روزنامه شهروند کد خبر: 162417 تاریخ خبر: ۱۳۹۸ چهارشنبه ۲۵ ارديبهشت روش های حمل افراد آسیب دیده در حوادث چگونه باید مصدوم را جابه‌جا کنیم شهروند| گاهی تکان دادن و جابه جا کردن مصدومان از صحنه تصادف به مکان ایمن در شرایط اضطراری، امری ضروری و ناگزیر است. تکان دادن و انتقال یک مصدوم می تواند تأثیر شدیدی بر بیمار یا فرد آسیب دیده داشته باشد. بنابراین امدادگران و کمک کنندگان اولیه باید بدانند که چگونه به درستی یک مصدوم را جابه جا کنند، به نحوی که آسیب دیگری به او وارد نشود. نخستین و مهمترین هدف اولیه افراد امدادگر این است که از ایمنی فرد یا افراد مصدوم، امدادگران و تماشاگران (مردمی که در صحنه حادثه جمع شده اند) اطمینان حاصل کنند. در بعضی از شرایط اضطراری، نیازمند این هستید که مصدوم یا مصدومان را پیش از اعمال مراقبت های مستقیم از مسیر یا شرایط آسیب خارج کنید. به طور مثال، گاهی ممکن است خطر آتش سوزی، انفجار، خطر ایجاد ترافیک خطرناک یا حتی امکان غرق شدن، جان افراد را تهدید کند. زمانی که شما ارزیابی های اولیه را انجام می دهید، باید صحنه حادثه کاملا ایمن باشد. از این مسأله اطمینان حاصل کنید که همه جوانب و خطرهای محتمل را بررسی کرده اید. درنهایت اگر احساس کردید، یا ارزیابی شما به این نتیجه رسید که محیط ایمن نیست، باید مصدوم را به محیط امنی انتقال دهید. در این جا به چند نکته مهم باید دقت کرد؛ حرکت دادن افراد دچار آسیب های نخاعی ممکن است موجب افزایش احتمال معلولیت یا حتی مرگ آنها شود. مطمئن باشید تمامی صدمات ممکن را بررسی کرده اید؛ خصوصا آسیب هایی که زندگی فرد را تهدید می کنند. با دقت مصدوم را بلند کنید و مطمئن شوید از همه اعضای بدن او در مقابل کشیده شدن یا فشارآمدن مراقبت می کنید. اگر تنها هستید و باید مصدوم را جابه جا کنید، هنگامی که فردی روی زمین افتاده، لباس او در قسمت بالای شانه هایش را بگیرید و با استفاده از ساعد خود سعی کنید تکیه گاهی برای سر او ایجاد کنید و مصدوم را به سمت نقطه ایمنی بکشید. همچنین با استفاده از پاهای مصدوم، به طوری که مطمئن باشید می توانید بدون آسیب زدن به کمر یا گردن او، مصدوم را روی خط صاف بکشید، این کار را انجام دهید. باید حتما اطمینان حاصل کنید که فرد دچار آسیب نخاعی نشده است. اگر آن اطراف، چیز سختی مثل یک تکه چوب پیدا می شود، می توانید مصدوم را بدون خم شدن ستون فقراتش روی آن چوب بغلتانید تا بتوانید او را به نقطه امنی حمل کنید. این حرکت در جایی به کار می رود که نباید ستون فقرات مصدوم خم شود، یا بپیچد. این تکنیک نیازمند کمک ٣ یا ٤نفر است. یک نفر باید سر و گردن مصدوم را صاف نگه دارد، درحالی که دیگران (دو یا سه نفر دیگر) بدن فرد را روی چوب می غلتانند. فردی که سر را نگه داشته تا ٣ می شمارد و بقیه افراد با هم و به طور هماهنگ بدن مصدوم را به طرف خودشان می چرخانند و فردی که سر و گردن را صاف نگه داشته نیز، همزمان با آنها سر را می چرخاند تا سر مصدوم را با بدنش تراز کند. زمانی که فرد را به آرامی روی چوب یا جسم سخت قرار می دهند، فردی