روزنامه شهروند کد خبر: 159066 تاریخ خبر: ۱۳۹۸ سه شنبه ۲۷ فروردين پشت شمشادها شهریست که در آن... شهاب پاک نگر طنزنویس همیشه دوست داشتم بدانم پشت شمشادها چه خبر است که هرکس از آن بیرون می آید یک لبخند پیروزمندانه روی لب دارد، نمونه اش همین محسن حاجیلو. بنده خدا یک جوری با لبخند از پشت شمشاد می پرد بیرون و می خواهد با مردم مصاحبه کند که همان مردم خودشان از شوک مجبور می شوند بروند پشت شمشادها. شاید پشت شمشادها شهری است که ما از آن خبری نداریم. مثلا شاید آن جا اگر نویسنده ای مطلب ششصد کلمه ای می نویسد، مسئول ذیربط می آید و صد کلمه هم به آن اضافه می کند و می گوید <<پسر خیلی محافظه کار بودی! نترس اینا رو هم بنویس بابا!>> یا آن جا برای این که بروی تلگرام و توییتر لازم نیست شصت تا سِرور عوض کنی که بعد تازه ببینی همه کسانی که دستشان روی فیلترینگ است، دارند همانجا مواضع رسمی شان را بیان می کنند. ممکن است پشت شمشادها شهری باشد که ما بفهمیم داور بالاخره چرا گل اول استقلال به سپاهان را قبول نکرد و در آن گزارشگرِ بی طرف بازی هم بتواند از رد شدن گل، خیلی بی طرفانه دفاع کند. در پشت شمشادها شاید همه مردم دنیا خوشحال باشند و بیست و سی مجبور نباشد هر روز از فقر و بدبختی و فلاکت این غربی ها و به طور خاص اروپا و آمریکا بگوید که همگی محتاج یک لقمه نان و یک تکه گوشت و سه تا گوجه شده اند و آن جا گوجه سبز کیلویی نهایت 10هزار تومان است (دقت کنید، گوجه سبز نه آلوچه!) اصلا شاید پشت شمشادها همان سوراخی باشد که <<کوپر>> در <<اینترستلار>> از آن رد و وارد یک بعد دیگر شد و آن جا زمان خیلی دیرتر از این جا می گذرد و هنوز در گذشته مانده اند. حالا نه خیلی هم گذشته، در حد زمانی که حسینی بای اولین بار می خواست بیاید صداوسیما برای تست گزارشگری، مثلا آن جا اشتباهی جای پارک وی خطی های فلکه سوم تهرانپارس را سوار می شود و به مصاحبه کاری اش نمی رسد. اصلا شاید زمان آن جا یک سال قبل باشد و در آن قرار است مهدی طارمی آن توپ لعنتی را کمی این ور تر شوت کند و ما پرتغال را خواهیم برد. یا حتی در این اندازه که وقتی صبح می رویم پیاز بخریم، فروشنده نگوید هنوز قیمت جدید نیامده، اصلا شاید همین دیروز. شاید هم پشت شمشادها همان سیاه چاله ای است که اخیرا عکسش منتشر شده، جایی که حتی نور را هم سمت خودش می کشد. آن وقت، اگر کسی می گفت من هاله نور دارم، معلوم می شد حرفش الکی است و ضایع می شد. اصلا شاید هرکس می رود پشت شمشادها، فضانورد می شود و به هیچ چیزی فکر نمی کند. آنچنان راحت می خوابد و اگر چیز بدی به ذهنش می رسد با تکان دادن کتف چپش، آن را از خیالش دور می کند. به هرحال پشت شمشادها هرچیزی که هست قطعا با دنیای ما فرق دارد، وگرنه این حجم از رضایتی که بعد از پریدن محسن حاجیلو از پشت شمشادها رخ می دهد، طبیعی نیست.