مائده امینی - شهروند|  زمین‌هایی که 11‌سال پیش به آنها فروختند، حالا تبدیل به دریاچه و پاساژ و بلوار شده است. با چادرهای مسافرتی آمده‌اند و می‌گویند هفته‌ها و ماه‌ها این‌جا خواهند نشست تا کسی پیدا شود و صدای اعتراض‌شان را بشنود. زمین‌هایی که قرار بود زیربنای سرپناه برای 200 نفر باشد، حالا به 3‌هزار و 300 نفر فروخته شده است و هنوز بایر و بکر است. از سرنوشت هیأت‌مدیره اولیه که زمین‌ها را با عنوان تعاونی مسکن کارکنان شهرداری منطقه 18 به آنها فروخته‌اند، خبری نیست و هیأت‌مدیره جدید می‌گوید كه تعاونی را با صندوق خالی تحویل گرفته است.
این‌جا نشسته‌اند؛ از مبالغی می‌گویند که به حساب تعاونی و شهرداری واریز شده و کسی از سرنوشت‌شان اطلاع ندارد. پرداختی‌ها مختلف است؛ از نفری 10‌میلیون تومان گرفته تا 120‌میلیون تومان.  
«11‌سال پیش یک اشتباهی کردیم همه روی هم پول گذاشتیم، یک تعاونی تشکیل دادیم به نام تعاونی کارکنان شهرداری منطقه 18؛ امتیاز خریدیم و برای هر امتیاز حداقل 75‌هزار تومان پول دادیم. قرار بود ‌سال 87 واحدهای مسکونی را تحویل دهند.» این را یکی از اعضا می‌گوید که تاکنون 34‌میلیون تومان پرداخت کرده است.  یکی شهرداری را مقصر می‌داند، یکی هیأت‌مدیره سابق تعاونی، یکی اداره کل تعاون، یکی دادگستری را.
پیش از این شهردار منطقه 18 به شبکه دو سیما گفته که روحش هم از این ماجرا خبر ندارد؛ چرا که یک عده دور هم جمع شدند و برای خودشان تعاونی راه انداخته‌اند. پیگیری‌های «شهروند» از شهرداری منطقه 22 و معاون تعاون وزارت کار هم بی‌نتیجه ماند؛ گویا هیچ‌کس از این پرونده اطلاعی ندارد! موضوع را با ماشالله عظیمی، عضو هیأت‌مدیره اتاق تعاون ایران، در میان می‌گذاریم. او که امیدی ندارد این پروژه به جایی برسد، به «شهروند» می‌گوید: این پرونده تبدیل به یکی از پیچیده‌ترین پرونده‌های تعاونی شده است. اگر پرونده مربوط به کارکنان شهرداری بود، می‌شد موضوع را به اتحادیه کارمندان دولت ارجاع داد اما گویا در این تعاونی غیر از کارکنان شهرداری منطقه 18 افراد متفرقه هم در تعاونی عضوگیری شده‌اند و بنابراین بعید می‌دانم مشکل به همین جا ختم شود. از سوی دیگر معاونت تعاون وزارت کار می‌تواند عالی‌ترین مرجع حل مشکل باشد اما داستان اینجاست که به دلیل بهره‌برداری از زمین این تعاونی در بلوار و دریاچه و... پای وزارت راه‌و‌شهرسازی و شورایعالی شهرسازی، شهرداری و... هم به ماجرا باز می‌شود. بنابراین پرونده، پرونده بسیار پیچیده‌ای شده و مشکل به این راحتی حل نمی‌شود.
او معتقد است اعضای تعاونی باید در درجه اول مجمع تشکیل دهند و هیأت‌مدیره انتخاب کنند تا هیأت‌مدیره بازخواست شود و طرف قانون قرار بگیرد. عظیمی توصیه می‌کند مشکل در ابتدا با شورای داوری اتاق تعاون مطرح و پیگیری پرونده از این نقطه شروع شود.