که سر را گرفته، دوباره آن را برمی گرداند تا با بدن مصدوم تراز شود. در کمک کردن به دیگران ‏مراقب خودتان باشید ‏ در بعضی مواقع، بهتر است پیش از تکان دادن یا جابه جا کردن مصدوم، منتظر امدادگران پزشکی یا آمبولانس باشید. افرادی که ‏دچار شکستگی لگن یا ران یا آسیب دیدگی سر یا کمر هستند، نباید در حالت نشسته انتقال داده شوند. در چنین مواردی باید، ‏ابتدا اعضای آسیب دیده را ثابت کرد و مصدوم را در حالت درازکشیده (خوابانده) انتقال داد. همواره فضایی را برای جریان داشتن ‏هوای آزاد درنظر بگیرید. هیچ گاه خودتان را به خطر نیندازید! ممکن است تصور کنید که این سخن، سخنی تهی از احساسات و ‏عواطف است، اما این را بدانید که قهرمان بازی در چنین مواردی، هیچ نتیجه ای ندارد، جز این که می تواند حتی موجب ‏مرگتان شود. شما که نمی خواهید خود، مصدوم شوید و باری اضافی بر دوش امدادگران قرار دهید. در اکثر مواقع، افرادی که ‏داوطلبانه و به عنوان کمک کنندگان اولیه، خود را به مصدومان می رسانند، مجهز به تجهیزات ضروری و پیشرفته که به منظور ‏انتقال ایمن مصدوم یا مصدومان نیاز است، نیستند. به طور مثال، شما می توانید از یک پتو یا تکه ای چوب برای ثابت کردن عضو ‏آسیب دیده استفاده کنید. در هر حال، اگر احساس می کنید که انتقال مصدوم، چه برای خود او و چه برای شما خطرناک و ناایمن ‏است، برای تکان دادن او تلاش نکنید. در عوض آن، با امدادگران و اورژانس تماس بگیرید و منتظر ورود آنها بمانید.‏ حمل آغوشی این روش برای بیمار سبک وزن یا کودک مناسب است. یک دست را زیر زانوها و دست دیگر را زیر کتف او بگذارید. او را به خود نزدیک کرده و بلند شوید. حمل کولی روش مناسب برای بیمار سبک وزن در مسیرهای طولانی حمل کولی است. صاف بایستید، دست هایتان را از زیر زانوی بیمار عبور دهید، مچ دست های بیمار را بگیرید و روی پشت خود بگذارید. حمل های دو نفره اهداف شما سرعت عمل و ایمنی بیشتر خارج کردن بیمار از محل خطر انتقال فوری به بیمارستان نیاز شما صندلی مناسب باند سه گوش حمل چهارمچ برای جابه جایی بیمار سبک وزن و هوشیار در مسیرهای کوتاه از حمل چهارمچ استفاده می شود. هر کمک رسان با دست راست مچ دست چپ خود را می گیرد. هر دو رو به روی هم می ایستند و مچ دست آزاد یکدیگر را مانند تصویر زیر می گیرند. بیمار روی دست کمک رسان ها می نشیند و دست های خود را دور گردن آنها می اندازد. هر دو نفر با هماهنگی از زمین بلند می شوند و حرکت می کنند. حمل دومچ برای جابه‎جایی بیمار سبک وزن در مسیرهای کوتاه از حمل دومچ استفاده می شود. دو کمک رسان با دست های خود مچ یا ساعد نفر مقابل خود را می گیرند. دو دست از پشت بیمار را حمایت می کند و دو دست دیگر زیر پاهای او قرار می گیرد. اگر بیمار هوشیار است، می تواند دست هایش را دور گردن کمک رسان ها بیندازد. می توانید از دو باند حلقوی به عنوان رابط بین دست های خود نیز استفاده کنید. حمل زنبه ای یک نفر از پشت و زیر بغل بیمار دست هایش را عبور داده و مچ دست های بیمار را به صورت ضربدری می گیرد. فرد دوم از روبه رو و یا پشت