روزنامه شهروند کد خبر: 119323 تاریخ خبر: ۱۳۹۶ سه شنبه ۱۴ آذر معنای کارکردن در منطقه ماموریت چیست؟ کارکردن با سازمان پزشکان بدون مرز در نقاط مختلف دنیا نیازمند این است که بتوانید با شرایط سخت کنار بیایید. فارغ از این که محل ماموریت کجا باشد، نحوه زندگی در محل ماموریت کاملا متفاوت است. ممکن است نتوانید برخی از برنامه های روزانه ای را که داشتید، در محل ماموریت داشته باشید و شاید از اینترنت خبری نباشد. سوالی که باید از خود بپرسید این است که آیا زندگی در یک چادر و در شهری دورافتاده در آفریقا چیزی است که بخواهید امتحانش کنید؟ آیا توانایی تحمل آب وهوای خیلی گرم یا خیلی سرد، رطوبت زیاد، باران های سیل آسا یا آب وهوای بیابانی را دارید؟ آیا حوصله سروکله زدن با حشرات را دارید؟ آیا توانایی اش را دارید که زیر نور شمع دوش بگیرید و از توالت های محلی استفاده کنید؟ واقعیت این است که یک پزشک بدون مرز خود را برای همه این چالش ها و حتی بیشتر از این آماده کرده است. کار بشردوستانه در نقاط مختلف جهان با فرهنگ های متفاوت چالش هایی نظیر چگونگی ارتباط برقرار کردن و ذهنیت مردم درباره شما را به همراه دارد. شاید در کشوری باشید که مردمش خیلی سخت ارتباط برقرار می کنند. یا این که با مردمی مواجه شوید که خیلی برای حفظ حریم شخصی خود احترام قائلند. با توجه به این که ممکن است مردم آن گونه که شما می خواهید رفتار نکنند، باید بپذیرید که خود را با شرایط موجود هماهنگ کنید. بنابراین بهتر است از خود بپرسید آیا می تواند در جامعه ای کار کنید که فرهنگش کاملا با فرهنگ شما متفاوت است؟ آیا حاضرید بپذیرید که برای انجام کارها راه های مختلفی وجود دارد و روش شما لزوما در کشوری دیگر با مردمانی دیگر نیز، روش درستی نیست؟ نکته دیگری که در کار پزشکان بدون مرز اهمیت دارد، امنیت و سلامت است. از آن جایی که کار سازمان پزشکان بدون مرز ارایه خدمات پزشکی به مردمی است که در شرایط سختی زندگی می کنند، شاید گاهی پزشکان مجبور شوند به مناطقی سفر کنند که در آن مناطق درگیری نظامی در جریان است یا مناطقی که درگیری نظامی در آن به تازگی پایان یافته و هنوز خطراتی وجود دارد. خطرات بالقوه ای که در این مناطق وجود دارد مسلما جان پزشکان بدون مرز را تهدید می کند. البته سازمان پزشکان بدون مرز به خوبی می داند که نمی تواند در محل ماموریت خطرات را به طور کامل از میان ببرد، اما تمام تلاش این سازمان این است که میزان خطر را کاهش داده و مدیریت امنیت کارکنان را در سطح خوبی انجام دهد. هر منطقه ماموریتی محدودیت های خودش را دارد. این محدودیت ها درواقع قوانینی هستند که برای حفظ امنیت کارکنان سازمان پزشکان بدون مرز وضع شده اند. خطرات به طور مداوم رصد و قوانین امنیتی براساس برآوردها تدوین می شوند. همه کارکنان سازمان وقتی که در محل ماموریت هستند، باید از قوانین وضع شده که ضامن امنیت آنهاست، پیروی کنند و درصورت سرباز زدن با آنها برخورد شده و از محل ماموریت اخراج خواهند شد. قوانین وضع شده از سوی سازمان برای حفظ امنیت کارکنانش ممکن است آزادی عمل آنها را محدود کرده و توانایی های آنها برای ارتباط برقرارکردن با افراد محلی را در ساعات مشخصی محدود کند. ممکن است سازمان اجازه ندهد که بعد از ساعات کاری کارکنانش کمپ را ترک کنند. واقعیت این است که کار کردن با سازمان پزشکان بدون مرز یک تصمیم شخصی است. هر کسی باید با توجه به همه سختی ها یا خطراتی که این کار دارد درباره کارکردن با سازمان پزشکان بدون مرز تصمیم بگیرد. پیش از این که هر پزشکی به محل ماموریت اعزام شود درباره شرایط منطقه ماموریت و خطرات بالقوه آن توضیحاتی دریافت خواهد کرد. هر یک از کارکنان اگر درباره ماموریت پیشنهادشده احساس خوبی ندارد، می توانند از پذیرش آن سر باز بزند. حتی زمانی که به محل ماموریت اعزام شدند، اگر احساس کردند که خطرات موجود بیش از حد معمول است، می توانند برای بازگشت به خانه درخواست بدهند. کار با سازمان پزشکام بدون مرز یعنی دور بودن از خانواده برای ماه ها. این مسأله ممکن است روی کیفیت زندگی خصوصی هر کسی تأثیر بگذارد، بنابراین نیاز است داوطلبان کار با سازمان پزشکان بدون مرز در این خصوص با همسران خود صحبت کنند. شاید تنها ماهی یک بار این شانس را داشته باشند که با خانواده شان صحبت کنند. کار بشردوستانه گاهی اوقات بسیار استرس زاست. موارد زیادی می تواند موجب به وجود آمدن استرس شده و انگیزه افراد برای کار را تحت تأثیر قرار دهد. مشکلات سلامتی، رابطه سخت با همکاران، نبود امکان ارتباط با اعضای خانواده و دوستان، نبود امنیت کافی، تغییرات مداوم در پروژه ماموریتی، ارتباط دشوار و سخت با مقامات محلی، شرایط سخت زندگی در محل ماموریت و رژیم غذایی می توانند موارد استرس زا باشند. بنابراین کارکنان سازمان پزشکان بدون مرز باید از خود بپرسند که آیا می توانند در مواقع بروز خطر خونسردی خود را حفظ کنند؟ آیا تابه حال با تعداد محدودی همکار برای مدت زمان زیاد در یک محل کار کرده اند؟ آیا سطح تحمل و مدارای بالایی دارند؟ آیا توانایی پیدا کردن راه حل برای مشکلات را دارند یا این که وقتی مشکلی بروز می کنند خود را می بازند؟ آیا توانش را دارند که مسائل شخصی شان را از مسائل کاری جدا نگه دارند؟ آیا توانایی مدیریت استرس را دارند و از تکنیک های کاهش استرس اطلاع دارند؟ خلاصه این که همه مواردی که ذکر شد باید از سوی داوطلبان کار با سازمان پزشکان بدون مرز مورد توجه قرار بگیرد. اگرچه همه موارد باید مورد توجه قرار بگیرند، اما نباید از یاد برد که درحال حاضر هزاران نفر برای سازمان پزشکان بدون مرز و هر کدام از آنها در منطقه ای از دنیا، با شرایط آب وهوایی متفاوت، زیر باران گلوله یا در صلح درحال کار هستند. برای خیلی از کارکنان سازمان رفتن به ماموریت عاملی است برای تغییر زندگی و آنها از این عامل استقبال می کنند. اما واقعیت این است که کار کردن با سازمان پزشکان بدون مرز پیداکردن یک شغل برای رفتن به ماجراجویی نیست. کارکنان برای سازمان همراهی کردن با مردمی است که به کمک نیاز دارند.