داستان از چه قرار است؟
تعاونی مسکن کارکنان شهرداری منطقه 18، ‌سال 82 فراخوان عمومی داد که پول بریزید تا خانه‌دار شوید. بنا بود که تا ‌سال 87 واحدهای مسکونی ساخته شده و به اعضای تعاونی داده شود. 7 قطعه زمین در قسمت‌های مختلف منطقه 22 خریداری و بعد از مدتی رها شد. حالا 12‌سال گذشته و هر قطعه زمین به نوعی به سرنوشت عجیب و تلخی دچار شده است. عصر جمعه، اعضای تعاونی‌ این منطقه که صاحبان زمین‌هایی با نام تجاری 2058 و 2114 بودند، در محل این زمین‌ها جمع شده و تحصن کردند.
همه چیز درباره سرنوشت پروژه 2058
هر چند دقیقه یک‌بار یکی از گوشه کناری داد می‌زند و با دیگری درگیر می‌شود. پیرمرد یک گوشه ایستاده و می‌خواهد فقط بداند امیدی هست که خانه به عروسی پسرش برسد؟ او به «شهروند» می‌گوید: «سال 85، ما 200 نفر اعضای تعاونی بودیم و امتیاز منزل مسکونی را در زمین 2058 خریدیم. نفری 7‌میلیون و 500 تومان همان ابتدای کار از ما گرفتند تا زمین را بخرند. بعد از یک‌سال گفتند، یک قطعه زمین 3‌هزار متری جلوی دید زمین قرار گرفته، آن ‌را هم بخرید زمین شما مشرف به دریاچه می‌شود. 3‌میلیون تومان دیگر برای زمین تکمیلی پرداخت کردیم. 2‌سال بعد گفتند تصمیم گرفتیم کاربری زمین را از مسکونی به تجاری تغییر دهیم و برای این تغییر جواز 5‌میلیون تومان دیگر طلب کردند.  جواز ساخت را که گرفتند، نفری 5‌میلیون تومان دیگر دادیم تا کارگاه احداث کنند. موضوع این است که در تمام این مدت ما فکر می‌کردیم 200 نفریم و همه چیز قرار است بین 200 نفر تقسیم شود، بعد از مدتی فهمیدیم 3‌هزار و 300 نفریم نه 200 نفر! زمین 2058 گودبرداری و کارگاه در آن تأسیس شده است. ابتدای کار یک قرارداد بین تعاونی و پیمانکار بسته شد که به موجب این قرارداد، 60‌درصد برای اعضای تعاونی و 40‌درصد سهام برای پیمانکار منظور می‌شد. بعد از مدتی هیأت‌مدیره سابق با پیمانکار لابی کرد و این‌ درصد کاملا جابه‌جا شد. 40‌درصد اعضا، 60‌درصد پیمانکار!
بارها به تعاونی مراجعه کردیم. شکایت کردیم و بعد از دوندگی‌های ما بالاخره هیأت‌مدیره قبلی عزل شد و کارش به دادگستری کشید، اما مشکل ما هنوز پابرجاست و او هم راست‌راست برای خودش می‌چرخد! یکی دو تا هم مشکل نداریم. از طرفی ما پول جواز ساخت دادیم. 90‌درصد این پول به حساب شهرداری واریز شده اما به علت بی‌کفایتی هیأت‌مدیره، 10‌درصد آخر آن باقی مانده و پرداخت نشده است که شهرداری می‌گوید، بابت دیرکرد این 10درصد، 100‌میلیون تومان باید بپردازیم!» مرد جوانی می‌گوید: «خانم ما این پیمانکار را نمی‌خواهیم. کار که نمی‌کند. پول ما را هم می‌خورد. 100‌سال دیگه هم خانه‌دار نمی‌شویم.» خانم دیگری که آن‌‌طرف‌تر ایستاده، می‌گوید: باز خوش به حال شما که زمین‌تان پارکینگ طبقاتی چیتگر نشد. ما چه بگوییم که هیچ امیدی نداریم؟ او تاکنون 100‌میلیون تومان در پروژه‌ای که 2114 نام دارد و چند‌ متری آن‌ورتر است، هزینه
کرده است.
زمین پروژه 2114، زمین پارکینگ طبقاتی دریاچه چیتگر
2114 حتی به این مراحل اجرایی هم نرسیده است. زمین آن درست روبه‌روی 2058 قرار دارد. اعضای تعاونی هم این زمین را خریدند هم عوارض شهرداری را پرداخت کرده‌اند. 11‌سال است منتظرند خانه‌دار شوند اما زمین هنوز بایر است. زمینی که حالا تبدیل به پارکینگ غیررسمی دریاچه چیتگر و پاساژهای اطراف شده است.