بیمار، دست هایش را از زیر زانوهای آسیب دیده عبور داده و هماهنگ با یکدیگر بیمار را از روی زمین بلند می کنند. حمل با صندلی این روش هنگام عبوردادن بیمار از پله ها و راهروهای تنگ استفاده می شود. دو نفر روبه روی یکدیگر قرار می گیرند، یک نفر پشتی صندلی و دیگری کفی آن را می گیرد و با فرمان نفر پشتی حرکت می کنند. روش حمل بیمار کمک های اولیه برای بیمار یا مصدوم باید بدون هیچ گونه حرکتی در محل حادثه ارایه شود، مگر درشرایطی که صحنه حادثه ‏ناامن باشد. جابه جایی یا انتقال فرد بیمار باید با روشی مناسب، از محلی به محل دیگر انجام گیرد‎.‎‏ همچنین فرد کمک رسان بايد ‏با روش هاي صحیح بلندكردن و جابه جا کردن آشنا باشد، تا به خود و بیمار آسیب نرساند. برای مثال هنگام بلند شدن، ‏پاهايتان را بازکرده، بالا تنه راصاف كنيد، سپس با کمک گرفتن از عضلات ران، بلند شوید. وقتي بیمار را مي خواهيد پایين ‏بياوريد، برعكس آن عمل کنید‎. عوامل موثر درانتخاب نوع حمل وسایل و امکانات موجود نوع آسیب های وارده به بیمار تعداد نفرات کمک دهنده آمادگی جسمانی کمک دهنده وزن بیمار مسیر و مسافت حمل های یک نفره اهداف شما پیشگیری از آسیب به خود پیشگیری از آسیب به بیمار یا مصدوم خروج از محل خطر انتقال فوری به بیمارستان نیازشما پتو یا ملحفه باند سه گوش حمل های كششي هنگامی که فرد کمک رسان توان بلندکردن بیمار را ندارد و باید به فوریت او را از محل آسیب خارج کند، از این روش های حمل ‏استفاده می شود که شامل: ‏ ‏1 – کشیدن از زیربغل و ساعد دست ها را از پشت و زیر بغل بیمار عبور دهید‎.‎‏ هر دو ساعد را بگیرید. بهتر است ساعد چپ بیمار را با دست راست و ساعد راست ‏را با دست چپ بگیرید‎.‎ ‏2- کشیدن با لباس دکمه بالای لباس را باز کنید‎.‎‏ یک پای خود را تکیه گاه کنید‎.‎‏ از زیر دو کتف، لباس بیمار را محکم گرفته و بکشید‎.‎‏ برای ‏راحتی و ایمنی بیشتر، می توان دست های بیمار را با یک باند به یکدیگر بست‎. ‏3 – کشیدن با پتو پتو را نسبت به بدن بیمار به صورت لوزی پهن کنید‎.‎‏ بیمار را روی پتو قرار دهید به طوری که سرش در گوشه پتو قرار گیرد‎.‎‏ بیمار ‏را با پتو بکشید.‏ ‏4- حمل سینه خیز این روش برای انتقال بیمار سنگین وزن هنگام آتش سوزی درشرایطی که دود فضای بالای اتاق را فرا گرفته، استفاده می شود‎. دست های بیمار را با باند به هم ببندید‎.‎‏ کف دست و پای خود را در دو طرف بدن بیمار قرار دهید‎. یک دست و سر خود را از داخل ‏دو دست بیمار عبور داده و آن را روی شانه و کمر خود قرار دهید. با استفاده از دست ها و زانوهای خود جهت سر مصدوم، ‏حرکت کنید و او را بکشید.‏ حمل عصایی بیمار هوشیاری که قادر به راه رفتن است را از پهلو حمایت کنید تا او با تکیه به شما حرکت کند.‏ حمل آتش نشان به بیمار کمک کنید تاروبه روی شما بایستد. مچ دست چپ بیمار را با دست راست گرفته زانو زده و درحالی که تنه بیمار روی شانه شما قرار دارد، دست آزاد (چپ) خود را از ‏بین دو زانوی بیمار عبور داده، مچ دست چپ او را بگیرید‎.‎‏ شما با دست آزاد خود می توانید درها را باز کنید.‏