رسول صدرعاملی کارگردان

موضوع سینمای اجتماعی، کندوکاوی درباره مشکلات اجتماعی و پرداختن به شکل هنری و تاثیرگذار به این موضوعات است  اما یکی از مشکلاتی که هم‌اکنون در مورد فیلم‌های اجتماعی وجود دارد این است که این فیلم‌ها را محکوم به سیاه‌نمایی می‌‌کنند.  در حالی‌ که 90درصد فیلم‌هایی که در ایران ساخته می‌شوند در ستایش و تحسین از خوبی‌هاست و تنها 10‌درصد دیگر فیلم‌ها هستند که با نگاهی انتقادانه به مسائل اجتماعی می‌پردازند.  
سینما عرصه فکر، اندیشه و دانایی است و عرصه زورگویی، یکه‌تاختن و قلدر مآبی نیست.  وظیفه سینمای اجتماعی این است که حتی در مطلوب‌ترین جوامع، یک لکه را پیدا کرده و با
نشان دادن حقیقت مانع پیشرفت آن لکه شود.  سینمای اجتماعی درواقع بازتاب خود اجتماع است و مردم درواقع با دیدن این فیلم‌ها، خودشان را می‌بینند.
آن‌وقت چگونه می‌شود که اکثریت نمایندگان پس از این همه بررسی و تحقیق و تفحص به وزیر ارشاد رأی اعتماد می‌دهند بعد اقلیتی که به وزیر ارشاد رأی نداده‌اند، نمی‌گذارند که وزیر ارشاد، اجرا‌کننده سلیقه دولت در عرصه فرهنگ باشد و با فکر و اندیشه خودش وزارت ارشاد را مدیریت کند. این‌که برخی نمایندگان به وزیر ارشاد برای اکران نکردن برخی فیلم‌ها فشار می‌آورند اصلا درست نیست و نمایندگان صحیح نیست که در مسائل اجرایی دخالت کنند و بگویند جلوی برخی فیلم‌ها گرفته شود.  به نظرم اکثریت مجلس با این رفتار اقلیت مجلس موافق نیست و این اقلیت حاضر نیستند به اکثریت احترام بگذارند و مرتب سنگ‌اندازی می‌کنند. به نظرم باید وزارت ارشاد پای مجوزهایی که داده بایستد و بداند که تمامی اهالی فرهنگ‌وهنر در کنارش هستند.  سینما عرصه‌ای نیست که آدم‌هایی با فکر و اندیشه بدوغلط بتوانند در آن فعالیت کنند افرادی با اندیشه‌های نادرست، خود به خود حذف می‌شوند و ماندگار نمی‌شوند.  
چرا در طول چنددهه اخیر، متولیان امور فرهنگسازی، اعم از متولیان امور مساجد، حجاب و... مورد نقد قرار نگرفته‌اند.  این سوال مطرح است که این نهادها با این همه بودجه‌هایی که در اختیار داشته‌اند آیا توانسته‌اند موفق باشند؟ بعد تازه برخی نمایندگان به وزیر ارشاد مرتبا فشار می‌آورند که یکی، دو فیلم را اکران نکنید.  برخی فقط دنبال این هستند که بگویند یک فیلم سیاه‌‌نماست. اهالی سینما به شریف‌ترین شکل ممکن تلاش می‌کنند که وظایف خود را به درستی انجام دهند.  باید بگذاریم وزیر ارشاد کار خود را انجام دهد و زیرسوال بردن وزارت ارشاد، احساس ناامنی و بی‌اعتمادی را حاکم  می‌کند.