روزنامه شهروند کد خبر: 95855 تاریخ خبر: ۱۳۹۵ پنج شنبه ۲۶ اسفند چند کلمه حرف حساب با شما که به جنگل می‌روید به جان جنگل مطهره خردمندان| انگار تنها بهار است که باید به طبیعت زد و خرمی را به تماشا نشست و با درختان و باران مشق عاشقی را نو نوشت و بقیه روزهای سال که می شود، طبیعت می رود گوشه و کناری و از یادهایمان می رود. نمی دانم شاید، از پس زمستان و روزهای بی برگی است که شوق بهار به دل ها می افتد و آدم های عاشق به کوه و جنگل می زنند و چادری بر پا می کنند و آتشی به پا. گفتم آتش و یادم آمد آتش سوزی جنگل های حیران را در آستارا. چند سال پیش همین حوالی نوروز بود و درختان شکوفه به سر درهوای بهار غلت می زدند که فیلم هایش رسید و دست به دست می چرخید که چطور آتش ازمیان درختان سبز به آسمان می رسید. آن زمین سبز چند روز بعد یکپارچه خاکستر شد و چه درختانی که دود شدند و به آسمان رفتند و چه آه هایی که بر دل نشست و افسوس ها که اگر نبود، غفلت رهگذران آسیمه سر درهوای بهار چنین و چنان نمی شد. آتش سوزی درجنگل گاهی آن قدر ساده است که باور نمی کنید. به همان سادگی که حرف ها و توصیه های معمولی را آدم از این گوش می شنوند و از آن گوش می فرستد جایی دور. به همان سادگی که یک شعله نیمه جان زیر انبوه سوخته خار و خاشاک را می گذارد تا خودش خاموش شود و نمی شود و شعله ای می شود و زبانه می کشد از میانه جنگل. حالا اگر بهار است و به کوه و جنگل می زنید و طبیعت را نفس می کشید و شکوفه های رنگارنگ نشسته بر تن نیمه برهنه درختان قاب می شوند درگوشی ها و عکس های سلفی؛ خاطرتان باشد که آنچه هرساله درهمین روزها می تواند فاجعه ای برای طبیعت باشد و آتشی به جان جنگل ها و باغ ها بیندازد، حادثه ای دور نیست و همین نزدیکی است. آتش به جان جنگل ها نزدیک است با هر ته سیگار روشنی که پرتاب می شود درمیان انبوه بوته ای سبز و با هر اجاق دست ساز کوچکی که زیر تابلوهای آتش ممنوع برپا کرده اید و نیمه خاموش به حال خود رها شده و با اندک نسیمی شعله ور می شود و به جان جنگل می افتد. امسال هرجا که هستید و در هر دورهمی درطبیعت یادتان باشد که: حضور درطبیعت و پارک های جنگلی نیازمند پذیرش مسئولیت اجتماعی صیانت از محیط زیست است و این مسئولیت اجتماعی تنها به جمع آوری زباله ها و پسماندها محدود نمی شود. در هرجنگلی مسیرهای ممنوعه برای ورود مسافران بی دلیل پیش بینی نشده و دربسیاری ازموارد مسیرهایی که برای رفت وآمد ممنوعه اعلام شده یا ممکن است شما را با مخاطرات پیش بینی نشده ای مانند حیوانات وحشی مواجه کند یا این که محل رویش گیاهان و انواع گونه های نادری باشد که رفت وآمد نابهنگام شما زیست آن گونه ها را به مخاطره بیندازد. دربیشتر پارک های جنگلی اجاق های پایه داری برای آتش افروزی و پخت و گرم کردن انواع غذاها پیش بینی شده و باز هم این بخشی از مسئولیت اجتماعی مسافرانی است که به طبیعت می رود که تنها ازهمین مکان ها برای استفاده از آتش استفاده کنند، حتی اگر لازم باشد که چند دقیقه ای نوبت بگیرند و درصف بمانند. آتشی که شما به صورت دستی و درگوشه ای پرت با زحمت افروخته اید، ممکن است به هر دلیلی پس از رفتن شما به درستی خاموش نشده باشد و زمینه ای و دلیلی برای یک آتش سوزی بزرگ و تمام عیار شود. خاموش کردن آتش را به بچه ها نسپارید، آنها تجربه ای دراین زمینه ندارند و ممکن است هم خودشان و هم محیط زیست را به خطر بیندازند. کیسه ای برای جمع آوری زباله ها با خودتان برده اید، اما وقت مراجعت آن با انبوهی از زباله ها را کنار درختی رها می کنید! البته این هیچ کمکی به محیط زیست نمی کند. لازم است که زباله ها را با خودتان به جایی بیرون از طبیعت ببرید. باور کنید دوران یادگاری نوشتن روی پیکر جاندار درختان گذشته است. کلیدها و چاقوهایتان را درجیب هایتان بگذارید و خاطرات را در دوربین ها و ذهن هایتان ثبت کنید. اگر آلاچیقی را برای نشستن خانوادگی انتخاب می کنید، مسئولیت نظافت آن و جمع آوری زباله و پسماندها با شماست تا افرادی که پس ازشما برای استفاده به این مکان مراجعه می کنند، محیطی سالم و قابل استفاده را تحویل بگیرند. برای اقامت کوتاه درطبیعت یک زیرانداز خوب بخرید تا علاوه بر این که روی آن احساس راحتی داشته باشید، از سرمای زمین نیز مصون بمانید. و آخرین نکته این که آتش، آتش را محافظت کنید که در بهار طبیعت روا نیست آتش به جان جنگل بیفتد.