شهروند|  سریال نفس که این روزها از شبکه سوم سیما پخش می‌شود با یک اتفاق ویژه برای فوتبالی‌ها همراه بوده است. فرشید طالبی، مدافع شناخته‌شده و بااخلاق فوتبال ایران که چند سالی می‌شود فوتبال حرفه‌‌ای را کنار گذاشته در این سریال به‌عنوان یک متخصص متبحر مغز و اعصاب ایفای نقش کرده است. فرشید طالبی یکی از بهترین مدافعان دو دهه اخیر فوتبال ایران بوده و با 4تیم بزرگ سابقه کسب عنوان قهرمانی در فوتبال ایران را در کارنامه دارد و حتی یک‌بار توانست به‌عنوان دومین بازیکن برتر قاره آسیا از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا هم انتخاب شود. این مدافع حالا با وارد شدن به عرصه بازیگری راه جدیدی را پیش روی خود می‌بیند. گفت‌وگویی با طالبی انجام دادیم تا درباره این اتفاق مهم صحبت‌هایش را مطرح کند.
خیلی‌ها انتظار دارند فرشید طالبی این ‌روزها در خط دفاعی یکی از تیم‌های بزرگ ایران حضور داشته باشد، اما ما تو را در سریال نفس دیدیم که در آن به‌عنوان بازیگر ایفای‌ نقش کرده‌ای.
به هرحال مسیر زندگی ما به این سمت پیش رفت. البته من به هیچ عنوان در شرایط کنونی عنوان بازیگر را به خودم نمی‌دهم. من در سریال نفس هم با توجه به این‌که در خارج از ایران بودم، خیلی دیر به تیم ملحق شدم و با صحبت‌هایی که تهیه‌کننده و کارگردان محترم سریال داشتند، قرار شد نقش کوتاهی را در این سریال بازی کنم. البته قبلا هم در سریال در مسیر زاینده‌رود تجربه همکاری داشتم.
این‌طور که پیداست، قصد دارید به‌صورت جدی در این عرصه فعالیت داشته باشید.
من به هیچ‌عنوان قصد دخالت در امر بازیگران و جسارت‌کردن به جایگاه آنها را ندارم. می‌دانم که سواد و تجربه کمی در این زمینه دارم و باید تا می‌توانم یاد بگیرم. حالاحالا‌ها باید درس پس بدهم اما نکته قابل توجه اینجاست که دوست دارم با یک برنامه‌ریزی درست قدم‌های خوب در سینما و تلویزیون بردارم. چون این توانایی را در خودم می‌بینم که با یاد گرفتن و تجربه کسب کردن در این عرصه‌ هم موفق شوم. به‌هرحال من در فعالیت 20ساله در فوتبال با تیم سپاهان،‌ ذوب‌آهن، و تراکتورسازی قهرمانی‌هایی در فوتبال ایران به دست آورده‌ام. خدا را هم شکر می‌کنم که طوری در تمام این مدت رفتار کردم که از من به‌عنوان یک فوتبالیست بااخلاق نام برده می‌شود. به همین ترتیب اصلا دوست ندارم کاری کنم که این شرایط را از دست بدهم و طور دیگری درباره من فکر شود.
شما از خیلی ‌سال پیش علاقه خود به بازیگری را بروز داده بودید.
هم‌‌تیمی‌هایم به خاطر قد، صورت و شخصیت درامی که دارم، همیشه به من می‌گفتند که فرشید تو به درد بازی در فیلم‌های هندی می‌خوری! خودم هم همیشه به این عرصه علاقه داشتم و خیلی دوست دارم که بتوانم در سینما هم مثل فوتبال به موفقیت برسم.
یعنی به دنبال سوپراستار شدن و قهرمان شدن در سینما و تلویزیون مثل فوتبال هم هستی؟
من نمی‌خواهم به‌عنوان یک تازه‌وارد خدشه‌‌ای به جایگاه بازیگران وارد شود. منتهی اگر شرایط طوری رقم خورد که من را پذیرفتند، ‌دوست دارم به جایگاه خوبی برسم.
