روزنامه شهروند کد خبر: 159029 تاریخ خبر: ۱۳۹۸ دوشنبه ۲۶ فروردين المپیک از آن‌چه می‌بینید به ما نزدیک‌تر است! حسین جمشیدی روزنامه نگار با این که سال 98 رویداد بزرگ ورزشی را در خود جای نداده، اما قطعا سال سرنوشت سازی برای ورزش ایران خواهد بود. مهمترین اتفاق در سال جاری کسب سهمیه المپیک 2020 در رشته های مختلف به حساب می آید که می تواند سرنوشت ایران را در بزرگترین رویداد ورزشی جهان مشخص کند. جلسات ستاد عالی بازی های المپیک 2020 از چندی پیش با حضور وزیر ورزش و رئیس کمیته ملی المپیک استارت خورده و به صورت مرتب با ارایه گزارش از سوی فدراسیون های مختلف ورزشی برگزار می شود. اما در این میان، اردیبهشت 98 را می توان آزمونی جدی برای رشته های پرامید المپیکی ایران دانست؛ ماهی که ورزشکاران ایرانی در رشته هایی همچون تکواندو، کشتی، وزنه برداری و دوومیدانی به مصاف حریفان آسیایی و جهانی خود می روند. اینها دقیقا همان چهار رشته ای هستند که تاکنون در تاریخ المپیک برای ایران مدال آوری کرده اند و در این دوره نیز شاید در کنار کاراته تنها شانس های مدال به حساب بیایند. کشتی گیران در مسابقات قهرمانی آسیا به میزبانی چین روی تشک می روند؛ رقابت هایی که محکی جدی برای گوش شکسته های ورزش ایران آن هم با مربیان جدید نسبت به سال های اخیر به حساب می آید. پولادمردان ایرانی در مسابقات قهرمانی آسیا باز هم به میزبانی چین روی تخته می روند؛ اگرچه وزنه برداری ایران دو ستاره خود یعنی کیانوش رستمی و سهراب مرادی را در اختیار ندارد. تیم ملی دوومیدانی ایران با تمام قوا و ستاره ای همچون احسان حدادی در مسابقات قهرمانی آسیا به میزبانی دوحه کار خود را پیگیری می کند و در نهایت تکواندوکاران ایرانی در مسابقات جهانی 2019 به میزبانی منچستر روی شیاپچانگ خواهند رفت تا امتیازاتشان را برای کسب سهمیه المپیک افزایش دهند. در پایان این اردیبهشت سرنوشت ساز می توانیم درباره نتیجه ای که یک سال دیگر در المپیک 2020 نصیب ورزشکاران ایرانی خواهد شد، پیش بینی کنیم. المپیک از آن چه تصور می کنیم، به ما نزدیک تر است و نقش مسئولان هم فقط این نیست که در آستانه این بازی ها در اردوی رشته هایی که شانس مدال دارند یا سهمیه المپیک کسب کرده اند، حاضر شوند و به قول خودشان به آنها روحیه بدهند. هدف از یادآوری این اردیبهشت سرنوشت ساز و رویدادهایی که در دل خودش جای داده، تلنگر به مسئولان ورزش و مدیران فدراسیون ها بود. این تراکم مسابقات آسیایی و جهانی دقیقا در رشته هایی که ایران در آنها شانس مدال دارد، می تواند یک فرصت طلایی برای ورزش ما باشد؛ فرصتی که شاید نصیب سایر کشورها نشود تا بتوانند تمام پتانسیل ورزش خود را در یک ماه ارزیابی کنند. از حالا می توان دو حالت را برای پایان این ماه سرنوشت ساز پیش بینی کرد؛ ناکامی نسبی در اکثر رشته ها و عدم دستیابی به مدال هایی که انتظارش را داشتیم یا نتایج امیدوارکننده در چهار رشته مدال آور که نوید آمادگی مناسب را می دهد. در هر دو صورت با پایان اردیبهشت هنوز 14 ماه فرصت تا برگزاری المپیک 2020 باقی مانده و باید تمام تدارکات لازم به فراخور شانس و تعداد ورزشکاران در هر رشته در اختیار آنها قرار بگیرد. از کشتی که در چند سال اخیر تقریبا ناامیدکننده ظاهر شده و اگر روند خود را تغییر ندهد، خاطرات تلخ المپیک پکن را تکرار خواهد کرد تا وزنه برداری که دو ستاره اش در یک وزن هستند و حاشیه های زیادی را اطراف خود می بینند و دوومیدانی که به تک ستاره اش یعنی احسان حدادی دل بسته است؛ همه باید برای المپیک آماده شوند. این دقیقا همان اتفاقی است که چند روز قبل رئیس جمهوری در جلسه با وزیر ورزش روی آن تاکید کرده بود.