وقتی از سینما صحبت به میان میآید، برخی نامهای مرتبط با این هنر-صنعت به قدری بزرگ مینمایند که گاهی تصور میشود طی سالیان حتی از خود موضوع اصلی - یعنی سینما - نیز برجستهتر و صاحب اهمیت بیشتری شدهاند. کسانی چون چارلی چاپلین، اورسن ولز، کاترین هپبورن، جان فورد، بیلی وایلدر، جان وین، آلفرد هیچکاک، مارلون براندو، آکیرا کوروساوا، اینگرید برگمان، گریگوری پک، لوئیس بونوئل، هامفری بوگارت، فرانک کاپرا، جیمز استوارت، اینگمار برگمان، ویلیام وایلر، استنلی کوبریک، سرجیو لئونه، مارتین اسکورسیزی، استیون اسپیلبرگ، وودی آلن و تعدادی دیگر که نامشان از قلم افتاد و درخصوص هر کدامشان میتوان این ادعا را داشت که به نوعی از خود سینما نیز مشهورتر هستند. اما اگر قرار باشد نقطه شروعی بر فرآیند پررنگشدن نام افراد فعال در عرصه این هنر-صنعت و جلوزدن شهرتشان از سینما بگذاریم، بیشک دیوید وارک گریفیث کارگردان شهیر سینمای جهان بهترین مثال برای آن خواهد بود. این سینماگر بزرگ که 72 سال پیش در چنین روزی، برابر 22 ژانویه 1948 میلادی در 73 سالگی درگذشت، با ساخت دو فیلم «تولد یک ملت» (1915) و «تعصب» (1916) نام خود را برای همیشه در ورودی تالار نامداران تاریخ سینمای جهان حک کرد. این دو فیلم که از آنها با عنوان شاهکارهای دوران سینمای صامت نیز یاد شده است، استانداردهای سینمایی را در دهه نخست قرن بیستم به اندازه دهها سال ارتقا داده و به منبع الهام سینماگران آن عصر تبدیل شدند. پس بیمناسبت نیست که برخی از سینماگران و همچنین منتقدان سینما به شکلی استعاری شروع سینما -به مفهوم امروزی- را با ظهور دیوید وارک گریفیث مماس میدانند.