[شهروند] «خرس‌های قطبی، موجودات سفید و پشمالویی هستند که در مناطق و اقلیم‌های سرد زندگی می‌کنند». این عبارت درست است، اما تعریف کافی و مفصلی از این حیوان نیست. خرس قطبی گونهای بی‌نظیر است که به مرور و سختی با زیست‌بومش سازگار شده، اما گرم‌شدن کره‌‌زمین و تغییر اقلیم، هرچه خرس‌ها رشته بودند، پنبه کرد و جمعیت آنها را در معرض خطر انقراض قرار داد. با تمام این اوصاف، مناطق حفاظت‌شده‌ای تعبیه شده‌اند که به افزایش جمعیت خرس‌های قطبی کمک زیادی می‌کند.
1- بیست‌وهفتم فوریه، روزجهانی خرس قطبی است و شاید ندانید که ترجمه خرس قطبی به زبان لاتین می‌شود «خرس دریایی»! این خرس‌های زیبا و بلوری در قاره‌های آمریکا (قسمت‌های شمالی)، اوراسیا و در نواحی شمالی قطب شمال یافت می‌شوند. تاکنون تعداد معدودی خرس قطبی در نواحی جنوبی، آلاسکا و خلیج هادسون کانادا نیز مشاهده شده‌اند.
2- خرس‌های قطبی 200کیلومتر از خط ساحلی دور هستند اما در فصل زمستان بیشتر آنها، همچنان در مجاورت یخ‌ها ساکن می‌شوند. آنها با تغییر فصل و ذوب‌شدن یخ‌ها، از محدوده سکونت‌شان مهاجرت می‌کنند. هر خرس قطبی در طول یک‌سال، به‌طور متوسط، بیش از 2896 کیلومتر را برای یافتن غذا طی می‌کند.
3- خرس‌های قطبی تنها گونه «خرس» هستند که به نحوی عضو دسته «پستانداران دریایی» درنظر گرفته می‌شوند، چراکه آنها بیشتر وقت‌شان را میان یخ و دریا می‌گذرانند. پوست تن آنها در واقع سیاه‌رنگ است، اما به این دلیل که خزشان سفید و شفاف است، نور را منعکس می‌کند و باعث می‌شود، سفیدرنگ به نظر بیایند!
4- خرس‌ها پاهای پُرمو و پشمالویی دارند، که علاوه بر گرم نگه‌داشتن، باعث می‌شود تا قسمت‌های پایینی پنجه‌شان با مو پوشانده شود و برای ایستادن روی یخ به آنها کمک کند. خرس‌های قطبی می‌توانند با سرعت 10کیلومتر در ساعت، در آب شنا کنند. آنها همچنین قادرند از روی شکاف بین یخ‌ها تا عرض 6 متر پَرِش کنند!
5- خرس‌های قطبی می‌توانند به‌طور مداوم ساعت‌ها و حتی روزها شنا کنند! شاید خیلی‌ها فکر کنند این کار از هیچ جانداری جز ماهی‌ها برنمی‌آید و غیرممکن است، اما خرس‌ها به دلیل داشتن پنجه‌های بزرگ و قوی می‌توانند ساعت‌های زیادی را بدون اینکه خسته شوند، شنا کنند.
6- اگرچه آنها نیمی از وقت روزانه‌شان را صرف پیداکردن غذا و شکار می‌کنند، اما به ندرت موفق می‌شوند. عملیات شکار خرس‌ها اغلب کمتر از 2درصد موفقیت‌آمیز است! غذای اصلی آنها متشکل از فک دریایی، فک خزدار و حیوانات کوچک‌تر مثل پرندگان است. اگر خیلی گرسنه باشند، لاشه حیوانات، تخم پرنده و حتی گیاه هم می‌خورند! خرس‌های قطبی جزو دسته تماما گوشتخوار به حساب می‌آیند، چراکه بیشتر از 70درصد از رژیم غذایی آنها متشکل از گوشت است.
7- خرس‌های گرولار یا پیزلی، در سال 2006 کشف شدند. آنها از لحاظ ژنتیکی ترکیبی از خرس‌های قطبی و گریزلی هستند، اما بیشتر شبیه خرس قطبی زندگی می‌کنند، منتها خزهای قهوه‌ای کمرنگ دارند و پنجه‌هایی شبیه گریزلی‌ها.
8- به‌طور متوسط، وزن یک خرس قطبی نر تقریبا 800کیلوگرم می‌شود که تا حدودی با وزن 10 انسان بالغ برابری می‌کند! طول آنها تا سه‌متر رشد می‌کند و در این صورت آنها به بزرگ‌ترین گوشتخوار موجود روی زمین درجهان تبدیل می‌شوند. اندازه خرس قطبی ماده تقریبا نصف اندازه خرس قطبی نر است.
9- حس بویایی خرس‌های قطبی بسیار قوی است و می‌توانند بوی طعمه‌شان را از فاصله یک‌کیلومتری تشخیص بدهند. آنها از این قابلیت و حس‌شان برای یافتن سوراخ‌های نهفته در یخ استفاده می‌کنند. خرس‌های قطبی برای شکار فک دریایی از روش نوینی استفاده می‌کنند. آنها از سوراخ یخ‌ها بوی فک‌ها را شناسایی کرده و صبر می‌کنند تا فک‌ها برای تازه‌کردن نفس بیرون بیایند. بعد، درست در همان لحظه، به آنها حمله کرده و شکارشان می‌کنند!
10- خرس‌های قطبی می‌توانند از فاصله 100سانتی‌متر بالای یخ تشخیص بدهند آیا فُکی زیر آب وجود دارد یا نه! خرس‌ها خیلی سریع می‌دوند. آنها می‌توانند از فاصله 15 تا 30متر به طعمه حمله کرده و با سرعت 40کیلومتر در ساعت، به سمت شکارشان بدوند!
11- متأسفانه خرس‌های قطبی اولین گونهای بودند که تغییر اقلیم، حیات آنها را مورد تهدید قرار داد، اما پیش‌بینی می‌شود تا سال 2050 شدت این خطر تا 30درصد کاهش یابد. جمعیت خرس‌های قطبی وحشی در سال 2019 حدودا 26هزار رأس بوده است.
12- در دنیایی که مدرنیته می‌تازد، پیداکردن فناوری و روش تازه برای ردیابی حیوانات کار عجیب و غریبی نیست. اما در سال‌های اخیر، صندوق جهانی طبیعت روش جالبی را برای ردیابی و تعقیب خرس‌های قطبی ابداع کرده است. در این روش، متخصصان و دانشمندان از روی ردپای خرس‌های قطبی که روی برف می‌ماند، دی‌اِن‌اِی آنها را شناسایی می‌کنند!
13- خرس‌های قطبی‌ای که باردارند، تنها خرس‌هایی هستند که در طول زمستان به خواب زمستانی نمی‌روند!
14- بزرگ‌ترین و سنگین‌وزن‌ترین خرس قطبی‌ای که تاکنون دیده شده، 1002کیلوگرم وزن داشته و در سال 1960 در شمال‌غربی آلاسکا شناسایی شده است.
برگردان از thefactsite