روزنامه شهروند کد خبر: 121625 تاریخ خبر: ۱۳۹۶ دوشنبه ۱۱ دي در باب اعتراض‌های مردمی مهدی بهلولی آموزگار بخش برجسته ای از اعتراض های این روزهای مردم چندین شهر ایران اعتراض به وضع معیشتی و کاری است. حالِ اقتصاد ایران خوب نیست، بیکاری بالاست، هزینه ها بالاست، درآمد ها پایین است و دخل و خرج ها با هم نمی خواند. صداوسیما می گوید این اعتراض های معیشتی بحق است اما بدون مجوز! و پرسش اصلی این است که چه زمانی و چگونه می توان اعتراض های بحق و با مجوز برگزار کرد؟ از سر تجربه خودم به عنوان کسی که نزدیک به ۱۵ سال در اعتراض های صنفی فرهنگیان حضور دارم و بیش یا کم با آن درگیر هستم، می توانم ادعا کنم که در ایران تقریبا نمی شود گردهمایی صنفی و سیاسی اصیل مردمی که همگی هم بحق بوده و هستند و با مجوز برگزار کرد. در دولت دهم حدود ۵۰ درصد از افزایش حقوق سالانه و قانونی کارمندان دولت از بین رفت -اعلام می شد که تورم رسمی سالانه مثلا 30 درصد است اما اول سال، حقوق ها ۱۵ درصد افزایش می یافت- و ما فرهنگیان، به ویژه در برخی تشکل های صنفی بار ها و بار ها رفتیم وزارت کشور و درخواست صدور مجوز دادیم برای گردهمایی اعتراضی به این پایمال شدن آشکار حقوقمان، اما هیچ گاه پاسخ، حتی منفی، ندادند و فضا هم به گونه ای نبود که بتوان گردهمایی اعتراضی بدون مجوز برگزار کرد! حالا بگذریم که این روز ها، همان وزیر دولت دهم که شاهد پایمال شدن حق و حقوقمان بود و هیچ اعتراضی نمی کرد به یکی از معترضان به شرایط کنونی معیشتی ما فرهنگیان بدل شده است! اگر می خواهیم اعتراض های بحق مردم قانونی و با مجوز برگزار شود، باید نگاه و نگرش مان را به مردم و اعتراض های آنان دگرگون کنیم. نخست این که گروه های سیاسی و مدنی و اجتماعی و صنفی و... آنان را به رسمیت بشناسیم و به عنوان فرصت بنگریم و نه تهدید. دوم این که وقتی درخواست مجوز رسمی برای گردهمایی اعتراضی با چارچوب و شعارهای مشخص می دهند، پاسخ مثبت دهیم و مجوزهای بایسته را صادر کنیم و سوم این که به اعتراض و سخن های بحق آنان گوش کنیم و تا جایی که می توانیم در عمل، نه در حرف و شعار، در تحقق آنها بکوشیم. این که خاستگاه نخستین اعتراض های این روز ها تا چه اندازه اصیل و مردمی است و تا چه اندازه جناحی و سیاسی، پرسشی است که امیدوارم در روزهای آینده با آگاهی رسانی شفاف دولت، روشن شود اما این که میزان نارضایتی مردم بالاست و بخش بزرگی از آنها با دشواری های معیشتی زندگی می کنند –گر چه خواسته های بحق مردم در محدوده صرف معیشت نیست و آزادی های سیاسی و اجتماعی و فرهنگی بحق را هم در بر می گیرد- واقعیتی است انکارناپذیر که در چند روز گذشته نمود برجسته و گسترده تر یافت. همگی ما مردمان باید در اندیشه بهسازی باشیم و برای آن بکوشیم و البته فرادستان هم باید اجازه بهسازی بدهند و شرایط بایسته را فراهم سازند.