حالا شهرداری منطقه 22 هم به میدان آمده و گفته است؛ این زمین باید به‌طور رسمی تبدیل به پارکینگ طبقاتی دریاچه چیتگر شود. برای هیچ‌کس مهم نیست که اعضا چقدر صبر کردند و چقدر تاکنون پول به حساب شهرداری و تعاونی ریخته‌اند.  «ما 11سال پیش، 27‌هزار متر زمین خریدیم. 19‌هزار متر آن به‌عنوان قدرالسهم به شهرداری داده شده است. از این 7‌هزار متر هم شهرداری نمی‌گذرد و می‌گوید اطلاعی نداشته که این قطعه زمین به تعاونی‌ها فروخته شده است. حتی قرار است الان همین 8‌هزار متر باقیمانده هم تبدیل به پارکینگ دریاچه چیتگر شود!» این را مرد میانسالی می‌گوید که تاکنون 25‌میلیون تومان پرداخت کرده است.
شهرداری به ما اطلاع‌رسانی نکرد
هیأت‌مدیره تعاونی به «شهروند» می‌گوید: شهرداری با این‌که از‌ سال 91 می‌دانسته این زمین اول و آخر قرار است تبدیل به پارکینگ دریاچه شود، اما اطلاع‌رسانی درستی انجام نداده است. قاسمی مدیرعامل جدید تعاونی مسکن منطقه 18 به «شهروند» می‌گوید: مشکل اصلی این است که این‌جا در ابتدای کار 27‌هزار متر زمین بوده است. قرار بود ما، با مشارکت اعضا، با‌ درصد 30 به 70 این زمین را با کاربری تجاری- اداری به شهرداری بفروشیم و سود اعضا را پرداخت کنیم. درصورتی که ‌سال 91، کمیسیون ماده 5 شهرداری برگزار شده است و بنا شده این زمین تبدیل به پارکینگ شود اما با این حال، 70‌درصد زمین را از اعضا گرفتند و جوازی هم بابتش صادر نکردند. شهرداری منطقه 22، همان ‌سال 91 هم می‌دانست کاربری این زمین پارکینگ خواهد بود اما اطلاع‌رسانی نکرد. مردم پول دادند و خریدند بدون این‌که بدانند از زمین‌ها، چیزی عایدشان نمی‌شود. حالا که آمدیم فنس‌کشی کنیم و کار را شروع کنیم، می‌گویند این 8‌هزار متر هم مال شهرداری است و زمین پارکینگ طبقاتی دریاچه چیتگر است! سوال من این است که اگر این زمین، زمین پارکینگ طبقاتی چیتگر است، چرا از همان ‌سال 91 اطلاع‌رسانی درستی نکردید؟ حالا که می‌خواهیم فنس‌کشی کنیم، یادتان افتاده است؟
چه کسی موظف به پاسخگویی است؟
هزار گره کور به این پرونده خورده است. هیچ‌کس نه حاضر به پاسخگویی است نه حتی دغدغه پاسخگویی دارد. 3‌هزار و 300 نفر مانده‌اند و میلیاردها پولی که سرنوشت‌شان مشخص نیست، مدیرعامل جدید تعاونی می‌گوید؛ صندوق تعاونی خالی شده است. تخلف‌های مدیرعامل قبلی، نقش اداره‌های دولتی و غیردولتی، طولانی‌شدن روند پروژه و... آب گل‌آلودی درست کرده که هرکس می‌تواند از آن ماهی می‌گیرد. حالا اعضا بعد از عزل مدیر قبلی، بازکردن مجدد تعاونی بعد از دوسال، امیدوارند که یا خانه‌دار شوند یا پول‌هایی که به امید خانه‌دارشدن پرداخت کردند، به حساب‌شان برگردد، اما به نظر می‌رسد این قصه سر دراز دارد...  سوال‌های بی‌جوابی در این میان مطرح است. سوال‌های بی جوابی که صحه بر پایان نامعلوم این پروژه پیچیده می گذارد.