شهربانو امانی  فعال سیاسی

انسان موجودی سراسر اشتباه است. در زندگی اکثر ما انسان‌ها مسائلی به وقوع می‌پیوندد که گاهی به ضرر ما است و گاهی‌اوقات نیز به سود ما. اما همواره این نتایج برگرفته از عملکرد ما است. برخی اوقات در انجام کارها دچار ضعف و مشکلاتی هستیم که هنگام انجام آن متوقف می‌شویم یا در انجام آن اشتباه می‌کنیم. موضوع حایز اهمیت، این است که ما هنگام انجام عملی، اگر اشتباه هم باشد، باید این قدرت را در خود به وجود آوریم که به آن اشتباه اقرار کنیم. همواره یک تعریف خاص برای اغلب انسان‌ها وجود دارد و آن هم این است که هرکس به اندازه‌ عملکردش نتیجه خواهد گرفت. اغلب این تعریف را تمام مسلمانان باور دارند و به آن نیز عمل می‌کنند که هر روز باید بهتر از روز قبلشان باشند.
نقدپذیری و انتقاد به خود، به این دلیل با اهمیت است که می‌توانیم از اشتباهات گذشته درس بگیریم و در مسیر بهتر شدن، هر روز نسبت به روز قبل حرکت کنیم. از این رو من هم درباره اقداماتی که در گذشته انجام داده‌ام، به خود نقد دارم.  انتقادی که بر خود وارد می‌دانم و بر آن تأکید بسیار دارم، مربوط به انتخابات هیأت‌رئیسه مجلس در گذشته است که قصد داشتم در آن ثبت‌نام و شرکت داشته باشم، زیرا بر این عقیده بودم که شرکت در این انتخابات می‌تواند کمک‌های بسزایی به زنان و دختران کشور داشته باشد اما متاسفانه ثبت‌نام نکردم که دلایلی خاص خود را داشت. در آن زمان یکی از همکارانم در مجلس، درباره این موضوع، با من صحبت‌هایی داشت و معتقد بود که نباید در این انتخابات حضور داشته باشم. من هم این پیشنهاد را پذیرفتم اما بعد از پایان مهلت ثبت‌نام،  متوجه اشتباه بزرگی که انجام داده بودم، شدم. بعد از این موضوع بود که فهمیدم حضور من در انتخابات هیأت‌رئیسه مجلس تا چه حد می‌توانست موثر باشد و در آن مسند چقدر می‌توانستم اهدافی را که حتی تا امروز کسی درباره آن صحبت هم نکرده است، پیگیری و دنبال کنم.
به هر روی با غیبت من در انتخابات هیأت‌رئیسه مجلس در آن زمان، موضوعاتی که در ذهن داشتم، محقق نشد. به همین دلیل در این‌باره خود را مقصر می‌دانم و بر این عقیده هستم که یکی از اشتباهات فاحش من در زندگی کاری‌ام، همین موضوع بوده است. معتقدم باید همه ما مسئولیت‌هایی را که بر اثر قرار گرفتن در جایگاهی خاص، بر ما مترتب می‌شود، بپذیریم و عمل به آن را به‌عنوان موضوعی مهم، در دستورکار خود قرار دهیم. برای مثال یک رئیس‌جمهوری در مقابل افراد زیادی مسئول است، چه از نظر عملکرد و چه از نظر رفتار شخصی؛ ما هم همین‌گونه هستیم، اگر من به‌عنوان یک فعال سیاسی از اقداماتی خودداری کنم که باید  انجام می‌دادم، یا در موضوعاتی که حق مردم است، عقب‌نشینی کنم به خود و تمام افرادی که تصمیم من به آنها مربوط می‌شود، خیانت کرده‌ام. به همین دلیل مدیران در هر پست که قرار دارند باید نسبت به عملکرد خود پاسخگو باشند.
مضاف بر این انتقاد دیگری که به خود دارم، این است که به‌عنوان فعال‌سیاسی، گاهی پشت تریبون رفته‌ام و در بسیاری از سخنرانی‌هایم اشتباهاتی داشته‌ام و به آن نیز اکنون با صراحت کامل اعتراف می‌کنم.
موضوع دیگر این است، زمانی که در کمیسیون بودجه و برنامه‌ریزی بودم به دلیل مشغله زیاد کاری، تحصیلم را نیمه‌کاره رها کردم، از این‌رو نیز به خود انتقاداتی را وارد می‌دانم. در کنار تمام این مسائل کاری، خسارت‌هایی از نبودم در کنار خانواده، به‌فرزندان و همسرم وارد کرده‌ام که این هم جزو انتقادات از خود است.