[مجتبی پارسا] فقط چند روز باقی مانده تا بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر اسراییل براساس توافق دولت ائتلافی، انضمام غیرقانونی خاک کرانه باختری را به اسراییل پیش ببرد. بحثهای زیادی در این باب شده که سرنوشت این سرزمین در هفتهها و ماههای پیشرو چه خواهد شد.
به گزارش خبرگزاری الجزیره، سناریوهای مختلفی در مورد انضمام کرانه باختری مورد بحث قرار گرفته است. از سناریوی انضمام 30درصد کرانه باختری که در طرح دولت ترامپ پیشبینی شده -که شامل منطقه دره اردن میشود- تا سناریوی انضمام زمینهای اطراف شهرکهای اصلی.
بحثهای سیاسی اسراییل همراه با دیپلماسی بینالمللی به صورت موازی پیش میرود و همزمان، مقامات فلسطینی در رامالله به دنبال جلب نظر کشورهای عضو اتحادیه اروپا و دولتهای عربی برای مخالفت با اقدام اسراییل هستند.
اما درحالیکه بحثهای زیادی درباره انضمام کرانه باختری به اسراییل در کنست (پارلمان اسراییل)، میان سران اروپایی و در صفحات روزنامهها و رسانهها صورت میگیرد، کمتر کسی به جوامع فلسطینی توجه میکند. اینکه نه لزوما به لحاظ سیاسی که به لحاظ اجتماعی چه بلایی بر سر ساکنان این منطقه، خصوصا فعالان خواهد آمد. برای رشید خداری، یک فعال در دره اردن، اقدامات اسراییل برای الحاق رسمی کرانه باختری، نتیجه منطقی سیاست گسترش شهرکنشینی یهودیان و محدود کردن فلسطینیها برای ساختوساز است.
آمارهای رسمی نشان میدهد که ازسال 2016 تا 2018، اسراییل فقط 21 مورد از هزارو485درخواست مردم فلسطین را برای اجازه ساختوساز مجاز شمرده است. در منطقه c (که 61درصد کرانه باختری را تشکیل میدهد) این موضوع به وضوح قابل مشاهده است. فلسطینیها فقط مجاز به ساختوساز در 0.5درصد مساحت این سرزمین هستند. درحالیکه این رقم برای شهرکنشینهای اسراییلی 26درصد است. رشید خداری به الجزیره با اشاره به تخریبها و محدودیتهای شدید برای دسترسی به زمینهای کشاورزی از سوی سربازان اسراییلی میگوید: «حدودا از سهسال پیش، ما شاهد بیشتر شدن حملات اسراییلیها به جوامع بودهایم. آنها همهنوع استراتژی را در پیش گرفتند تا ما از اینجا برویم.» رشید اضافه میکند: «فعالیت شهرکنشینها هم برای تصاحب زمینهای بیشتر، افزایش یافته است.»
رشید با احساس ناراحتی که در چهرهاش نمایان است، به حرفهایش ادامه میدهد: «برای ما کاملا واضح و روشن است که دولت اسراییل میخواهد فلسطینیها را از دره اردن بیرون بیندازد تا این منطقه را هم به خاک خود الحاق کند. جنگ اصلی بر سر این است که چه کسی این منطقه را تحت کنترل خود بگیرد و چه کسی میتواند این سرزمین را از آنِ خود کند. خیلی واضح است و ما هم به وضوح این را درک میکنیم.» منطقه دره اردن، حدود 30درصد کرانه باختری را تشکیل میدهد و حدود 65هزار فلسطینی در آنجا زندگی میکنند. علاوه بر این، براساس ان.جی.او حقوق بشری «بتیسلم»، حدود 11هزار شهرکنشین یهودی هم در آنجا زندگی میکنند که دولت اسراییل مانع ورود فلسطینیها به 85درصد آن منطقه میشود.
اطلاعاتی که اوایل امسال در روزنامه هاآرتص منتشر شد، نشان میدهد 90درصد دستورات مقامات اشغالگر اسراییل به ساکنان فلسطینی این منطقه بوده است و طبق آمار «دولت اسراییل، مردم فلسطینی ساکن در دره اردن را بیش از هرجای دیگری مجبور به خروج از سرزمینشان
کرده است.» تهدیدات روزافزون اسراییل برای مردم ساکن در دره اردن و همچنین اهمیت فراوان این منطقه برای زنده ماندن ایده کشور مستقل فلسطین، این منطقه را به کانون اصلی تلاشهای فلسطینیها برای مقابله با اقدامات اسراییل تبدیل کرده است.
روز دوشنبه، هزاران فلسطینی در جنوب دره اردن گردهم آمدند تا علیه الحاق این منطقه اعتراض کنند. اقدامی که در آن، تعدادی از دیپلماتهای کشورهای خارجی نیز شرکت کردند. سامی حرینی، فعال حقوق بشری ساکن منطقه «هبرون هیلز» (تپههای هبرون) میگوید: «همه ما از این وضع میترسیم. از اتفاقهایی که بعد از الحاق این منطقه رخ خواهد داد. هیچکس دوست ندارد تحت قوانین اشغالی زندگی کند. امروز موضوع الحاق دره اردن است و فردا الحاق تپههای هبرون. همه مردم به این مسأله فکر میکنند و آماده مقاومت هستند.»
مقاومت جمعی
محمود سلیمان زواره، فعال فلسطینی دیگر به الجزیره میگوید، اینکه دقیقا چه اتفاقی قرار است در عمل بیفتد، سوال بسیار مهم و پیچیدهای است که هیچکدام از ما پاسخ آن را نمیدانیم. اما فلسطینیهای این مناطق به خوبی میدانند که تنها راه موجود برای مقاومت، حضور آنها در این مناطق است.»
سلیمان میگوید، اسراییلیها با هر سیاستی ازجمله محدودیت دسترسی و مجبور کردن ساکنان به جابهجایی و مهاجرت تلاش میکنند این منطقه را به خاک خود الحاق کنند؛ اما این فشارها باعث ایجاد مقاومت در میان جوامع فلسطینی میشود و رهبران جدیدی سربرمیآورند. سلیمان میگوید: «در نهایت، اتفاقاتی که در پایین این هرم قدرت (در میان مردم فلسطینی) آغاز و به بالای هرم قدرت منتقل میشود، آینده فلسطین را تشکیل میدهد.» او میگوید: «ما بهعنوان شهروندان فلسطینی، نباید در این تلاش تنها باشیم. این اقدامی جمعی و بینالمللی است و جامعه بینالمللی هم باید از قوانین بینالمللی و از ما، بهعنوان کسانی که تحت اشغال زندگی میکنیم، حمایت کند. جامعه بینالملل باید این الحاق را متوقف کند.»