[شهروند] بلاتکلیفی در تیم‌های ملی اتفاق عجیب و جدیدی در ورزش ایران نیست و بارها درباره آن مطالبی هم نوشته‌ایم، اما ویروس کرونا و تعطیلی مسابقات به این بلاتکلیفی دامن زده و باعث شده خیلی از فدراسیون‌های پرمخاطب قدرت تصمیم‌گیری لازم را برای آینده نداشته باشند. والیبال، بسکتبال و هندبال به‌عنوان سه رشته تیمی پرطرفدار در فاصله یک‌سال مانده تا المپیک هنوز سرمربی خود را نشناختند و فدراسیون‌ها از مشخص‌نبودن برنامه مسابقات به‌عنوان دلیل انتخاب‌نکردن سرمربیان خبر می‌دهند. اگر بگوییم تعداد تیم‌های ملی بدون سرمربی در ورزش ایران این روزها دورقمی هم شده؛ بیراه هم نگفته‌ایم.
بسکتبال؛ شاهین‌طبع رفتنی است؟
با اینکه تیم‌ملی بسکتبال بعد از 12سال توانست با یک مربی ایرانی به المپیک توکیو صعود کند و قرار بود با همان مربی هم در المپیک حاضر شود، اما تعویق مسابقات هم برنامه‌های شاهین‌طبع را به هم ریخت و هم باعث شد اختلافاتی بین او و فدراسیون به وجود بیاید. قهرمان اعلام‌نشدن شهرداری گرگان با سرمربیگری شاهین‌طبع از سوی فدراسیون آغاز این ماجرا بود و در ادامه هم مصاحبه‌های رئیس فدراسیون به این اختلافات دامن زد. کار به جایی رسیده که طباطبایی بارها در مصاحبه‌های خود اعلام کرده قرارداد شاهین‌طبع به پایان رسیده و کمیته فنی باید تصمیم جدیدی را پیرامون وضع نیمکت تیم‌ملی بگیرد.
والیبال؛ در انتظار معرفی جانشین کولاکوویچ
ایگور کولاکوویچ بعد از سه‌سال حضور روی نیمکت تیم‌ملی ایران و صعود به المپیک، تصور نمی‌کرد حتی با تعویق توکیو 2020 هم همکاری‌اش با ایران به پایان برسد، اما با تصمیم داورزنی این اتفاق رخ داد. قرارداد کولاکوویچ حتی زودتر از موعد فسخ شد و فدراسیون از پایان فروردین هنوز سرمربی جدیدی را برای تیم‌ملی والیبال مشخص نکرده است. رئیس فدراسیون نیز در مصاحبه‌های خود اعلام کرده عجله‌ای برای انتخاب سرمربی جدید چه خارجی و چه داخلی ندارد، چون در سال 99 هیچ رویدادی در سطح ملی برگزار نخواهد شد. در واقع فدراسیون نمی‌خواهد برای ماه‌هایی که مسابقه‌ای برگزار نمی‌شود، به سرمربی جدید تیم‌ملی حقوقی را
پرداخت کند.
هندبال؛ بلاتکلیفی چندباره
تیم‌ملی هندبال که در سال‌های اخیر تغییرات زیادی را روی نیمکت خود احساس کرده، بعد از اینکه نتوانست به المپیک توکیو صعود کند، با نظر فدراسیون همکاری خود با علیرضا حبیبی را پایان داد. فدراسیون هندبال که در بخش مدیریتی هم در سال‌های اخیر ثبات نداشته، در رأس تیم‌ملی هم نتوانسته به یک مربی خارجی یا ایرانی اعتماد کند. با اینکه پاکدل، رئیس فدراسیون وعده داده بود در اوایل اردیبهشت‌ماه سرمربی جدید تیم‌ملی معرفی می‌شود، اما هنوز هم خبری از انتخاب سرمربی نیست. البته هندبالیست‌های ایرانی فعلا رویداد خاصی هم در پیش ندارند و به نظر می‌رسد فدراسیون هم به همین دلیل دست نگه داشته است.
تنیس، ووشو و...