شما با این‌که در تیم‌های بزرگ ایران سابقه حضور داشتید که با قهرمانی‌های مختلفی هم همراه بود،‌ اما هیچ‌وقت نتوانستید در پرسپولیس و استقلال بازی کنید. فرشید طالبی همواره بازیکن بااخلاق فوتبال ایران بود. قهرمانی‌های زیادی هم در کارنامه دارد، اما مردم آن‌طور که باید او را نمی‌شناسند، ولی اگر مثل علی انصاریان و پژمان جمشیدی در استقلال و پرسپولیس بازی می‌کردی، شهرتت بسیار بیشتر می‌شد و همین مسأله به حضورت در بازیگری کمک بیشتری می‌کرد.
بله، قطعا شهرت بیشتر، می‌تواند تاثیرگذار  باشد. من از این‌که همیشه سعی کردم اخلاق داشته باشم، پشیمان نیستم اما فکر می‌کنم که رسانه‌های ما هم در این زمینه مقصر هستند که آنهایی که بیشتر در حاشیه هستند بیشتر دیده می‌شوند! برای یک بازیکنی که اخلاق دارد به قول معروف تره هم خرد نمی‌کنند! اخلاق همیشه در فوتبال ایران در ردیف آخر اهمیت جای داشته است! کسی که اخلاق داشته بیشتر از همه متضرر شده که اگر غیر از این بود، الان من از سه تیم سپاهان، ذوب‌آهن و تراکتورسازی در مجموع چیزی حدود 2‌میلیارد تومان طلب نداشتم! من بااخلاق بودم و مدیران می‌گفتند این سروصدا و اعتراض نمی‌کند، بگذار پول فلانی را بدهیم که پدر ما را درآورده است! همین فضا باعث شده تربیت بازیکن بااخلاق در فوتبال ایران هم به پایین‌ترین حد خود برسد.
سینما و تلویزیون هم به همین شکل است؟
در همه جا اخلاق بی‌اهمیت‌ترین است. در همین تلویزیون شما نگاه کنید استاد جمشید مشایخی که با این سن‌وسال و سابقه و شهرت باید در آرامش زندگی کنند، ایشان را به مراسمی دعوت می‌کنند و شرایط را به شکلی پیش می‌برند که برخی‌ دیگر مقابل استاد مشایخی قرار بگیرند. جالب اینجاست که در برنامه تلویزیونی هم ایشان دعوت می‌شوند و فضا را به سمتی می‌برند که وارد حاشیه شوند. این فضای متشنج هیچ کمکی به ما نمی‌کند اما روز‌به‌روز درحال بدتر شدن هم هست!
حالا فوتبال یا بازیگری؟ کدام بهتر است؟
 خب، 20‌سال فوتبال بازی کردم و قطعا فوتبال عشق من است. تازه دارم سعی می‌کنم وارد عرصه بازیگری شوم و اصلا باید ببینم می‌توانم به اهدافم در این عرصه برسم و فضایی برای حرکت پیدا می‌کنم یا نه. من به هیچ‌عنوان دوست ندارم به اعتبار و آبروی خودم ضربه بزنم! امکان ندارد که بخواهم لقمه بزرگتر از دهانم بردارم! آهسته‌آهسته و با فکر و برنامه‌ریزی به جلو حرکت خواهم کرد.
ضمنا امکان ندارد که بتوان فوتبال و بازیگری را با هم مقایسه کرد. در فوتبال شما اگر یک اشتباه کوچک انجام بدهید توپ وارد گل می‌شود و بازی را می‌بازید. اما در این حرفه اگر بازیگری را یاد بگیرید، امکان برداشت مجدد وجود دارد و اشتباه جبران‌شدنی است! از طرفی بازیگری سختی‌های خودش را دارد؛ مثلا برای دو دقیقه از سریال یا فیلم شما 10 ساعت مدام سر کار و فیلمبرداری هستید و این بی‌خوابی‌های بسیار زیادی هم دارد.
به‌عنوان سوال آخر! در همین دو تجربه کوتاه بازیگری توانستید خودتان را به خوبی نشان بدهید و محک بزنید یا نه؟ مقابل دوربین ترس نداشتید؟
من چون سال‌ها در فوتبال و بازی‌های بزرگ که پخش زنده می‌شد بازی کردم و چون در برنامه‌های زنده تلویزیونی مختلفی در این سال‌ها حضور داشتم، هیچ ترسی از دوربین ندارم و استرس زیادی نمی‌گیرم. استرس برای همه در هر جایگاهی وجود دارد.