روزنامه شهروند کد خبر: 97411 تاریخ خبر: ۱۳۹۶ پنج شنبه ۳۱ فروردين ضرورت تخصص‌گرایی در شورای اسلامی شهر و روستا چه کسی باید به «بهشت» برود؟ شهروند| توسعه پايدار يکي از جامع ترین مفاهيم در همه زمان ها است. اين مفهوم عنصر اصلي راهکار 21 است؛ سند 40 فصلي که به سال1992 در نشست سران جهان در ريو مورد پذيرش قرار گرفت و در سطوح پايين سازمان فضايي جست وجو مي شود. اهداف توسعه پايدار (تامين نيازهاي اساسي، بهبود استانداردهاي زندگي براي همه، حفاظت و مديريت بهتر اکوسيستم ها) در همه سطوح سازمان فضايي (محلي، ملي، منطقه اي و جهاني) اجرا مي شود، امل سطح شهري، به علت تمرکز پيوسته روبه رشد جمعيت و فعاليت هاي اقتصادي، به ويژه در کشورهاي کمتر توسعه يافته، توجه بيشتري را جلب کرده است، به ویژه شهرهای ما در ایران که باید در رأس هرم اداره آن و شهرداری ها یک شورای تصمیم گیر وجود داشته باشد. توسعه پايدار شهري که مفهوم اصلي در اين سطح است، مفاهيم و ديدگاه هايي را نشان مي دهد که برخاسته از حوزه فکري افرادي است که در اين سطح فعالیت کرده اند. مفاهيمي همچون شهر اکولوژيک، شهرنشيني پايدار، شهر پايدار، پايداري شهري، شهر سبز و شهر سالم، برخاسته از ديدگاه هاي مختلف اقتصادي، زيست محيطي و عدالت جو در اکولوژي اجتماعي هستند. بدون شك بحث از پايداري و توسعه پايدار بدون توجه به شهرها و شهرنشيني بي معني خواهد بود. شهرها به عنوان عامل اصلي ايجادكننده ناپايداري در جهان به شمار مي روند و درواقع پايداري شهري و پايداري جهاني هر دو مفهومي واحد هستند. بر اين اساس باتوجه به پيچيدگي ذاتي شهرها و ابعاد مختلف تاثيرگذاري آنها، شناخت عوامل اصلي و كليدي در جهت دستيابي به پايداري شهري، ضروري به نظر مي رسد. اما این شناخت آیا در شوراهای شهر و روستا وجود دارد؟ آیا ضرورت آن احساس می شود؟ می دانیم که شهرسازی ما به تبعیت از الگوی کلاسیک توسعه و پیروی کورکورانه از مدل های کلیشه ای توسعه شهری که نسبت به شرایط و خصوصیات بومی بی اعتناست، نه تنها شرایط ناپایداری را در شهرها پدید آورده، بلکه ناپایداری مناطق اطراف را نیز به دنبال داشته است. به نظر می رسد مفاهیم توسعه پایدار به خوبی با اهداف مقاصد شهرسازی نوین سازگار باشد و بنابراین بتوان به عنوان وسیله موثری برای تحقق اهداف پایداری از آن استفاده به عمل آورد. بسیاری از دانشمندان، تحلیلگران و حتی سیاستمداران معتقدند که تغییر وضع کنونی شهرها به سوی پایداری مستلزم یک تحول در تفکر با یک تغییر بنیادی در نحوه فکر و عمل ما است. امل کمتر کسی پا را از این فراتر گذاشته و خصوصیات و راه های عملی چنین تحولی را بیان کرده است. شاید دست اندرکاران توسعه شهرهای ما از اطلاعات لازم برخوردار نیستند. اما به راستی آیا تخصص در انتخابات شوراها باید حرف اول را بزند یا خیر؟ شورای اسلامی شهر و روستا، عنوانی است که از سال1377 وارد ادبیات سیاسی کشور شد. این ساختار مردم نهاد اگرچه پیش از این در قانون اساسی کشور لحاظ شده بود، اما در ۷اسفند ۱۳۷۷ با پیگیری رئیس دولت هفتم و با استقبال مردم نخستین دوره آن برگزار شد. پیشبرد سریع برنامه های اجتماعی، اقتصادی، عمرانی، بهداشتی، فرهنگی، آموزشی و سایر امور رفاهی از طریق همکاری با ادارات و نهاد شهری و نظارت بر روند مدیریت شهری از وظایف تعریف شده برای شورای اسلامی شهر و روستا به شمار می آید، تعریفی که نشان دهنده یک ساختار چندبخشی است. شاید برای همین است که با گذشت 5 دوره از برگزاری انتخابات شورا در کشور هنوز جایگاه این ساختار مردم نهاد در کشور به وضوح مشخص نیست. هنوز در ذهن شهروندان این پرسش مطرح است که چه کسی یا چه کسانی برای ورود به شورای شهر و روستای اسلامی شایسته تر هستند؟ ما اکنون درحال نزدیک شدن به یک انتخاب مهم دیگری هستیم، انتخابی که قطعا اگر بدون شناخت و آگاهی کامل و بدون قراردادن شاخص های عقلانی صورت پذیرد، نتیجه آن این می شود که معضلات بیشتر شده و شهر به جای رشد و توسعه به سمت تخریب و خرابی حرکت می کند.