایش را بیخته و الکش را آویخته، عاشق شده، مدرسه رفته، خانواده تشکیل داده و احتمالا از این همه عمر حوصله‌اش سر رفته و وقتی در آسمان خمیازه می‌کشد، تازه از شما تشکر هم می‌کنید که ناکارش کردید، اما وقتی پشت این خودروهای زمینی نشسته‌اید و تند می‌رانید هم، بقیه را له می‌کنید، هم خودتان و ماشین‌تان از حیز انتفاع خارج می‌شود. خب چه اصراری به آفریدن حادثه دارید؟ اگر آدرنالین‌تان پایین است، بروید «بانجی جامپینگ» یا شب‌ها با چراغ خاموش بخوابید و خودتان را بترسانید، هرکاری می‌کنید، بکنید خلاصه ولی با سرعت هزارکیلومتر برثانیه گاز ندهید. بعد هم می‌دانید به هرحال این آلرژی پاییز دست خود انسان نیست و اولا اگر دچار آلرژی پاییزه می‌شوید، الکی در خانه تریپ بیمار برندارید و بقیه افراد خانواده را عاصی نکنید. شما دچار آلرژی هستید و بیماری سختی ندارید. بهتر است از فرصت‌ها سوءاستفاده نکنید و الکی خودتان را بیمار جا نزنید، چون به هرحال دست‌تان رو می‌شود و روسیاهی می‌ماند برای زغال. نکته اساسی، اصولی و صدالبته «انسانی» این است که در محیط‌های عمومی و به قول خودتان «پابلیک» آن آب بینی را بالا نکشید و قورت ندهید. آدم‌های دوروبرتان دل‌غشه می‌گیرند. زن باردار از شدت چندش این جریان بچه‌اش می‌افتد. شما قورت می‌دهید که مثلا در دستمال فین نکنید اما فین‌کردن‌تان صدبرابر شرف دارد به قورت‌دادن. اگر هم فین می‌کنید، بگردید ترجیحا یک‌جای بی‌آدم پیدا کنید. این روزها مردم اعصاب ندارند و ممکن است اگر زیادی بغل گوش‌شان فین‌فین کنید، آلرژی پاییزه‌تان را به شکستن فک و زاویه‌دارکردن صورت به صورت آنالوگ و دستی تبدیل کنند. از کوچه‌های خلوت وقتی رد می‌شوید، فکر نکنید خیلی هم خلوت است و ممکن است کفتری زیبا از پنجره به بیرون خیره باشد، بنابراین آن اخ‌تف‌های پرملاط پاییزه‌تان را با هزار سروصدا در کوچه پیاده نکنید. یک صداهایی از خودتان درمی‌آورید، آدم فکر می‌کند رویتان افکت گذاشته‌اند و این صداها انسانی نیست. چرا صدای کمباین از خودتان درمی‌آورید؟ آن خرت و خورت و شاپ و شوپی که شما به راه می‌اندازید، والله از افکت‌های صدای جیمز کامرون قوی‌تر است. نکنید. بروید داروخانه. از در داروخانه بروید داخل، خیلی محترمانه از داروخانه‌چی قرص حساسیت فصلی بخرید و روزی چند عدد میل کنید. می‌بینید؟ راهش خیلی ساده است. لازم نیست این فصل زیبای پاییز را با صداهای انکرالاصوات آلرژی‌تان به کوره راه سیاه زمستان برای بقیه تبدیل کنید، وگرنه اگر خودتان جان سالم از این آلرژی به در ببرید تا آخر فصل، یک موقع کار است و ممکن است آدم بی‌اعصابی به پست‌تان بخورد و کاری کند که شما جوجه را آخر پاییز بشمارید تا آلرژی زمستان و نکات مهم، با شما خداحافظی می‌کنم.