تنیس دیگر رشته‌ای است که با تغییرات در رأس فدراسیون هنوز سرمربی جدید تیم‌ملی خود را نشناخته. قبلا احمدوند در چند مقطع سرمربی بود که البته نتایج چندان رضایت‌بخشی هم نگرفت. حالا هم فدراسیون گزینه‌هایی را برای سرمربیگری تیم‌ملی مدنظر دارد تا هدایت تنیسورها را در جام دیویس و سایر تورنمنت‌ها در دست بگیرد. در فدراسیون ووشو هم جایگاه سرمربیگری تیم‌ملی در ابهام قرار دارد. با توجه به حضور حسین اوجاقی در پست نایب‌رئیسی فدراسیون، مشخص نیست او می‌تواند در سمت سرمربی تیم‌ملی ساندا به کارش ادامه دهد یا خیر. تیم‌ملی پرورش‌اندام هم که قرار بود در آبان‌ماه در مسابقات جهانی اسپانیا شرکت کند و سپس قید این اعزام را زد، به دلیل تغییرات در فدراسیون وضع مشخصی ندارد. همچنین می‌توان به رشته دوومیدانی نیز اشاره کرد. در این رشته با اینکه یک سرمربی واحد برای تمام ماده‌ها وجود ندارد، اما خیلی از ملی‌پوشان هم این روزها بدون مربی به کار خود ادامه می‌دهد. در گذشته حداقل فردی مثل تیمور غیاثی به‌عنوان مدیر تیم‌های ملی حضور داشت که این پست هم در چند‌سال اخیر از چارت تیم‌های ملی حذف شده. این روزها احسان حدادی، حسن تفتیان و سایر چهره‌های سرشناس دوومیدانی بدون مربی کار خود را دنبال می‌کنند.
بحران مربی برای ستاره‌های پارالمپیکی
جدا از رشته‌هایی که پیش از این به آنها اشاره کردیم، خیلی از ورزشکاران پارالمپیکی هم در حسرتِ داشتن مربی به سر می‌برند. در ماه‌های اخیر دوتن از ستاره‌های اصلی ورزش ایران در بخش پارالمپیک در انتظار جذب مربی خارجی بودند، اما همچنان اقدامی در این زمینه به ثمر نرسیده است. زهرا نعمتی و ساره جوانمردی که در دو دوره قبلی پارالمپیک خوش درخشیدند، با تصویب ستاد عالی بازی‌های المپیک و پارالمپیک باید این روزها با مربی خارجی خود تمرین می‌کردند، اما فدراسیون‌های تیراندازی با کمان و جانبازان و معلولان هنوز نتوانستند برای آنها مربی خارجی استخدام کنند.
ادامه بلاتکلیفی، لطمه به ورزش ایران
بدون شک بلاتکلیفی به وجود آمده در خیلی از رشته‌های ورزشی ایران به بهانه شیوع ویروس کرونا خطرات زیادی را برای آنها به وجود می‌آورد. تصور کنید در فاصله یک‌سال تا المپیک رشته‌هایی همچون والیبال و بسکتبال هنوز نمی‌دانند با هدایت کدام شخص می‌خواهند در توکیو حاضر شوند و حتی برنامه‌ریزی هم برای موفقیت در این رقابت‌ها نداشتند. با وجود اینکه این روزها اکثر رشته‌ها مجوز برگزاری اردو و مسابقه ندارند، اما صرفا همین که یک‌نفر به‌عنوان سرمربی فعالیت شاگردانش را زیرنظر داشته باشد، یک گام رو به جلو محسوب می‌شود. تصور کنید همین حالا در رشته‌هایی مثل کاراته و تکواندو، سرمربی تیم‌های ملی با نفرات المپیکی به صورت روزانه در ارتباط هستند و به آنها برنامه تمرینی می‌دهند. یا حتی در فوتبال هم اگر به بهانه کرونا سرمربی انتخاب نمی‌شد، الان کسی جای اسکوچیچ نبود که بازی‌های لیگ را زیرنظر بگیرد و بازیکنان آماده را انتخاب کند.